Rozdział 1 - Przestępstwa przeciw bezpieczeństwu publicznemu. - Przestępstwa szczególnie niebezpieczne w okresie odbudowy Państwa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1945.53.300

Akt utracił moc

Wersja od: 7 grudnia 1945 r.

Rozdział  I.

Przestępstwa przeciw bezpieczeństwu publicznemu.

Art.  1.

(1) Kto dopuszcza się gwałtownego zamachu na jednostkę sił zbrojnych polskich lub sprzymierzonych albo na osobę do nich należącą,

podlega karze więzienia.

(2) Tej samej karze podlega, kto dopuszcza się gwałtownego zamachu na posła do Krajowej Rady Narodowej lub członka innej rady narodowej, urzędnika państwowego lub samorządowego albo przedstawiciela związku zawodowego lub organizacji politycznej albo społecznej o znaczeniu ogólno-państwowym - podczas lub z powodu pełnienia obowiązków.

(3) Jeżeli sprawca przestępstwa, określonego w ust. (1) lub (2), działa przy użyciu broni albo w innych okolicznościach szczególnie obciążających,

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 3 lub dożywotnio albo karze śmierci.

Art.  2.

Kto dopuszcza się aktów sabotażu przez:

1) niszczenie lub czynienie niezdatnymi do użytku zakładów lub urządzeń użyteczności publicznej albo komunikacji publicznej bądź urządzeń służących obronie Państwa Polskiego lub sprzymierzonego;

2) uniemożliwienie lub utrudnienie prawidłowego działania zakładów lub urządzeń wymienionych w pkt 1);

3) wytwarzanie zupełnie lub w znacznym stopniu niezdatnych przedmiotów wojskowego użytku,

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 3 lub dożywotnio albo karze śmierci.

Art.  3.

Kto bez zezwolenia wyrabia, gromadzi lub przechowuje broń palną, amunicję, materiały lub przyrządy wybuchowe albo inne przedmioty mogące sprowadzić niebezpieczeństwo powszechne,

podlega karze więzienia lub więzienia dożywotniego albo karze śmierci.

Art.  4.

Kto:

1) podrabia lub przerabia pieniądz polski albo obcy lub usuwa oznakę jego umorzenia;

2) pieniądz taki puszcza w obieg albo go w tym celu przyjmuje, przechowuje, przenosi lub przewozi;

3) w celu popełnienia czynu, określonego w pkt 1), sporządza, nabywa albo przechowuje środki techniczne,

podlega karze więzienia lub więzienia dożywotniego albo karze śmierci.

Art.  5.

Kto bez zezwolenia wyrabia lub posiada radiowy aparat nadawczy,

podlega karze więzienia.

Art.  6.

Obywatel polski, który wchodzi w porozumienie z osobą działającą w interesie obcego rządu lub obcej organizacji w celu działania na szkodę Państwa Polskiego,

podlega karze więzienia.

Art.  7.

Obywatel polski, który w związku z działalnością na szkodę Państwa Polskiego przyjmuje od osoby działającej w interesie obcego rządu lub obcej organizacji dla siebie albo innej osoby korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę, bądź takiej korzyści żąda,

podlega karze więzienia lub więzienia dożywotniego albo karze śmierci.

Art.  8.

Kto, działając na szkodę Państwa Polskiego, gromadzi lub przekazuje wiadomość, dokumenty lub inne przedmioty stanowiące tajemnicę państwową lub wojskową,

podlega karze więzienia lub więzienia dożywotniego albo karze śmierci.

Art.  9.

(1) Kto wprowadza w błąd władzę polską przez udzielenie jej fałszywych wiadomości lub dostarczenie podrobionych albo przerobionych dokumentów lub innych przedmiotów, mających znaczenie dla bezpieczeństwa Państwa Polskiego,

podlega karze więzienia lub więzienia dożywotniego albo karze śmierci.

(2) Tej samej karze podlega, kto, oddając usługi władzy polskiej, wprowadza ją w błąd przez zatajenie przed nią okoliczności istotnej z działalności swej w stosunku do rządu państwa obcego.

Art.  10.

Kto publicznie rozpowszechnia wiadomości, dokumenty lub inne dane dotyczące obrony Państwa lub jego sił zbrojnych, których rozpowszechnianie może zagrażać interesom obrony Państwa, albo co do których wydany został zakaz rozpowszechniania,

podlega karze więzienia do lat 5.

Art.  11.

(1) Kto w celu popełnienia przestępstwa określonego w art. 1, 2 lub 8 wchodzi w porozumienie z innymi osobami,

podlega karze więzienia.

(2) Nie podlega karze, kto, wziąwszy udział w porozumieniu, doniesie o nim władzy, powołanej do ścigania przestępstw, zanim władza dowiedziała się o porozumieniu i zanim nastąpiły jakiekolwiek ujemne skutki dla Państwa, życia ludzkiego lub mienia. Z bezkarności nie korzysta, kto doprowadził do powstania takiego porozumienia.

Art.  12.

Kto czyni przygotowania do popełnienia przestępstwa, określonego w art. 1, 2 lub 8,

podlega karze więzienia.

Art.  13.

(1) Kto, otrzymawszy w chwili, gdy można było zapobiec ujemnym skutkom, wiarogodną wiadomość o zamierzonym przestępstwie, określonym w art. 1, 2 lub 8, zaniecha zawiadomienia o tym władzy, powołanej do ścigania przestępstw,

podlega karze więzienia do lat 5 lub aresztu.

(2) Nie podlega karze, kto zaniecha zawiadomienia z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu albo jego małżonkowi, krewnym w linii prostej lub rodzeństwu.