Przerachowanie kwot pieniężnych, wyrażonych w niektórych przepisach prawnych w rublach rosyjskich, markach niemieckich, złotych reńskich i koronach austrjacko-węgierskich i markach polskich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.82.785

Akt utracił moc

Wersja od: 23 września 1924 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 1 sierpnia 1924 r.

w porozumieniu z Ministrami: Spraw Wewnętrznych, Spraw Wojskowych, Sprawiedliwości, Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, Rolnictwa i Dóbr Państwowych, Przemysłu i Handlu, Kolei, Robót Publicznych, Pracy i Opieki Społecznej oraz Reform Rolnych, o przerachowaniu kwot pieniężnych, wyrażonych w niektórych przepisach prawnych w rublach rosyjskich, markach niemieckich, złotych reńskich i koronach austrjacko-węgierskich i markach polskich.

Na zasadzie art. 13 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 kwietnia 1924 r. w przedmiocie zmiany ustroju pieniężnego (Dz. U. R. P. № 34, poz. 351) zarządza się co następuję:

§ 1. Wyrażone w rublach rosyjskich, markach niemieckich oraz złotych reńskich i koronach austrjacko-węgierskich kwoty pieniężne, wymienione w obowiązujących przepisach prawnych,-o ile ich przerachowanie na marki polskie lub złote nie zostało już uregulowane - zastępuje się, gdy chodzi o ruble rosyjskie i złote reńskie austrjacko-węgierskie podwójną, a gdy chodzi o marki niemieckie lub korony austrjacko-węgierskie taką samą ilością złotych. Dotyczy to również kwot, przedstawiających jedynie ułamek jednostki monetarnej danej waluty.

Za przerachowanie w rozumieniu niniejszego paragrafu nie uważa się przerachowania, opartego na podstawie rozporządzenia z 14 kwietnia 1917 dotyczącego waluty w Generał-Gubernatorstwie Warszawskim (Dz. rozp. G. G. W. № 69, poz. 290), względnie ustawy z 29 kwietnia 1920 o zakazie dokonywania wypłat w walucie rublowej rosyjskiej i przerachowania zobowiązań rublowych na marki polskie (Dz. U. R. P. № 38, poz. 216), - ustawy z 20 listopada 1919 o walucie w obrębie b. dzielnicy pruskiej (Dz. U. R. P. № 91, poz. 492), ustawy z 15 stycznia 1920 r. w przedmiocie ustanowienia marki polskiej prawnym środkiem płatniczym na całym obszarze Rzeczypospolitej (Dz. U. R. P. Na 5, poz. 26), oraz tych rozporządzeń, które są tylko zastosowaniem przeliczenia, dokonanego na podstawie tych przepisów.

§ 2. Wyrażone w markach polskich kwoty pieniężne zawarte w przepisach ogłoszonych do dnia 31 grudnia 1919 r. włącznie, a dotąd nieprzerachowane na złote, - zastępuje się taką samą ilością złotych.

Jeżeli natomiast odnośny przepis został ogłoszony w latach 1920 - 1923, natenczas ilość złotych oznacza się, dzieląc liczbę marek polskich jak następuje:

a)	w	przepisach z r.	1920	przez	100,
b)	"	"	1921	"	200,
c)	"	"	1922	"	500,
d)	"	"	1923	"	2.000.

§ 3. Przepisy § 1 i 2 niniejszego rozporządzenia nie odnoszą się do postanowień karnych czy to materjalnych, czy też proceduralnych karno-administracyjnych, skarbowych, porządkowych i dyscyplinarnych, jak również do postanowień z zakresu ubezpieczeń społecznych.

§ 4. Jeżeli kwota pieniężna, przewidziana w pewnym przepisie została zmieniona późniejszym przepisem szczególnym, należy za podstawą zastosowania przerachowania przyjąć kwotą ustanowioną w późniejszym przepisie i czas jego ogłoszenia.

Jeżeli przy przerachowaniu według powyższych przepisów wyniknie kwota złotych więcej niż o jednem miejscu dziesiętnem, a zarazem setne części złotego wynoszą 5- lub więcej, to zaokrągla się je wzwyż do pełnej dziesiątej części złotego, w przeciwnym razie setne i dalsze części złotego opuszcza się. Natomiast, uwzględnia się je, jeżeli one są jedynym wynikiem przeliczenia.

§ 5. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.