Art. 10. - Przepisy wykonawcze do ustawy z dnia 9-go lipca 1920 roku o aprowizacji na rok gospodarczy 1920/21 (Dziennik Ustaw R. P. Nr 56 - 1920, poz. 348).

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.70.474

Akt utracił moc

Wersja od: 15 października 1920 r.

Art.  10. ¹

Przydzielone przez Wojewodę, względnie w Małopolsce przez Generalnego Delegata Rządu na potrzeby powiatu ziemiopłody przekazane zostają przez starostę Sejmikom Powiatowym i magistratom miast, których liczba mieszkańców przekracza 25,000, a to w celu podziału między ludność zaopatrywaną-stosownie do norm, określonych przez Ministerstwo Aprowizacji.

Organizacje Komunalne rozdzielają przekazane im przez starostę ziemiopłody pod kontrolą Powiatowych, względnie Miejskich Komisji Aprowizacyjnych mniejszym ciałom samorządowym lub też bezpośrednio zaopatrywanej ludności w stanie surowym lub przerobionym:

Ziemiopłody, nienadające się do bezpośredniego spożycia, winny być przemielane w młynach, w tym celu zakontraktowanych, na podstawie dobrowolnej umowy przez odnośne organa komunalne, za zgodą właściwych Komisji Aprowizacyjnych.

Przy wyborze młynów do zakontraktowania należy kierować się następującemi wytycznemu a) kontraktować w miarę możności przedewszystkiem młyny wodne, jako niezużywające opału, o ile tylko położenie tych młynów w stosunku do ośrodka, jaki młyny te mają aprowidować, jest korzystne, nie obciążając zbytnio kalkulacji cen mąki, b) przeciętna miesięczna zdolność przemiałowa młyna, mającego być zakontraktowanym, winna mniej więcej odpowiadać miesięcznej ilości zboża, przydzielonego dla danej miejscowości.

Zasadniczo młyn zakontraktowany winien mleć tylko zboże, przydzielone na potrzeby komuny, która go zakontraktowała. Jeżeli jednak dany powiat, względnie poszczególna miejscowość, otrzymują przydział, który nie pokrywa w większym stopniu zdolności przemiałowej młyna, najdogodniejszego do zakontraktowania ze względów komunikacyjnych lub innych,- staroście przysługuje prawo po porozumieniu się z Powiatową Komisją Aprowizacyjną - zezwolenia na dokonywanie w jednym i tym samym młynie prócz przemiału zboża komunalnego - również zboża, stanowiącego własność wytwórców rolnych.

Instytucja, która zadarła kontrakt z młynem na przemiał zboża komunalnego, winna mieć w każdym zakontraktowanym młynie kontrolera. Kontrolerzy ci winni dozorować czynności młyna, bacząc by przemiał odbywał się zgodnie z warunkami zawartego kontraktu i niniejszemi przepisami wykonawczemi.

Zboże, otrzymane przez organizacje komunalne, jako przydział, może być mielone w młynach, zakontraktowanych przez organizację, wyłącznie na razówkę, a dopuszczalny najniższy wymiął dla żyta i pszenicy, winien wynosić:

mąki 90%

żubrowin 7%

rozkurz 3%

W razie otrzymania przez organizacje komunalne przydziału jęczmienia, jako surogatu żyta lub pszenicy należy przerabiać go na perlakach, poczem mleć na mąkę razową, i stosować domieszkę tej mąki do mąki żytniej i pszennej w ilości 20%.

Dopuszczalny najniższy wymiął jęczmienia winien wynosić:

mąki 65%

ości i otrąb 30%

rozkurz 5%

Otrzymane przy przemiale zboża żubrowiny, otręby i oście winny być w całości zwrócone przez organizacje komunalne do instytucji, za których pośrednictwem zboże zostało dostarczone.

Pozostałe ustępy art. 10 utrzymują się w mocy.

Chleb na potrzeby ludności winien być wypiekany w piekarniach, zakontraktowanych przez odnośny organ komunalny.

Ceny na chleb i mąkę określają właściwe Komisje Aprowizacyjne na podstawie rzeczywistych kosztów: ziemiopłodów, przerobu i 'przewozu. Przyczem cena ta winna być jednakowa na terenie działania Komisji, a możliwe straty lub zyski organów komunalnych, z tego tytułu wynikłe, winny być wzajemnie pokrywane.

Kontrolę nad podziałem ziemiopłodów lub ich przetworów pomiędzy ludność zaopatrywaną wykonywują Komisje Aprowizacyjne, jak również czuwać one winny nad zachowaniem przepisów i warunków umowy przez zakłady przetwarzające.

¹ Art. 10 zmieniony przez art. 1 rozporządzenia z dnia 4 października 1920 r. (Dz.U.20.97.643) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 października 1920 r.