Część 3 - PRZEPISY KOŃCOWE. - Przepisy wykonawcze do ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1926.123.713

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 1930 r.

CZĘŚĆ  TRZECIA

PRZEPISY KOŃCOWE.

1.

Zmiany organizacyjne,

§ 179. 51  (skreślony).

§ 180. 52  (skreślony).

2.

Odroczenie płatności.

Do art. 177.

§ 181. 53  Izba skarbowa może zezwolić na odroczenie płatności:

a) opłaty pojedynczej, nie przewyższającej 500 zł., a należącej się od pisma, wymienionego w art. 52 albo w punktach l lub 2 art. 53, stwierdzającego umowę między krewnymi lub powinowatymi w linji prostej albo między rodzeństwem,

b) opłaty pojedynczej nieprzewyższającej l00zł.- w przypadkach, niewymienionych w punkcie "a",

c) podwyżki stemplowej, nie przewyższającej 1.000 zł.-

we wszystkich tych przypadkach: na czas nie dłuższy niż rok, licząc od dnia w którym opłatę stemplową względnie podwyżkę, należy uiścić w myśl art. 20, 21, 28, 30 - 33, 42 i 59.

3.

Przepisy przejściowe.

Do art. 3.

§ 182. Art. 3 ustawy o opłatach stemplowych, oraz §§ 2 i 3 niniejszego rozporządzenia stosuje się również wówczas, jeżeli pismo pierwsze sporządzono przed wejściem w życie ustawy o opłatach stemplowych, a pismo drugie - lub jeszcze późniejsze - w czasie obowiązywania tej ustawy. \V takim przypadku strona ma (w razie wątpliwości) udowodnić uiszczenie od pisma pierwszego opłaty" obliczonej według przepisów, które obowiązywały w czasie sporządzania pisma pierwszego.

Do art. 5, 21 i 179.

§ 183. Od pism, sporządzonych zagranicą przed dniem 1 stycznia 1927 r., nie pobiera się opłaty, jeżeli przed tym dniem uiszczono opłatą według przepisów dotychczasowych.

Do art. 18 oraz do § 20.

§ 184. 54  Aż do dalszego zarządzenia mogą być używane znaczki stemplowe, sporządzone według wzorów, opisanych w obwieszczeniu Ministra Skarbu z dnia 20 czerwca 1924 r. (Monitor Polski Nr. 142, poz. 412) - z wyjątkiem znaczków stemplowych wartości 40 gr., 50 gr. i 1 zł., wycofanych z obiegu obwieszczeniami Ministra Skarbu z dnia 6 listopada 1925 r. (Monitor Polski Nr. 261, poz. 1075) i z dnia 7 grudnia 1925 r. (Monitor Polski Nr. 289, poz. 1217).

Począwszy od dnia 1 stycznia 1927 r. nie wolno używać znaczków stemplowych, sporządzonych według wzorów dawniejszych, opisanych w obwieszczeniu Ministra Skarbu z dnia 25 kwietnia 1924 r. (Monitor Polski Nr. 97, poz. 273).

Do art. 18 oraz do § 21.

§ 185. Osoby, które w dniu 31 grudnia 1926 r. wykonywały sprzedaż znaków stemplowych na podstawie decyzji władzy skarbowej, nie potrzebują starać się o ponowne uznanie swego uprawnienia.

Do art. 25.

§ 186. Osoby, którym władza skarbowa przed wejściem w życie ustawy o opłatach stemplowych zezwoliła na bezpośrednie uiszczanie opla! stemplowych pewnego rodzaju, mają aż do dalszego zarządzenia izby skarbowej (względnie do czasu zrzeczenia się prawa, które wynika z owego zezwolenia) uiszczać opłaty, należące się według ustawy o opłatach stemplowych od przedmiotów objętych owem zezwoleniem - w terminach dotychczasowych i z zastosowaniem dotychczasowych norm o prowadzeniu rejestru.

Osoby te, mają w ciągu miesiąca stycznia 1927 r. donieść izbie skarbowej, w której okręgu mają mieszkanie lub siedzibę, o służącem im prawie bezpośredniego uiszczania i przytem wymienić władzę, która udzieliła zezwolenia oraz datę i liczbę zezwolenia i załączyć wzory wszystkich rejestrów, do których zapisują opłaty, uiszczane bezpośrednio.

Izba skarbowa może odwołać zezwolenie dawniejsze lub uzależnić dalsze trwanie uiszczania bezpośredniego od zmiany dotychczasowych norm formalnych.

§ 187. § 186 nie tyczy się opłat, co do których ustawa o opłatach stemplowych wprowadza ustawowy obowiązek uiszczania bezpośredniego (art. 25, ustęp pierwszy), a które według stanu dotychczasowego były uiszczane bezpośrednio na mocy zezwolenia władzy skarbowej. W tych przypadkach normy dotychczasowe, oparte na decyzji władzy skarbowej, przestają obowiązywać z dniem 1 stycznia 1927 r. i mają zastosowanie wyłącznie odnośne postanowienia ustawy o opłatach stemplowych.

Do art. 35 - 33.

§ 188. Art. 35 - 33 stosuje się również do dania publicznych, przewidzianych w przepisach prawnych, które ulegają uchyleniu na mocy art. 171.

Do art. 52.

§ 189. Jeśli umowę, wymienioną w punkcie 1 art. 52, zawarto ustnie przed wejściem w życie ustawy o opłatach stemplowych, a pisemne stwierdzenie nastąpiło w czasie obowiązywania tej ustawy, to opłatę uiszczoną według przepisów dotychczasowych zalicza się na poczet opłaty, która się należy według ustawy o opłatach stemplowych.

Jeśli oplata według przepisów dotychczasowych wynosi więcej, niż przewidziana w ustawie o opłatach stemplowych, to zwrot nadwyżki nie nastąpi.

Do art. 63.

§ 190. Przewłaszczenie - względnie wyrok, wymieniony w § 894 niemieckiej procedury cywilnej, mający za przedmiot przewłaszczczenie - nie podlegają opłacie również wówczas, jeżeli przed wejściem w życie ustawy o opłatach stemplowych sporządzono pismo, stwierdzające czynność prawną, z której wynikł obowiązek przewłaszczenia i bądź uiszczono daniną publiczną, należącą się według przepisów dotychczasowych, bądź pismo owo według przepisów dotychczasowych nie podlegało opodatkowaniu.

Przepis powyższy stosuje się odpowiednio do oświadczenia zgoJy (ustęp drugi art. 63).

Do art. 73 i 90.

§ 191. Rachunek lub inne pismo, stwierdzające wykonanie umowy o sprzedaż rzeczy ruchomej lub umowy o świadczenie usług (art. 72 i ustęp drugi artykułu 90), a sporządzone po wejściu w życie ustawy o opłatach stemplowych, nic podlega opłacie (art. 73, punkt 2) również wówczas, gdy pismo, stwierdzające zawarcie urnowy sprzedaży albo umowy o świadczenie usług, sporządzono przed dniem 1 stycznia 1927 r. a opłatę od niego uiszczono według przepisów dotychczasowych.

Do art. 89 i 163.

§ 192. Osoby, zajmujące się wynajmowaniem skrzynek depozytowych, mają do rejestru (wzór 10 do § 121), założonego na rok 1927, zapisać przedewszystkiem te umowy, zawarte przed dniem 1 stycznia 1927 r., które mają obowiązywać (wyłącznie lub częściowo) po tym terminie. W kolumnie 5 należy wymienić tylko cenę najmu, przypadającą za czas od dnia 1 stycznia 1927 r.

Do art. 92, oraz do § 122.

§ 193. Art. 92 ustawy o opłatach stemplowych oraz § 122 niniejszego rozporządzenia będą stosowane we wszystkich przypadkach, w których odjazd z portu nastąpił w czasie od dnia 1 stycznia 1927 r.

Jeżeli w przypadku takim przedsiębiorstwo okrętowe uiściło - od umowy o przewóz, zawartej przed dniem 1 stycznia 1927 r. - opłatę w wysokości ¹/₂% w myśl pozycji 27 taryfy opłat stemplowych, wprowadzonej rozporządzeniem b. Gen. Gubernatora warszawskiego z dn. 19 lipca 1916 r. (Dz. rozp. Nr. 40, poz. 127), to może tę opłatą potrącić od należności, obliczonej według art. 92 i § 122. W tym celu ma w rejestrze opłat stemplowych (wzór 11) przy odnośnej pozycji, w kolumnie 18: wymienić kwotę opłaty ¹/₂%-owej) oraz datę i pozycję, pod któremi ta kwota została zapisana do rejestru, prowadzonego według norm dotychczasowych, tudzież podać, czy to zapisanie opłaty ¹/₂%-owej nastąpiło swego czasu do rejestru, prowadzonego przez centralę, czy też przez zakład filjalny i gdzie ów zakład filjalny ma siedzibę. Kwoty opłat ¹/₂%-owych, uwidocznione w koi. 18, należy podsumować i sumę odjąć od sumy, obliczonej w kolumnie 17.

W razie zastosowania zasad powyższych należy rejestry zakładów filjalnych, obejmujące opłaty ¹/₂%-towe, przechowywać w centrali - celem umożliwienia kontroli stemplowej,

§ 194. Jeżeli w czasie od dnia 1 stycznia 1927 r. nastąpiło stornowanie umowy o przewóz statkiem morskim, to należy uiścić opłatę według zasad, podanych w § ^122, tylko w tych przypadkach, w których pierwsze zadatkowanie należności za przewóz nastąpiło również w czasie od dnia 1 stycznia 1927 r.

Do art. 100.

§ 195. Zaliczkę (punkt "a" art. 100) za miesiąc styczeń 1927 r. oraz za następne miesiące tegoż roku należy uiścić w wysokości jednej dwunastej części należności całorocznej, obliczanej według obrotów ostatniego z tych okresów operacyjnych, co do których zamknięcia rachunków zostały zatwierdzone przed upływem danego miesiąca.

Jeżeli okres operacyjny, według którego obliczono zaliczkę, nie jest okresem ostatnim, to należy w ciągu tygodnia po zatwierdzeniu rachunków za okres ostatni wyrównać ewentualną różnicę w sposób, podany w § 134 (ustępie drugim) niniejszego rozporządzenia.

Zakłady ubezpieczeń, niedawno założone, które do czasu wejścia w życie ustawy o opłatach stemplowych nie zdążyły jeszcze dokonać zatwierdzenia rachunków za pierwszy okres operacyjny, mają do czasu, gdy to zatwierdzenie nastąpi, obliczać zaliczkę według faktycznych obrotów miesięcznych.

Do art. 102 i 169.

§ 196. Postanowienia art. 102, tyczące się powiększenia kapitału, jak również ustęp pierwszy artykułu 169, będą stosowane również w tych przypadkach, w których uchwała o powiększeniu kapitału zakładowego spółki akcyjnej lub komandytowo-akcyjnej została powzięta przed dniem 1 stycznia 1927 r., a okres, wyznaczony do przyjmowania wpłat, rozpoczął się w 1927 r. Jeżeli w takim wypadku przed dniem 1 stycznia 1927 r. uiszczono opłatę w całości lub w części, w kwocie wyższej od tej, któraby się należała w myśl art. 169, a powiększenie kapitału zakładowego doszło do skutku, to zwrot nadwyżki nie nastąpi.

Do art. 104 i 116,

§ 197. Udzielone przed wejściem w życie ustawy o opłatach stemplowych zezwolenia, na mocy których spółdzielnie uiszczają opłaty od wpłat na udziały lub od obligów za pośrednictwem związku rewizyjnego, zachowują moc aż do dalszego zarządzenia Ministra Skarbu, względnie do zrzeczenia się przez związek prawa, wynikającego z takiego zezwolenia.

Do art. 124 oraz do § 155.

§ 198. 55  Aż do dalszego zarządzenia mogą być używane urzędowe blankiety wekslowe, sporządzone według wzorów, opisanych w rozporządzeniu Ministra Skarbu z dnia 28 maja 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 50, poz. 515), z dnia 23 września 1925 r. (Dz. U. R. P. Nr. 109, poz. 775) oraz w pierwotnym tekście § 155 rozporządzenia z dnia 20 listopada 1926 r. (Dz. U. R. P. Nr. 123, poz. 713).

Do art. 135.

§ 199. Ustęp drugi art. 135 stosuje się również wówczas, jeżeli punktacje sporządzono przed wejściem w życie ustawy o opłatach stemplowych, pismo zaś, stwierdzające umowę sporządzono w czasie obowiązywania tej ustawy.

Jeżeli opłata, uiszczona według przepisów dotychczasowych, wynosi więcej niż opłata, która stała się wymagalna w czasie obowiązywania ustawy o opłatach stemplowych, zwrot nadwyżki nie nastąpi.

Do art. 171.

§ 200. Na obszarze górnośląskiej części województwa śląskiego pozostaje w mocy tymczasowo (w myśl ustępu ostatniego art. 171 oraz ze Względu na art. 1 § 2, ustęp 1 konwencji niemiecko-polskiej, dotyczącej Górnego Śląska z dnia 15 maja 1922 r. Dz. U. R. P. Nr. 44, poz. 361), § 29 niemieckiej ustawy osadniczej, ogłoszonej rozporządzeniem Ministra Reform Rolnych z dnia 21 października 1925 r. (Dz. U. R. P. Nr. 112, poz. 796).

4.

Wejście w życie.

§ 201. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1927 r.

⁵¹ § 179 skreślony przez § 1 pkt 35 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

⁵² § 180 skreślony przez § 1 pkt 35 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

⁵³ § 181 zmieniony przez § 12 rozporządzenia z dnia 17 marca 1927 r. (Dz.U.27.31.274) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1927 r.

⁵⁴ § 184 zmieniony przez § 1 pkt 36 rozporządzenia z dnia 25 lutego 1929 r. (Dz.U.29.23.237) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1929 r.

⁵⁵ § 198:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 17 lutego 1927 r. w sprawie urzędowych blankietów wekslowych (Dz.U.27.15.113) z dniem 25 lutego 1927 r.

- zmieniony przez § 3 rozporządzenia z dnia 11 czerwca 1929 r. w sprawie urzędowych blankietów wekslowych (Dz.U.29.52.423) z dniem 18 lipca 1929 r.