Rozdział 1 - Podmiot podatkowy. (do art. 1 ustawy). - Przepisy wykonawcze do ustawy o państwowym podatku dochodowym i podatku majątkowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1921.48.298

Akt utracił moc

Wersja od: 15 czerwca 1921 r.

Rozdział  I.

Podmiot podatkowy.

(do art. 1 ustawy).

§ 1. Obowiązek opłacania podatku ciąży na osobach fizycznych, na osobach prawnych i na spadkach wakujących (nieobjętych).

Obowiązek ten może być albo całkowity, albo częściowy, zależnie od tego, czy osoby podlegające podatkowi są obowiązane do opłacania podatku od dochodu ze wszelkiego rodzaju posiadanych przez nie źródeł dochodu, bez względu na miejsce położenia tych źródeł i bez względu na pochodzenie dochodu, czy też od dochodu tylko z niektórych źródeł.

§ 2. Do opłacania podatku od dochodu ze wszystkich źródeł, znajdujących się zarówno na obszarze Rzeczypospolitej, jak i zagranicą są obowiązane:

1) te osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej mają miejsce zamieszkania lub na tymże obszarze przebywają dłużej niż rok;

2) te osoby prawne, których zarząd ma siedzibę na wspomnianym obszarze.

§ 3. Do opłacania podatku od dochodu tylko z niektórych źródeł są obowiązane:

1) osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej nie mają miejsca zamieszkania lub przebywają najwyżej rok na tym obszarze, jeżeli na nim:

a) posiadają nieruchomości, wierzytelności zahipotekowane na nieruchomościach, majątki, przywiązane do tegoż obszaru fideikornisem lub innemi przepisami prawnemi;

b) wykonują przedsiębiorstwa handlowe i przemysłowe, albo są wspólnikami takich przedsiębiorstw, przyczem posiadania akcji, udziałów i podobnych papierów wartościowych nie należy uważać za udział w przedsiębiorstwie;

c) pobierają dochody w postaci wynagrodzenia procentowego (tantjem) w myśl art. 18 ustawy;

d) pobierają płacę lub emeryturę z funduszów Państwa, związków komunalnych oraz innych tego rodzaju funduszów publicznych;

2) inne, niż w ustępie 2 § 2 nin. rozp. wymienione osoby prawne, jeżeli na obszarze Rzeczypospolitej osiągają dochód ze źródeł, wymienionych w ustępie pierwszym punkt a) i b) niniejszego paragrafu;

3) osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej ani nie mieszkają, ani nie mają na tymże obszarze miejsca pobytu, dłużej niż rok trwającego, jeżeli przebywają na wspomnianym obszarze dla zarobku, albo wykonywania czynności handlowych lub przemysłowych.

§ 4. Częściowy obowiązek opłacania podatku ciąży na osobach wymienionych w § 3 nin. rozp. w następującej rozciągłości:

1) osoby, wymienione w ustępie 1 § 3 nin. rozp., opłacają podatek tylko od dochodów ze źródeł, wyszczególnionych w § 3 nin. rozp., poda), b), c) i d);

2) osoby, wymienione w ustępie 2 § 3 nin. rozp., opłacają podatek tylko od dochodu ze źródeł, wyszczególnionych w § 3, nin. rozp. pod a) i b);

3) wreszcie osoby, wymienione w ustępie 3 § 3 nin. rozp., opłacają tylko podatek od dochodu, osiągniętego na obszarze Rzeczypospolitej z zarobku, albo wykonywania czynności handlowych lub przemysłowych.

§ 5. Postanowienia, dotyczące obowiązku opłacania podatku przez osoby fizyczne, należy stosować również do spadków wakujących (nieobjętych), przyczem całkowity lub częściowy obowiązek opłacania podatku określa się według obowiązku opłacania podatku przez spadkodawcę, z tą jednak różnicą, że opodatkowanie spadków wakujących (nieobjętych) rozciąga się tylko na dochody, które nie gasną ze śmiercią spadkodawcy.

Częściowe zwolnienie od obowiązku opłacania podatku.

§ 6. Z częściowego zwolnienia od obowiązku opłacania podatku korzystają następujące osoby:

1) osoby, wyszczególnione pod 1) i 2) art. 5 ustawy, opłacają podatek tylko od dochodów ze źródeł, wymienionych w ustępie 2, art. 1 ustawy (ustęp 1 § 3 nin. rozp.);

2) osoby, wymienione pod 3), 4), 5) i 6) art. 5 ustawy zwolnione są od obowiązku opłacania podatku od dochodów, w ustępach, od 3 do 6 art. 5 ustawy wyszczególnionych, przyczem za szeregowych uważa się również chorążych i im równorzędnych, podoficerów zawodowych, podoficerów zawodowych żandarmerji oraz majstrów wojskowych (ustawa tymczasowa z dnia 29 października 1920 r. D. U. R. P. № 106, poz. 699).

Zwolnienie takie przysługuje również inwalidom wojennym, pozostałym po inwalidach wojennych, po poległych i zmarłych, których śmierć znajduje się w związku przyczynowym ze służbą wojskową - co do zaopatrzenia pobieranego na mocy ustawy z dnia 18 marca 1921 r. D. U. R. P. № 32 poz. 195, oraz wdowom po weteranach powstań 1831, 1848 i 1863 roku - co do pensji, pobieranej na mocy ustawy z dnia 2 sierpnia 1919 r. D. P. P. P. № 65, poz. 397.

Całkowite zwolnienie od obowiązku opłacania podatku.

§ 7. Całkowicie zwolnione są od obowiązku opłacania podatku:

1) Państwo i związki samorządne,

2) osoby prawne, których dochody są obracane w całości na cele ogólnej użyteczności, naukowe, oświatowe, kulturalne, wyznaniowe i dobroczynne.

§ 8. Za miejsce zamieszkania celem oceny obowiązku płacenia podatku należy uważać miejsce, w którem dana osoba posiada miejsce zamieszkania wśród okoliczności, uzasadniających trwałe utrzymywanie mieszkania (n. p. w celu prowadzenia gospodarstwa domowego, kształcenia dzieci, studjów i t. p.). Posiadaczem mieszkania jest ten, który rozporządza mieszkaniem na mocy prawa własności, prawa rzeczowego lub osobistego stosunku prawnego.

Za miejsce zamieszkania pracowników państwowych i samorządowych, oraz oficerów, urzędników wojskowych i duchownych wojskowych uważa się ich siedzibę służbową na obszarze Rzeczypospolitej, wyznaczoną im przez władzę przełożoną według przepisów służbowych. O ile wspomniane osoby mają siedzibę służbową poza obszarem Rzeczypospolitej, wówczas za miejsce zamieszkania tych osób uważa się siedzibę ich najwyższej władzy przełożonej.

Narówni z zamieszkaniem traktuje się pobyt, dłużej niż rok trwający.

O ile sam pobyt, trwający dłużej niż rok, uzasadnia obowiązek opłacania podatku, nie ma żadnego znaczenia, czy dotycząca osoba przebywa w jednem miejscu, czy po kolei w rozmaitych miejscach.

Okoliczność, że w pobycie takim, wywołanym nie zamiarem zarobku, zaszła chwilowa przerwa, spowodowana przemijającą nieobecnością, nie zwalnia od obowiązku opłacania podatku.

Przy pobycie dla zarobku czas trwania pobytu nie ma żadnego znaczenia.

Za siedzibę osób prawnych w duchu ustawy należy uważać miejsce, wymienione w statucie, względnie w zastępujących go przepisach, jako siedziba tych osób.

Minimum egzystencji.

(do art. 2 i 5 ustawy).

§ 9. Postanowienia art. 2 ustawy zakreślają granice, od których rozpoczyna się obowiązek opłacania podatku. Granice te uzależnia ustawa u osób fizycznych od wysokości osiągniętego dochodu i od ilości mieszkańców w miejscu przypisania podatku, u osób prawnych tylko od wysokości dochodu.

Ze spadkami wakującemi (nieobjętemi) należy pod tym względem postępować tak, jak z osobami fizycznemi.

Osoby, których łączny dochód roczny przyjęty do podstaw opodatkowania nie przekracza kwoty, wyznaczonej dla danej miejscowości w myśl postanowień art. 2 w związku z art. 5 ustawy, są wolne od podatku.

Ilość mieszkańców w danej miejscowości należy przyjąć według stanu na dzień 1 stycznia roku podatkowego, na podstawie danych urzędowych, dostarczonych przez władzę polityczną powiatu.

Wątpliwości pod tym względem rozstrzyga Ministerstwo Skarbu w porozumieniu z Ministerstwem Spraw Wewnętrznych.

Przy ocenianiu uwolnienia z mocy art. 2 ustawy należy mieć na uwadze postanowienia art. 13 i art. 76 ustawy, dotyczące obliczenia dochodu według roku, poprzedzającego rok podatkowy, lub według przypuszczalnej kwoty rocznej.

Kto np. w miejscu opodatkowania (§ 49 nin. rozp.), należącem do 4 klasy miejscowości, w czasie od i września do 31 grudnia osiągnął dochód w kwocie 2.400 mk., ten nie jest wolny od obowiązku opłacania podatku, ponieważ 2.400 mk. za 4 miesiące odpowiadają dochodowi w sumie 7.200 mk. za cały rok obliczonemu.

Po myśli postanowień art. 2. 6 i 28 ustawy można także uwolnić od podatku pod pewnemi warunkami osoby, które osiągnęły dochód wyższy od dochodu, stanowiącego granicę minimum egzystencji.

Zasada wzajemności międzypaństwowej.

(do art. 4 ustawy).

§ 10. Wymienione w punkcie 1 § 2 niniejszego rozporządzenia, osoby fizyczne, które poza obszarem Rzeczypospolitej posiadają nieruchomości, stałe przedsiębiorstwa, otrzymują tantjemy lub pobierają płace służbowe i emerytury z funduszów innego państwa, obcych związków komunalnych oraz innych tego rodzaju funduszów publicznych, nie mają obowiązku płacenia podatku na obszarze Rzeczypospolitej od dochodu z powyż wyszczególnionych źródeł, pod warunkiem, że dochód z tych źródeł został obciążony podatkiem tego samego rodzaju w owem państwie i że państwo to. postępuje według zasad wzajemności co do takich samych dochodów, płynących ze źródeł, znajdujących się na obszarze Rzeczypospolitej, t. j. dochodów tej samej kategorji, czyli dochodów z takich samych źródeł.

Opodatkowanie tego rodzaju dochodów zagranicą, jego rodzaj i rozciągłość winien udowodnić płatnik przed wymiarem podatku. O ile płatnik nie jest w możności dostarczyć odnośnych dowodów w terminie wyznaczonym, może władza skarbowa odroczyć pobór różnicy w podatku między stawką, przypadającą od łącznego dochodu, a stawką, przypadającą od dochodów, które bezwarunkowo podlegają opodatkowaniu, wyznaczając płatnikowi ponowny termin do przedstawienia dowodów w myśl poprzedniego ustępu. Po bezskutecznym upływie tego terminu odroczoną kwotę należy ściągnąć.

Na wypadek wątpliwości, czy opodatkowanie zagraniczne odpowiada, wymaganym warunkom, należy zasięgnąć wskazówek od Ministerstwa Skarbu.