Art. 6. - Przepisy wykonawcze dla b. dzielnicy austrjackiej w przedmiocie należytości od przeniesień majątku pod tytułem darmym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.95.628

Akt utracił moc

Wersja od: 22 stycznia 1921 r.

Art.  6.

Notarjusz, spisując akt notarjalny, podlegający należytości spadkowej (§ 1 część 1, ustępy 2 i 3, oraz § 1 część 3, ustępy 1 i 2 cesarskiego rozporządzenia) lub należytości od darowizn (§§ 30 i 31 cesarskiego rozporządzenia), winien zapytać odpowiednio strony umawiające się, czy już przedtem - bądź w kraju bądź za granicą - zawarły między sobą umowy podlegające należytości spadkowej lub należytości od darowizn (względnie "podatkowi" spadkowemu lub "podatkowi" od darowizn w myśl przepisów, obowiązujących w b. dzielnicach rosyjskiej lub pruskiej). Chodzi przytem również o umowy, zawarte przed wejściem w życie ustawy z dnia 29 maja 1920 r., Dz. U. № 49 poz. 299, które podlegałyby opodatkowaniu według tej ustawy, gdyby ona obowiązywała w dniu zawarcia umowy.

W razie odpowiedzi twierdzącej ma notarjusz wezwać strony, aby wymieniły: miejscowości i daty zdziałania owych umów, ich przedmiot oraz władze skarbowe lub notarjuszów, którzy obliczyli należytość ("podatek", "opłatę") od tych poprzednich umów.

Notarjusz zwróci uwagę stron, że udzielenie niezgodnych z prawdą odpowiedzi na powyższe pytania stanowi występek, przewidziany w art. 21 ustawy.

Odpowiedź stron należy podać w akcie, choćby była ujemna.