Art. 22. - Przepisy wykonawcze dla b. dzielnicy austrjackiej w przedmiocie należytości od przeniesień majątku pod tytułem darmym.
Dz.U.1920.95.628
Akt utracił moc§ 5 rozporządzenia ministerjalnego otrzymuje brzmienie następujące:
"Doliczenie darowizn otrzymanych od spadkodawcy.
Celem ustalenia stopy należytości spadkowej należy nadto stwierdzić, czy może nabywca otrzymał od spadkodawcy jedną lub więcej darowizn (§§ 30 i 31 cesarskiego rozporządzenia). W danym razie należy stosownie do art. 7 ustawy do sumy, obliczonej według części 1 § 4 rozporządzenia ministerjalnego, doliczyć czyste wartości przedmiotów darowanych według stanu w dniu zdziałania każdej darowizny i ustalić stopę zasadniczą według wynikłej stąd łącznej sumy.
Pod tym względem możliwe są następujące wypadki:
Wypadek pierwszy.
Spadkodawca zmarł po wejściu ustawy w życie (nie wcześniej jak w dniu 7 lipca 1920 r.). Osoba, obowiązana do uiszczenia należytości spadkowej otrzymała od spadkodawcy darowizny, a najwcześniejsza z nich zdziałana była po wejściu ustawy w życie.
Przykład: Ojciec darował swemu jedynemu synowi w dniu 1 września 1920 r. przedmiot czystej wartości 70.000 marek. Od tej darowizny wymierzono: od 50.000 mk. 4% (poz. tar. 1 d) i od 20.000 marek. 5% (poz. tar. 1 e) razem 3.000 marek. Tenże ojciec darował synowi w dniu 1 listopada 1920 r. przedmiot czystej wartości 40.000 marek. Ze względu na łączną wartość obu darowizn, wynoszącą 110.000 marek, stopa pomocnicza wynosi 5% (poz. 1 e), a zasadnicza 6% (poz. 1 f), a podatek od obu darowizn 5.600 mk. (t. j. 5% od 100.000 i 6% od 10.000 marek). Wobec tego - po potrąceniu kwoty 3.000 mk., wymierzonej od darowizny pierwszej - wymierzyć należy od darowizny drugiej 2.600 marek.
W dniu 1 lutego 1921 r. ojciec zmarł, a syn otrzymał w spadku po nim majątek czystej wartości 120.000 marek.
Przy wymiarze należytości spadkowej władza skarbowa postąpi w sposób następujący: Ze względu na łączną wartość obu darowizn oraz majątku spadkowego w kwocie 230.000 marek stopa pomocnicza wynosi 6% (poz. 1 f), zasadnicza 7% (poz. 1 g), należytość zaś obliczona według tych obu stóp 14.100 marek (6% od 200.000 i 7% od 30.000). Ponieważ zaś poprzednio wymierzono 5.600 marek, przeto tytułem należytości spadkowej należy wymierzyć 8.500 marek.
Wypadek drugi.
Spadkodawca zmarł po wejściu w życie ustawy (nie wcześniej jak w dniu 7 lipca 1920 r.). Osoba, obowiązana do uiszczenia należytości spadkowej otrzymała od spadkodawcy darowizny. Niektóre z nich były zdziałane po wejściu w życie ustawy, niektóre przedtem.
Przykład: Ojciec darował swemu jedynemu synowi w dniu 1 września 1910 r. przedmiot, którego czysta wartość przeliczona na walutę markową wynosiła 50.000 marek.
Następnie darował mu: w dniu 1 lutego 1920 r. 60.000 mk., a w dniu 1 marca 1921 r. 100.000 mk. W dniu 1 czerwca 1921 r. ojciec zmarł, a syn otrzymał w spadku majątek czystej wartości 400.000 mk.
Władza skarbowa, wymierzając należytość od darowizny zdziałanej w dniu 1 marca 1921 r. stwierdzi, że ze względu na łączną wartość wszystkich trzech darowizn, wynoszącą 210.000 mk. (50.000 + 60.000 + 100.000), stopa pomocnicza wynosi 6%, zasadnicza 7%. Z sumy 200.000 marek, do której przynależy stopa pomocnicza, przypada 110.000 na pierwsze, dwie darowizny, 90.000 na ostatnią. Należy zatem wymierzyć: od 90.000 mk. 6%, a od 10.000 mk. 7% - razem 6.100 marek. (Od kwoty 110.000 marek nie można pobrać podatku, gdyż byłoby to opodatkowaniem dwu pierwszych darowizn. Takie opodatkowanie nie byłoby zgodne z ustawą, gdyż wsteczna moc obowiązująca ustawy, przewidziana w art. 51, a sięgająca do 1 stycznia 1916 r., dotyczy tylko należytości spadkowej, nie dotyczy zaś należytości od darowizn).
Władza skarbowa, wymierzając należytość spadkową z powodu śmierci ojca, zaszłej w dniu 1 czerwca 1921 r., dokona następujących obliczeń: Ze względu na łączną wartość wszystkich trzech darowizn oraz majątku spadkowego, wynoszącą 610.000 marek, stopa pomocnicza wynosi 7%, zasadnicza 8%. Z sumy 500.000 marek, do której przynależy stopa pomocnicza, przypada 110.000 na pierwsze dwie darowizny, a 390.000 na darowizną trzecią i spadkobranie. Łącznie więc należy się tytułem podatku od trzeciej darowizny i od spadkobrania: 7% od 390.000 t. j. 27.300 i 8% od 110.000 t. j. 8.800, razem 36.100 marek. Ponieważ zaś od trzeciej darowizny wymierzono już 6.100 marek, przeto władza skarbowa wymierzy tytułem należytości spadkowej 30.000 marek.
Wypadek trzeci.
Spadkodawca zmarł bądź po wejściu w życie ustawy (nie wcześniej jak w dniu 7 lipca 1920 r.) bądź przedtem, ale nie wcześniej jak w dniu 1 stycznia 1916 r., przyczem w tym ostatnim razie do dnia 21 czerwca 1920 r. włącznie nie zapadła decyzja władzy skarbowej o należności należytości spadkowej (art. 51 ustawy). Osoba, obowiązana do uiszczenia należytości spadkowej, otrzymała od spadkodawcy darowizny, a najpóźniejsza z nich zdziałana była przed wejściem w życie ustawy.
Przykład: Ojciec darował swemu jedynemu synowi w dniu 1 września 1910 r. przedmiot, którego czysta wartość, przeliczona na walutę markową, wynosiła 400.000 marek. Następnie darował mu w dniu 1 marca 1920 r. 200.000 marek. W dniu 15 maja 1920 r. ojciec zmarł, a syn otrzymał w spadku majątek czystej wartości 300.000 mk. Do dnia 21 czerwca 1920 r. włącznie nie zapadła decyzja władzy skarbowej co do należytości spadkowej.
Władza skarbowa stwierdzi co następuje: Ze względu na łączną wartość obu darowizn oraz majątku spadkowego, wynoszącą 900.000 marek, stopa pomocnicza wynosi 7%, a zasadnicza 8%. Kwota 500.000 marek, do której przynależy stopa pomocnicza, mieści się cała w darowiznach, nie podlegających opodatkowaniu według nowej ustawy. Także z kwoty 400.000 marek, do której przynależy stopa zasadnicza, część w wysokości 100.000 przypada na te darowizny. Wobec tego władza skarbowa zastosuje do majątku spadkowego tylko stopę zasadniczą i wymierzy 8% od 300.000 marek t. j. 24 000 marek".