Art. 17. - Przepisy wprowadzające kodeks karny wojskowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.91.766

Akt utracił moc

Wersja od: 26 października 1932 r.

Art.  17.

W austrjackiej ustawie postępowania karnego dla wspólnej siły zbrojnej z dnia 5 lipca 1912 r., zastosowanej w polskiem sądownictwie wojskowem rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 maja 1920 r. (Dz. U. R. P. Nr. 59, poz. 368) wprowadza się następujące zmiany:

1) § 2 otrzymuje brzmienie następujące:

"Z pominięciem postępowania sądowego może w przypadkach, określonych w art. 32 kodeksu karnego wojskowego, nastąpić zamiast kary zagrożonej wymierzenie kary dyscyplinarnej, według obowiązujących wojskowych przepisów dyscyplinarnych.

Wymierzenie kary dyscyplinarnej zamiast kary zagrożonej za przestępstwo ścigane jedynie na wniosek pokrzywdzonego, na wniosek jego władzy przełożonej lub z oskarżenia prywatnego, może nastąpić tylko za zgodą stawiającego wniosek lub oskarżyciela prywatnego.

Jeżeli za przestępstwo nastąpiło ukaranie dyscyplinarne mimo braku powyższej zgody, albo mimo braku warunków do dyscyplinarnego ukarania, określonych w art. 32 kodeksu karnego wojskowego, należy wszcząć postępowanie sądowe, o ile ściganie nie uległo przedawnieniu. W przypadku takim, w razie sądowego skazania, sąd, wymierzając karę pozbawienia wolności, zalicza na jej poczet wykonaną karę dyscyplinarną aresztu.

Jeżeli przestępstwo, za które wymierzenie kary dyscyplinarnej nie jest dopuszczalne, zbiega się z przestępstwem, za które wymierzenie kary dyscyplinarnej jest dopuszczalne, wówczas należy objąć je postępowaniem sądowem, o ile nie zarządzono jego wyłączenia".

2) Ustęp ostani § 3 otrzymuje brzmienie następujące:

"Przy przestępstwach ściganych na wniosek pokrzywdzonego lub jego władzy przełożonej, następuje, po postawieniu wniosku, ściganie z urzędu".

3) Ustęp 1 § 88 otrzymuje brzmienie następujące:

"Jeżeli oskarżenie ma za przedmiot zbrodnię, wówczas należy wyznaczyć oskarżonemu obrońcę z urzędu do rozprawy głównej i rozprawy przed Najwyższym Sądem Wojskowym, o ile sam nie chce wybrać sobie obrońcy (§ 89)".

4) Ustęp 2 § 138 otrzymuje brzmienie następujące:

"Jeżeli czyn wedle § 2 nadaje się do ukarania dyscyplinarnego, karę wymierza właściwy dowódca na wniosek prokuratora wojskowego (oficera sądowego)".

5) W ustępie 3 § 138 zamiast wyrazów: "przekroczenie dyscyplinarne" umieszcza się wyrazy: "przewinienie dyscyplinarne".

6) Pkt. 3 ustępu 1 § 308 otrzymuje brzmienie następujące:

"na jaką karę oskarżonego skazano i ewentualnie jakie środki zabezpieczające zarządzono".

7) Pkt. 5 ustępu 1 § 308 otrzymuje brzmienie następujące:

"jeżeli orzeczono grzywnę, - oznaczenie kary na wolności, która ma ją zastąpić w razie nieściągalności grzywny lub w razie, gdyby jej ściągnięcie narażało skazanego na ruinę majątkową".

8) Ustęp 2 § 310 otrzymuje brzmienie następujące:

"W razie skazania, należy podać okoliczności, któremi sąd kierował się przy wymiarze kary".

9) W pkt. 11 § 358 skreśla się słowa: "o ile wymiar ten zależy od okoliczności obciążających lub łagodzących, wymienionych wyraźnie w prawie karnem wojskowem".

10) § 421 skreśla się.