Rozdział 1 - PRZEPISY OGÓLNE. - Przepisy o kosztach sądowych.
Dz.U.1932.93.805
Akt utracił mocRozdział I.
PRZEPISY OGÓLNE.
PRZEPISY OGÓLNE.
W sprawach cywilnych i karnych, wymienionych w rozporządzeniu niniejszem, pobiera się opłaty sądowe na rzecz Skarbu Państwa oraz koszty postępowania. Opłaty sądowe i koszty postępowania stanowią koszty sądowe.
Jeżeli rozporządzenie niniejsze nie stanowi inaczej, do uiszczenia kosztów sądowych jest obowiązana strona, która dokonywa czynności, powodującej opłatę sądową lub koszty postępowania.
Przepis powyższy nie uchybia postanowieniom kodeksu postępowania cywilnego i innych ustaw co do ponoszenia kosztów sądowych.
Uwolnienie od kosztów sądowych służy:
Za osobę nieznaną z miejsca pobytu oraz stronę ubogą koszty postępowania uiszcza tymczasowo Skarb Państwa.
Do przyznania prawa ubogich stosuje się przepisy kodeksu postępowania cywilnego, a w sprawach karnych przepisy kodeksu postępowania karnego.
Uwolnienie od opłat sądowych służy:
Jeżeli na przeciwnika strony, zwolnionej od kosztów sądowych lub opłat sądowych, nałożony będzie w całości lub w części obowiązek ich uiszczenia, koszty sądowe, nieuiszczone z powodu zwolnienia, ściąga się z urzędu po uprawomocnieniu się orzeczenia sądu od przeciwnika albo od strony ubogiej z przysądzonego jej roszczenia.
W razie cofnięcia prawa ubogich, uchylenia kurateli lub ujawnienia majątku osoby, dla której ustanowiono kuratora, należne od strony koszty sądowe ściąga się z urzędu.
Postępowanie o przyznanie prawa ubogich i postępowanie przed sądem polubownym wolne jest od opłat sądowych.
Opłatę sądową należy uiścić przy wniesieniu do sądu pisma lub przy złożeniu wniosku, podlegającego opłacie.
W każdem piśmie lub wniosku należy podać wartość przedmiotu sprawy, jeżeli wysokość opłaty zależy od tej wartości.
Pisma lub wnioski, dotyczące części przedmiotu sprawy, podlegają opłacie tylko w stosunku do wartości tej części.
Sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie uiszczono należnej opłaty sądowej. Pismo takie zwraca się, jeżeli wnoszący je w terminie tygodniowym od dnia doręczenia mu wezwania o uiszczenie należnej opłaty opłaty tej nie uiści. Termin tygodniowy może być odpowiednio przedłużony, jeżeli pismo wniosła osoba, zamieszkała zagranicą, nie mająca w kraju zastępcy.
Sąd nie przyjmie wniosku ustnego, podlegającego opłacie, jeżeli jednocześnie nie uiszczono należnej opłaty.
Przepis artykułu poprzedzającego stosuje się odpowiednio, gdy w wyniku sprawdzenia wartości przedmiotu sprawy, albo wskutek zmiany lub rozszerzenia żądania należy uiścić opłatę wyższą od poprzednio wniesionej.
Przewodniczący wydaje zarządzenia co do ściągnięcia opłaty, co do wezwania o uiszczenie opłaty i co do zwrotu pisma należycie nieopłaconego.
Postanowienia co do zwrotu pisma wydaje sąd na posiedzeniu niejawnem, jeżeli opłata przypada od skargi kasacyjnej lub od skargi o wznowienie, wniesionej do sądu drugiej instancji albo do Sądu Najwyższego, lub wreszcie od zażalenia do Sądu Najwyższego.
Na zarządzenie co do wezwania strony do uiszczenia należnej opłaty niema zażalenia.
Opłatę, wymierzoną z urzędu, należy pod rygorem egzekucji uiścić w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia stronie wezwania do zapłaty.
Opłatę, nieuiszczoną w tym terminie, ściąga się w drodze egzekucji.
Opłatę, uchyloną w całości lub w części prawomocnem postanowieniem, zwraca się stronie z urzędu.
Prawo Skarbu Państwa do żądania nieuiszczonej opłaty sądowej przedawnia się z upływem lat trzech, licząc od dnia, w którym opłatę należało uiścić.
Prawo strony do żądania zwrotu opłaty sądowej przedawnia się z upływem lat trzech od dnia powstania tego prawa.
Groszowe końcówki opłat niepodzielne przez dziesięć zaokrągla się wzwyż do kwoty w ten sposób podzielnej.