Przepisy dla komorników.
Dz. Praw Kr. Pol.1918.5.10
Akt utracił mocDEKRET
z dnia 22 lutego 1918 r.
Rady Regencyjnej Królestwa Polskiego w przedmiocie przepisów dla komorników.
Komornicy są urzędnikami wymiaru sprawiedliwości, powołanymi do wykonywania wyroków i decyzji sądów wszelkich stopni.
Komornicy urzędują przy Sądach Okręgowych i przy wykonywaniu swoich czynności kierują się przepisami, zawartemi w ustawach postępowania cywilnego i karnego.
Liczbę komorników przy każdym Sądzie Okręgowym określa na przedstawienie Sądu Minister Sprawiedliwości.
Od osób, powoływanych na urząd komornika, wymagane są następujące kwalifikacje:
Nie mogą być komornikami osoby, którym została ogłoszona upadłość.
Mianowanie komorników odbywa się w sposób, przewidziany w artykule 21 Przepisów Tymczasowych o Urządzeniu Sądownictwa w Królestwie Polskiem.
Komornicy obejmują urzędowanie po-złożeniu kaucji w wysokości, określonej przez Ministra Sprawiedliwości. Kaucję tę obowiązani są złożyć w przeciągu 2 tygodni od daty nominacji.
Komornicy przed objęciem urzędowania składają przysięgę podług roty, ustalonej przez władzę prawodawczą.
Po złożeniu przez komornika kaucji oraz złożeniu przysięgi, Prezes Sądu Okręgowego wręcza komornikowi:
W razie niezłożenia przez komornika w ustanowionym terminie kaucji, nominacja traci swoją moc. Nominację Prezes Sądu Okręgowego zwraca do Ministerstwa z odpowiednią adnotacją.
Komornik urzęduje w miejscowości, wyznaczonej mu przez Prezesa Sądu Okręgowego, wykonuje czynności w obrębie swojego rewiru i nie ma prawa przenieść się do innej miejscowości pod karą usunięcia z urzędu.
Każda nominacja komornika powinna być podana do wiadomości powszechnej przez ogłoszenie w Dzienniku Urzędowym.
W razie urlopu, choroby, zwolnienia z urzędu lub śmierci komornika, Prezes Sądu Okręgowego wyznacza zastępcę z pośród komorników albo osób, które odpowiadają warunkom, przewidzianym w art. 4, z wyjątkiem składania kaucji. Zastępujący chorego lub korzystającego z urlopu komornika pobiera za czynności połowę opłat dla siebie, a drugą połowę oddaje komornikowi, którego zastępuje.
Komornik, w razie doznanego oporu ze strony dłużnika, obowiązany jest ostrzec go, że naraża się na odpowiedzialność karną, a jeżeli tenże oporu nie zaniecha, ma prawo zwrócić się o pomoc do policji.
W razie niewystarczającej pomocy policji, komornik ma prawo przez Prokuratora Sądu Okręgowego zwrócić się o pomoc do władzy wojskowej.
Komornik, w razie doznanego oporu przy wykonywaniu czynności urzędowych, spisuje protokuł podpisany przez siebie, świadków oraz przedstawicieli władzy policyjnej lub wojskowej, o ile były obecne, i przedstawia Prokuratorowi Sądu Okręgowego.
Za wyrządzoną komornikowi zniewagę podczas pełnienia czynności urzędowych winni będą pociągnięci do odpowiedzialności na drodze karnej.
Komornik nie może podejmować czynności urzędowych, dotyczących interesów jego samego, jego żony, krewnych do czwartego, a powinowatych do drugiego stopnia włącznie.
Za wszelkie przekroczenia, uchybienia oraz przestępstwa komornicy odpowiadają narówni z urzędnikami wymiaru sprawiedliwości, i stosuje się do nich Przepisy Tymczasowe o Urządzeniu Sądownictwa w Królestwie Polskiem (art. 28-31 Dzien. Urzęd. Dep. Spraw. № 1).
Szkoły i straty, poniesione przez władze publiczne lub osoby prywatne z powodu nieprawnych lub niewłaściwych czynności komornika, pokryte będą z jego kaucji; jeżeli kaucja okaże się niewystarczającą,. straty będą pokryte z majątku komornika.
Do czasu dopełnienia złożonej przez komornika kaucji albo złożenia nowej komornik zawieszony będzie w czynnościach.
Skargi na niewłaściwe zachowanie się komornika lub powolne załatwianie czynności zainteresowana strona podaje do Prezesa Sądu Okręgowego, który, o ile skarga okaże się słuszną, komunikuje o powyższem Ministrowi Sprawiedliwości.
Biurowość i księgi komornik prowadzi podług przepisów specjalnych (art. 83-88 i 232-251 Tymczasowej Instrukcji Ogólnej dla Sądów Królewsko-Polskich).
Biurowość i rachunkowość komornika podlega nadzorowi i rewizjom Prezesa Sądu Okręgowego albo delegowanego przez niego Sędziego.
W razie śmierci komornika lub opuszczenia przezeń urzędu, tudzież w razie skierowania do jego kaucji egzekucji z dochodzenia prywatnego - wezwane będą, przez ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym, osoby, mające pretensje do powyższej kaucji, którą sąd wydaje na mocy swoje decyzji komu należy dopiero po upływie 6 miesięcy od daty ogłoszenia.
Dan w Warszawie, dnia 22 lutego 1918 roku.