Przedłużenie czasu pracy w zakładach, pracujących dla potrzeb armji.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.95.625

Akt utracił moc
Wersja od: 9 października 1920 r.

ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 26 sierpnia 1920 r.
w przedmiocie przedłużenia czasu pracy w zakładach, pracujących dla potrzeb armji.

Na zasadzie art. 6 p. d. ustawy z dnia 18 grudnia 1919 r. o czasie pracy w przemyśle i handlu (Dz. Ust. № 2 z 1920 r. poz. 7), postanawia się, co następuje:

Zezwala się na przedłużenie czasu pracy ponad 8 najwyżej jednak do 12 godzin na dobę, w każdym dniu tygodnia, nie wyłączając niedzieli, w zakładach pracy, pracujących na potrzeby armji.

W zakładach pracy, podlegających bezpośrednio władzom wojskowym, kierownictwo zakładu w razie koniecznej potrzeby zarządza przedłużenie czasu pracy w rozciągłości, odpowiadającej potrzebie, jednak w granicach art. 1 niniejszego rozporządzenia z równoczesnym zawiadomieniem Urzędu Inspekcji Pracy oraz swej przełożonej władzy wojskowej.

W pozostałych zakładach pracy, pracujących na potrzeby armji, Kierownictwo zakładów, po uzyskaniu zaświadczenia odnośnych władz wojskowych, iż dany zakład pracuje na potrzeby armji, może uzyskać od Ministra Pracy i Opieki Społecznej pozwolenie na przedłużenie czasu pracy w zakładzie na zasadach w niniejszem rozporządzeniu zawartych na czas wykonywania pracy na potrzeby armji, jednak nie dłużej od czasu, na który zostało wydane niniejsze rozporządzenie.

Przy określeniu wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych stosuje się art. 16 ustawy z dnia 18 grudnia 1919 r. o czasie pracy w przemyśle i handlu.

W zakładach pracy, podlegających bezpośrednio władzom wojskowym lub pracujących na potrzeby armji, w których przedłużenie czasu pracy zostało dozwolone przez Ministra Pracy i Opieki Społecznej robotnicy będą korzystali z przerwy, przewidzianej w art. 17 powołanej ustawy, nie jednocześnie, lecz kolejno, bez wstrzymywania ruchu maszyn.

Rozporządzenie niniejsze zostaje wydane na przeciąg 3 miesięcy i wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.