Protokół o zmianie Konwencji o zwalczaniu handlu kobietami i dziećmi, zawartej w Genewie dnia 30 września 1921 r., oraz Konwencji o zwalczaniu handlu kobietami pełnoletnimi, zawartej w Genewie dnia 11 października 1933 r. Lake Succes.1947.11.12.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1951.59.405

Akt jednorazowy

Wersja od: 21 grudnia 1950 r.

PROTOKÓŁ

o zmianie Konwencji o zwalczaniu handlu kobietami i dziećmi, zawartej w Genewie dnia 30 września 1921 r., oraz Konwencji o zwalczaniu handlu kobietami pełnoletnimi, zawartej w Genewie dnia 11 października 1933 r., podpisany w Lake Success dnia 12 listopada 1947 r.

Przekład

W Imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

BOLESŁAW BIERUT

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 12 listopada 1947 roku podpisany został w Lake Success Protokół o zmianie Konwencji o zwalczaniu handlu kobietami i dziećmi, zawartej w Genewie dnia 30 września 1921 r., oraz Konwencji o zwalczaniu handlu kobietami pełnoletnimi, zawartej w Genewie dnia 11 października 1933 r.

Po zaznajomieniu się z powyższym Protokołem uznaliśmy go i uznajemy za słuszny zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nim zawartych; oświadczamy, że jest przyjęty, ratyfikowany i potwierdzony, oraz przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywany.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

Dano w Warszawie, dnia 7 listopada 1950 roku.

Przekład

PROTOKÓŁ

o zmianie Konwencji o zwalczaniu handlu kobietami i dziećmi, zawartej w Genewie dnia 30 września 1921 r., oraz Konwencji o zwalczaniu handlu kobietami pełnoletnimi, zawartej w Genewie dnia 11 października 1933 r.

Strony niniejszego Protokołu, biorąc pod uwagę, że na podstawie Konwencji o zwalczaniu handlu kobietami i dziećmi, zawartej w Genewie dnia 30 września 1921 r., oraz Konwencji o zwalczaniu handlu kobietami pełnoletnimi, zawartej w Genewie dnia 11 października 1933 r., nałożone zostały na Ligę Narodów pewne funkcje i pełnomocnictwa, oraz że w związku z rozwiązaniem Ligi Narodów niezbędne jest zabezpieczenie ich nieprzerwanego wykonywania, i uważając za wskazane, żeby te funkcje i pełnomocnictwa odtąd były wykonywane przez Organizację Narodów Zjednoczonych, niniejszym postanawiają, co następuje:

Artykuł  I.

Strony niniejszego Protokołu postanawiają, że w stosunkach wzajemnych będą, każda w odniesieniu do aktów, których jest stroną, zgodnie z postanowieniami niniejszego Protokołu, uznawać całkowitą moc prawną i należycie stosować zmiany tych aktów, które są uwidocznione w załączniku do niniejszego Protokołu.

Artykuł  II.

Sekretarz Generalny przygotuje teksty Konwencji, poprawionych zgodnie z niniejszym Protokołem, i poda odpisy do wiadomości Rządów każdego członka Organizacji Narodów Zjednoczonych i każdego Państwa, nie będącego członkiem Organizacji Narodów Zjednoczonych, dla którego niniejszy Protokół jest dostępny do podpisania lub przyjęcia.

Sekretarz Generalny będzie prosił również strony każdego aktu, który ma być zmieniony niniejszym Protokołem, aby stosowały zmienione teksty tych aktów natychmiast po wejściu ich w życie, nawet jeżeli strony jeszcze nie zdołały stać się stronami niniejszego Protokołu.

Artykuł  III.

Niniejszy Protokół będzie dostępny do podpisania lub przyjęcia dla każdego członka Konwencji z dnia 30 marca 1921 r. o zwalczaniu handlu kobietami i dziećmi jak również Konwencji z dnia 11 października 1933 r. o zwalczaniu handlu kobietami pełnoletnimi, któremu Sekretarz Generalny podał do wiadomości odpis tego Protokołu.

Artykuł  IV.

Państwa mogą stać się stronami niniejszego Protokołu przez:

(a) podpisanie bez zastrzeżenia zatwierdzenia lub

(b) przyjęcie dokonane przez złożenie formalnego aktu Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł  V.

1. Protokół niniejszy wchodzi w życie z dniem, w którym dwa lub więcej Państw stanie się jego stronami.

2. Zmiany ustalone w załączniku do niniejszego Protokołu wejdą w życie w odniesieniu do każdej Konwencji, kiedy większość stron tych Konwencji stanie się stronami niniejszego Protokołu, a w konsekwencji każde państwo przystępujące do jednej z Konwencji już po wejściu zmian w życie stanie się stroną Konwencji w ten sposób zmienionej.

Artykuł  VI.

Zgodnie z ustępem I artykułu 102 Karty Narodów Zjednoczonych i zawartymi w nim przepisami przyjętymi przez Ogólne Zgromadzenie Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zostaje upoważniony do dokonania rejestracji niniejszego Protokołu i zmian dokonanych w każdej Konwencji przez niniejszy Protokół w dniu wejścia ich w życie i do opublikowania Protokołu i zmienionych Konwencji w możliwie najkrótszym czasie po zarejestrowaniu.

Artykuł  VII.

Protokół niniejszy, którego teksty chiński, angielski, francuski, rosyjski i hiszpański są jednakowo autentyczne, zostanie złożony w archiwach Sekretariatu Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Wobec tego, że Konwencje, które mają być zmienione zgodnie z załącznikami, są sporządzone tylko w języku angielskim i francuskim, jedynie teksty angielski i francuski załącznika będą uważane jako jednakowo autentyczne, natomiast teksty chiński, rosyjski i hiszpański - jako tłumaczenia.

Uwierzytelniony odpis Protokołu wraz z załącznikiem będzie przesłany przez Sekretarza Generalnego każdej ze Stron Konwencji z dnia 30 września 1921 r. o zwalczaniu handlu kobietami i dziećmi i Konwencji z dnia 11 października 1933 r. o zwalczaniu handlu kobietami pełnoletnimi, jak również do wszystkich członków Organizacji Narodów Zjednoczonych.

W dowód czego niżej podpisani należycie upoważnieni przez swoje Rządy podpisali niniejszy Protokół, każdy w tym dniu, jaki figuruje obok jego podpisu.

Sporządzony w Lake Success, New York, dnia 12 listopada tysiąc dziewięćset czterdziestego siódmego roku.

ZAŁĄCZNIK

do Protokołu o zmianie Konwencji o zwalczaniu handlu kobietami i dziećmi, zawartej w Genewie dnia 30 września 1921 r., i Konwencji o zwalczaniu handlu kobietami pełnoletnimi, zawartej w Genewie dnia 11 października 1933 r.

1. Międzynarodowa Konwencja o zwalczaniu handlu kobietami i dziećmi dostępna do podpisania w Genewie dnia 30 września 1921 r.

Artykuł 9 ustęp pierwszy otrzymuje brzmienie:

Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji, przy czym od 1 stycznia 1948 r. akty ratyfikacyjne winny być przesłane do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, który zawiadomi o ich złożeniu Członków Organizacji Narodów Zjednoczonych i Państwa nie będące Członkami, którym Sekretarz Generalny podał do wiadomości odpis Konwencji. Akty ratyfikacyjne będą złożone w archiwum Sekretariatu Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 10 otrzymuje brzmienie:

Członkowie Organizacji Narodów Zjednoczonych mogą przystąpić do niniejszej Konwencji. To samo odnosi się do Państw, które nie są członkami, a którym Rada Gospodarcza i Społeczna Organizacji Narodów Zjednoczonych zdecyduje oficjalnie podać do wiadomości niniejszą Konwencję.

Przystąpienie będzie notyfikowane Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, który da znać o tym wszystkim Członkom Organizacji Narodów Zjednoczonych jak również Państwom, które nie są członkami, a którym Sekretarz Generalny podał do wiadomości odpis Konwencji.

Artykuł 12 otrzymuje brzmienie:

Każde Państwo, które jest Stroną niniejszej Konwencji, może ją wypowiedzieć z tym, że o zamiarze wystąpienia zawiadomi na 12 miesięcy z góry.

Wypowiedzenie powinno nastąpić w drodze pisemnego zawiadomienia, które należy przesłać do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych. Odpisy takiego zawiadomienia winny być z kolei przesłane przez Sekretarza wszystkim członkom Organizacji Narodów Zjednoczonych i Państwom, które nie są członkami, a którym Sekretarz podał do wiadomości odpis Konwencji. Wypowiedzenie to wejdzie w życie po upływie roku od daty, w której zostało podane do wiadomości Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, i działa tylko w odniesieniu do Państwa, które o tym zawiadomiło.

Artykuł 13 otrzymuje brzmienie:

Sekretarz generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych będzie prowadził specjalny wykaz Stron, które niniejszą Konwencję podpisały, ratyfikowały, przystąpiły do niej lub ją wypowiedziały.

Wykaz ten winien być dostępny w każdym czasie każdemu członkowi Organizacji Narodów Zjednoczonych jak również każdemu Państwu, które nie jest członkiem, a któremu Sekretarz Generalny podał do wiadomości odpis Konwencji. Wykaz winien być publikowany możliwie najczęściej odpowiednio do zaleceń Rady Gospodarczej i Społecznej Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 14 skreśla się.

2. Międzynarodowa Konwencja o zwalczaniu handlu kobietami pełnoletnimi, podpisana w Genewie dnia 11 października 1933 r.

W artykule 4 wyrazy "Stały Trybunał Sprawiedliwości Międzynarodowej" zastępuje się wyrazami "Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości", a wyrazy "Protokołu z dnia 16 grudnia 1920 r., dotyczącego Statutu tego Trybunału", zastępuje się wyrazami "Statutu Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości".

Artykuł 6 otrzymuje brzmienie:

Niniejsza Konwencja powinna być ratyfikowana, przy czym od 1 stycznia 1948 r. akty ratyfikacyjne winny być przesłane do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, który zawiadomi o ich złożeniu członków Organizacji Narodów Zjednoczonych i Państwa nie będące członkami, którym Sekretarz Generalny podał do wiadomości odpis Konwencji.

Artykuł 7 otrzymuje brzmienie:

Członkowie Organizacji Narodów Zjednoczonych mogą przystąpić do niniejszej Konwencji. To samo odnosi się do Państw, które nie są członkami, a którym Rada Gospodarcza i Społeczna Organizacji Narodów Zjednoczonych postanowi oficjalnie podać do wiadomości niniejszą Konwencję.

Akty przystąpienia powinny być przesłane Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, który zawiadomi o tym wszystkich członków Organizacji Narodów Zjednoczonych jak również Państwa, które nie są członkami, a którym Sekretarz Generalny podał do wiadomości odpis Konwencji.

W artykule 9 wyrazy "Sekretarz Generalny Ligi Narodów" zastępuje się wyrazami "Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych".

W artykule 10 ustępy: pierwsze trzy oraz piąty skreśla się, a czwarty otrzymuje brzmienie:

Sekretarz Generalny zawiadomi wszystkich członków Organizacji Narodów Zjednoczonych i Państwa, które nie są członkami, a którym Sekretarz Generalny podał do wiadomości odpis Konwencji, o wypowiedzeniu, o którym mowa w artykule 9.

Za Afganistan:

A. Hosayn Aziz

12 listopada 1947 r.

Za Argentynę:

José Arce

12 listopada 1947 r.

Za Australię:

Herbert V. Evatt

13 listopada 1947 r.

Za Belgię:

F. Van Langenhove

12 listopada 1947 r.

Za Boliwię:

Za Brazylię:

Joao Carlos Muniz

17 marca 1948 r.

Za Białoruską Socjalistyczną Republikę Radziecką:

Za Kanadę:

J. L. Ilsley

24 listopada 1947 r.

Za Chili:

Za Chiny:

Peng Chun Chang

12 listopada 1947 r.

Za Kolumbię:

Za Kostarykę:

Za Kubę:

Za Czechosłowację:

Jan Masaryk

12 listopada 1947 r.

Za Danię:

Bodil Begtrup

12 listopada 1947 r.

Za Dominikańską Republikę:

Za Ekwador:

Za Egipt:

M. H. Haykal Pasha

12 listopada 1947 r.

Za El Salwador:

Za Etiopię:

Za Francję:

Za Grecję:

Za Gwatemalę:

Za Haiti:

Za Honduras:

Za Islandię:

Za Indie:

M. K. Vellodi

12 listopada 1947 r.

Za Iran:

Za Irak:

Za Liban:

C. Chamoun

12 listopada 1947 r.

Za Liberię:

Za Wielkie Księstwo Luksemburg:

z zastrzeżeniem aprobaty

Pierre Pescatore

12 listopada 1947 r.

Za Meksyk:

L. Padilla Nervo

12 listopada 1947 r.

Za Holandię:

J. H. Van Royen

12 listopada 1947 r.

Za Nową Zelandię:

Za Nikaraguę:

G. Sevilla Sacasa

12 listopada 1947 r.

Za Norwegię:

podlega ratyfikacji

Finn Moe

12 listopada 1947 r.

Za Pakistan:

Przedstawiciel Pakistanu pozwala sobie zauważyć, że zgodnie z ustępem 4 protokołu do aktu o Niepodległości Indii, Pakistan uważa siebie za stronę w konwencji o zwalczaniu handlu kobietami i dziećmi, zawartej w Genewie 30 września 1921 r., przez fakt, że Indie stały się stroną wyżej wymienionej Konwencji przed 15 sierpnia 1947 r.

Zafrullah Khan

12 listopada 1947 r.

Za Panamę:

R. J. Alfaro

20 listopada 1947 r.

Za Paragwaj:

Za Peru:

Za Republikę Filipińską:

Za Polskę:

Za Arabię Saudyjską:

Za Syjam:

Za Szwecję:

Gunnar Hagglof

9 czerwca 1948 r.

Za Syrię:

Faris El-Khouri

17 listopada 1947 r.

Za Turcję:

Selim Sarper

12 listopada 1947 r.

Za Ukraińską Socjalistyczną Republikę Radziecką:

Za Związek Południowo-Afrykański:

H. T. Andrews

12 listopada 1947 r.

Za Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich:

A. Gromyko

18 grudnia 1947 r.

Za Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Północną Irlandię:

Za Stany Zjednoczone Ameryki:

Za Urugwaj:

Za Wenezuelę:

Za Jemen:

Za Jugosławię:

Dr. Joza Vilfan

12 listopada 1947 r.

Za Burmę:

U So Nyun

13 maja 1949 r.

Za Węgry:

Horvéth Imre

2 lutego 1950 r.