Rozdział 2 - Organizacja Prokuratury. - Prokuratura Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1980.10.30 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1983 r.

Rozdział  2

Organizacja Prokuratury.

1.
Prokuratora Generalnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej powołuje i odwołuje Rada Państwa.
2.
Prokurator Generalny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej jest naczelnym organem Prokuratury. Prokurator Generalny:
1)
kieruje całokształtem działalności Prokuratury Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej,
2)
wydaje szczegółowe przepisy dotyczące działalności Prokuratury.
3.
Prokurator Generalny może przedsiębrać wszelkie czynności należące do zakresu działania Prokuratury lub zlecać ich wykonanie podległym mu prokuratorom, chyba że ustawa zastrzega określoną czynność wyłącznie jego właściwości.
1.
Zastępców Prokuratora Generalnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej powołuje i odwołuje Rada Państwa.
2.
Jednym z zastępców Prokuratora Generalnego jest Naczelny Prokurator Wojskowy, którego powołuje i odwołuje Rada Państwa na wspólny wniosek Prokuratora Generalnego i Ministra Obrony Narodowej. Naczelny Prokurator Wojskowy kieruje w zastępstwie Prokuratora Generalnego działalnością wojskowych jednostek organizacyjnych Prokuratury.
1.
Prokuratorowi Generalnemu podlegają zastępcy Prokuratora Generalnego, zastępcy Naczelnego Prokuratora Wojskowego oraz prokuratorzy, zastępcy prokuratorów, wiceprokuratorzy i podprokuratorzy odpowiednich powszechnych lub wojskowych jednostek organizacyjnych Prokuratury, a także oficerowie śledczy wojskowych jednostek organizacyjnych Prokuratury.
2.
Prokurator przełożony może przedsiębrać czynności należące do jego zakresu działania lub zlecać ich wykonanie podległym prokuratorom, asesorom prokuratorskim i oficerom śledczym, chyba że ustawa zastrzega określoną czynność wyłącznie jego właściwości.
3.
Prokurator Generalny może powierzyć asesorowi prokuratorskiemu na czas określony pełnienie czynności prokuratorskich, jednakże bez prawa:
1)
udziału w postępowaniu przed sądem wojewódzkim,
2)
sporządzania środków zaskarżania i wniosków do Sądu Najwyższego oraz występowania przed tym sądem,
3)
stosowania tymczasowego aresztowania.
4.
Osoby wymienione w ust. 1 i 3, z wyjątkiem oficerów śledczych, są prokuratorami w rozumieniu niniejszej ustawy oraz w rozumieniu przepisów postępowania karnego, cywilnego, administracyjnego i w sprawach o wykroczenia oraz innych rodzajów postępowania, o których stanowią ustawy.
5.
Osoby wymienione w ust. 1 oraz asesorzy i aplikanci prokuratorscy są pracownikami prokuratorskimi w rozumieniu niniejszej ustawy.
1.
Na stanowisko prokuratora może być mianowany obywatel polski, który:
1)
daje rękojmię należytego wykonywana obowiązków prokuratora w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej,
2)
korzysta z pełni praw obywatelskich i cywilnych,
3)
posiada odpowiednie kwalifikacje moralne,
4)
ukończył uniwersyteckie studia prawnicze,
5)
odbył aplikację w Prokuraturze i złożył egzamin prokuratorski,
6)
posiada odpowiedni staż: w powszechnych jednostkach organizacyjnych Prokuratury - jeden rok pracy na stanowisku asesora, w wojskowych jednostkach organizacyjnych Prokuratury - staż służby przewidziany w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych,
7)
ukończył dwadzieścia pięć lat życia.
2.
Na stanowisko prokuratora w wojskowych jednostkach organizacyjnych Prokuratury może być mianowany tylko oficer zawodowy lub oficer służby okresowej.
3.
Na stanowisko prokuratora może być mianowany również ten, kto odpowiada wymaganiom ustawowym na stanowisko sędziego.
4.
Wymagania określone w ust. 1 pkt 1-5 i w ust. 2 stosuje się odpowiednio do mianowania na stanowisko asesora prokuratorskiego lub oficera śledczego.

Prokurator Generalny może w wyjątkowych wypadkach zwolnić określoną osobę od odbycia aplikacji i złożenia egzaminu prokuratorskiego oraz od wymaganego stażu, jeżeli posiada ona przygotowanie konieczne do wykonywania obowiązków na stanowisku prokuratora albo asesora prokuratorskiego lub oficera śledczego.

1.
Prokuratorów Prokuratury Generalnej i prokuratorów wojewódzkich mianuje i zwalnia Rada Państwa na wniosek Prokuratora Generalnego.
2.
Zastępców Naczelnego Prokuratora Wojskowego, prokuratorów Naczelnej Prokuratury Wojskowej i prokuratorów okręgów wojskowych mianuje i zwalnia Rada Państwa na wspólny wniosek Prokuratora Generalnego i Ministra Obrony Narodowej.
3.
Pozostałych prokuratorów oraz asesorów prokuratorskich mianuje i zwalnia Prokurator Generalny. Mianowanie i zwolnienie prokuratora w wojskowej jednostce organizacyjnej Prokuratury następuje w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej.
1.
Zwolnienie prokuratora ze służby w powszechnych jednostkach organizacyjnych Prokuratury następuje:
1)
w razie stwierdzenia, że nie daje on rękojmi należytego wykonywania obowiązków prokuratora, przy czym przed powzięciem decyzji należy umożliwić zainteresowanemu złożenie w tym przedmiocie wyjaśnień,
2)
w wypadku rezygnacji prokuratora z pracy; rezygnacja z pracy złożona w okresie pomiędzy wszczęciem a zakończeniem postępowania, o którym mowa w pkt 1, oraz postępowania dyscyplinarnego jest pozbawiona skutków prawnych,
3)
w razie porzucenia pracy oraz na mocy prawomocnego orzeczenia komisji dyscyplinarnej o wydaleniu prokuratora ze służby.
2.
Zwolnienie prokuratora ze służby w powszechnych jednostkach organizacyjnych Prokuratury następuje również:
1)
w razie czasowej niezdolności do pracy spowodowanej jego chorobą, o ile okres tej choroby przekracza jeden rok,
2)
w razie orzeczenia przez właściwą komisję lekarską trwałej niezdolności do pełnienia obowiązków prokuratora. Nieuzasadniona odmowa prokuratora poddania się badaniu lekarskiemu może być powodem rozwiązania stosunku pracy.
3.
W powszechnych jednostkach organizacyjnych Prokuratury zwolnienie następuje również, gdy prokurator osiągnął wiek emerytalny, chyba że Prokurator Generalny - na wniosek zainteresowanego - wyrazi zgodę na dalsze zajmowanie stanowiska, nie dłużej jednak niż do ukończenia lat siedemdziesięciu. W odniesieniu do prokuratorów mianowanych przez Radę Państwa zgody udziela Rada Państwa na wniosek Prokuratora Generalnego. Prokurator, któremu przyznano zaopatrzenie emerytalne (rentowe), może używać dotychczasowego tytułu, poprzedzając go wyrazem "emerytowany".
4.
Zwolnienie prokuratora ze służby może nastąpić również:
1)
na wniosek właściwych organów państwowych albo władz organizacji politycznych lub społecznych w związku z zamierzonym przejściem do innej pracy,
2)
w wyniku porozumienia pomiędzy nim a organem mianującym.
5.
W wypadkach wskazanych w ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w ust. 2 i 3 rozwiązanie stosunku pracy z prokuratorem pełniącym służbę w powszechnych jednostkach organizacyjnych Prokuratury następuje za trzymiesięcznym wypowiedzeniem.
6.
Przepisy ust. 1-5 mają odpowiednie zastosowanie do zwolnienia ze służby asesora i aplikanta prokuratorskiego w powszechnych jednostkach organizacyjnych Prokuratury.
1.
Powszechnymi jednostkami organizacyjnymi Prokuratury są: Prokuratura Generalna oraz prokuratury wojewódzkie i rejonowe.
2.
Wojskowymi jednostkami organizacyjnymi Prokuratury są: Naczelna Prokuratura Wojskowa, prokuratury okręgów wojskowych, prokuratury rodzajów Sił Zbrojnych oraz wojskowe prokuratury garnizonowe.
3.
W miarę potrzeby mogą być tworzone inne powszechne lub wojskowe jednostki organizacyjne Prokuratury.
4.
Prokurator Generalny w porozumieniu z Ministrem Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska tworzy i znosi powszechne jednostki organizacyjne Prokuratury oraz ustala ich siedziby i terytorialny zakres działania. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Prokuratorem Generalnym tworzy i znosi wojskowe jednostki organizacyjne Prokuratury oraz ustala ich siedziby i terytorialny zakres ich działania.
1.
W Prokuraturze Generalnej działa Kolegium Prokuratury Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Kolegium jako organ doradczy Prokuratora Generalnego wyraża opinie w węzłowych zagadnieniach związanych z działalnością Prokuratury. Organizację oraz zakres i tryb działania Kolegium określa statut nadany przez Radę Państwa.
2.
Członków kolegium powołuje i odwołuje Rada Państwa na wniosek Prokuratora Generalnego.
1.
Wewnętrzną organizację powszechnych jednostek organizacyjnych Prokuratury określa statut organizacyjny nadany przez Radę Państwa na wniosek Prokuratora Generalnego.
2.
Wewnętrzną organizację wojskowych jednostek organizacyjnych Prokuratury określa statut nadany przez Radę Państwa na wniosek Ministra Obrony Narodowej przedstawiony w porozumieniu z Prokuratorem Generalnym.

Aplikacja w Prokuraturze polega na przygotowaniu aplikanta do należytego wykonywania obowiązków prokuratora. Aplikacja trwa dwa lata. Prokurator Generalny może skrócić okres aplikacji, nie więcej jednak niż o połowę.

1.
Na stanowisko aplikanta prokuratorskiego może być mianowany obywatel polski, który odpowiada wymaganiom określonym w art. 10 ust. 1 pkt 1-4.
2.
Na stanowisko aplikanta w wojskowych jednostkach organizacyjnych Prokuratury może być mianowany tylko oficer zawodowy albo oficer służby okresowej.
3.
Aplikanta prokuratorskiego mianuje i zwalnia: w powszechnych jednostkach organizacyjnych Prokuratury - prokurator wojewódzki, a w wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury - Naczelny Prokurator Wojskowy.
1.
Po ukończeniu aplikacji obowiązuje aplikanta złożenie egzaminu prokuratorskiego.
2.
Po złożeniu egzaminu prokuratorskiego aplikant zostaje mianowany na stanowisko asesora prokuratorskiego lub oficera śledczego, o ile nie zachodzą przeszkody wynikające z zasad ustawy lub przepisów szczególnych. W wypadku niemianowania:
1)
aplikant powszechnej jednostki organizacyjnej Prokuratury zostaje zwolniony z pracy z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia,
2)
aplikant wojskowej jednostki organizacyjnej Prokuratury zostaje skierowany do innej służby w Siłach Zbrojnych, chyba że w myśl przepisów ustawy lub przepisów o służbie wojskowej podlega zwolnieniu z zawodowej albo okresowej służby wojskowej.

Szczegółowe przepisy o przebiegu aplikacji w Prokuraturze oraz o egzaminie prokuratorskim wydaje dla powszechnych jednostek organizacyjnych Prokuratury - Prokurator Generalny, a dla wojskowych jednostek organizacyjnych Prokuratury - Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Prokuratorem Generalnym.

1.
Pracownikami administracyjnymi Prokuratury są w rozumieniu niniejszej ustawy osoby zatrudnione w powszechnych jednostkach organizacyjnych Prokuratury, nie będące pracownikami prokuratorskimi.
2.
Prokurator Generalny określa kwalifikacje pracowników administracyjnych wymagane dla objęcia poszczególnych stanowisk.