Rozdział 9 - Przepisy przechodnie i końcowe. - Prawo o ustroju adwokatury.
Dz.U.1932.86.733
Akt utracił mocRozdział IX.
Przepisy przechodnie i końcowe.
Przepisy przechodnie i końcowe.
Adwokaci, wpisani na listę w chwili wejścia w życie niniejszego prawa, stają się adwokatami w rozumieniu tego prawa.
Kto, będąc już w Państwie Polskiem adwokatem, skreślony został z listy wskutek przejścia do służby państwowej, będzie na żądanie wpisany na listę, jeżeli odpowiada warunkom, wymienionym w art. 9 pkt. 1) - 4).
Aplikanci adwokaccy na obszarze mocy obowiązującej dekretu z dnia 24 grudnia 1918 r. w przedmiocie statutu tymczasowego Palestry Państwa Polskiego (Dz. P. P. P. Nr. 22, poz. 75), wpisani na listę w chwili wejścia w życie niniejszego prawa, stają się aplikantami adwokackimi w rozumieniu tego prawa i dopuszczeni będą do złożenia egzaminu według przepisów niniejszego prawa po dwóch latach aplikacji adwokackiej.
Osoby, które w chwili wejścia w życie niniejszego prawa są na wymienionym obszarze aplikantami sądowymi, a pragną poświęcić się zawodowi adwokackiemu, mogą w ciągu roku od wejścia w życie niniejszego prawa złożyć podania o wpis na listę aplikantów adwokackich. W razie zarządzenia wpisu należy osobom tym zaliczyć na poczet aplikacji adwokackiej czas służby na stanowisku aplikanta sądowego.
Kandydaci adwokaccy na obszarze mocy obowiązującej ustawy z dnia 6 lipca 1868 r. (Dz. u. p. austr. Nr 96) będą dopuszczeni do złożenia egzaminu według przepisów niniejszego prawa po odbyciu co najmniej pięcioletniej aplikacji, wliczając w to okres aplikacji sądowej.
Osoby, które w chwili wejścia w życie niniejszego prawa są aplikantami lub asesorami sądowymi na obszarze mocy obowiązującej ustawy z dnia 18 lipca 1924 r. o adwokaturze w okręgach sądów apelacyjnych w Poznaniu i Toruniu oraz górnośląskiej części okręgu sądu apelacyjnego w Katowicach (Dz. U. R. P. Nr. 78, poz. 755), a pragną poświęcić się zawodowi adwokackiemu, mogą w ciągu roku od wejścia w życie niniejszego prawa złożyć podania o wpis na listę aplikantów adwokackich. W razie zarządzenia wpisu, należy osobom tym zaliczyć na poczet aplikacji adwokackiej czas służby na stanowisku aplikanta i asesora sądowego.
Przepis art. 11 pkt 2) ma zastosowanie również do tych urzędników referendarskich Prokuratorji Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, którzy byli zwolnieni od egzaminu referendarskiego na podstawie § 25 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 maja 1925 r. o aplikacji (służbie przygotowawczej) i zawodowych egzaminach referendarskich w Prokuratorji Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. R. P. Nr. 58, poz. 409).
Byli urzędnicy Prokuratorji Królestwa Polskiego i Galicyjskiej Prokuratorji Skarbu, którzy posiadali warunki do wykonywania zawodu adwokata, mogą być wpisani na listę adwokatów, jeżeli odpowiadają warunkom, wymienionym w art. 9 pkt 1) - 4).
Aż do wprowadzenia jednolitego ustroju notarjatu, adwokaci, czynni na obszarze mocy obowiązującej ustawy z dnia 21 września 1899 r. o sądownictwie niespornem (Dz. u. pr. str. 249), mogą nadal sprawować urząd notarjusza.
Najpóźniej na dwa tygodnie przed ukonstytuowaniem się rad adwokackich według przepisów niniejszego prawa, izby adwokackie, które stosownie do art. 2 przestają istnieć, przekażą swe czynności i majątek właściwym w myśl przepisów niniejszego prawa izbom.
W skład pierwszej Naczelnej Rady Adwokackiej wchodzić będzie dwudziestu członków, mianowanych przez Prezydenta Rzeczypospolitej na wniosek Ministra Sprawiedliwości z pośród adwokatów, wpisanych na listę co najmniej od lat dziesięciu.
Mandaty tych członków trwać będą trzy lata.
Przepis art. 5 ust. 3 ma tu odpowiednie zastosowanie.
W ciągu pierwszych dwóch lat od ukonstytuowania się rad adwokackich i sądów dyscyplinarnych na podstawie przepisów niniejszego prawa ustępować będzie corocznie trzecia część ich składu w drodze losowania.
To samo dotyczy członków Naczelnej Rady Adwokackiej w ciągu pierwszych dwóch lat od chwili wejścia w życie przepisu art. 49.
Po ukonstytuowaniu się organów adwokatury na podstawie przepisów niniejszego prawa, Naczelna Rada Adwokacka, istniejąca z mocy dekretu z dnia 24 grudnia 1918 (Dz. P. P. P. Nr. 22, poz. 75), przekaże niezałatwione przez siebie sprawy właściwym w myśl niniejszego prawa organom, majątek zaś swój - nowej Naczelnej Radzie Adwokackiej.
Sprawy dyscyplinarne, wszczęte przed dniem wejścia w życie niniejszego prawa, prowadzi się w dalszym ciągu już na podstawie przepisów niniejszego prawa, z tem jednak zastrzeżeniem, że nie może być wymierzona kara surowsza, niż przewidziana w przepisach dotychczasowych.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 listopada 1932 r.
Pierwsze wybory i mianowanie organów adwokatury na podstawie przepisów niniejszego prawa odbędą się w ciągu dwóch tygodni od chwili wejścia w życie tego prawa.
Z chwilą wejścia w życie niniejszego prawa nie będą nadal udzielane upoważnienia do prowadzenia spraw cudzych, przewidziane w dekrecie z dnia 8 lutego 1919 r. w przedmiocie przepisów tymczasowych o obrońcach sądowych i obrońcach przy sądach pokoju (Dz. P. P. P. Nr. 15, poz. 205).