Rozdział 1 - Postanowienia ogólne. - Prawo o ustroju adwokatury.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.86.733

Akt utracił moc
Wersja od: 12 października 1932 r.

Rozdział  I.

Postanowienia ogólne.

Adwokatura stanowi jednostkę samorządu zawodowego i rządzi się przepisami, zawartemi w niniejszem prawie.

Członkami adwokatury są adwokaci i aplikanci adwokaccy.

W siedzibie każdego sądu apelacyjnego istnieje izba adwokacka, której terytorjalny zakres działania obejmuje okrąg sądu apelacyjnego.

Do zakresu działania samorządu adwokackiego należą następujące sprawy:

1)
wpis na listę adwokatów i aplikantów adwokackich oraz wykreślenia z tej listy;
2)
nadzór nad działalnością zawodową członków adwokatury oraz ustalanie i krzewienie zasad etyki adwokackiej;
3)
sądownictwo dyscyplinarne;
4)
sądownictwo polubowne w sporach między adwokatami oraz adwokatów z klientami;
5)
kierowanie wykształceniem zawodowem aplikantów adwokackich;
6)
wyznaczanie z urzędu obrońców i zastępców stron, o ile przepisy postępowania sądowego nie stanowią inaczej;
7)
administracja izby, zarząd jej majątkiem oraz organizacja wzajemnej pomocy;
8)
przedstawicielstwo interesów zawodowych.

Przedstawicielką adwokatury jest Naczelna Rada Adwokacka.

Naczelna Rada Adwokacka ma siedzibę w Warszawie.

Mandaty do organów adwokatury, pochodzących z wyboru, trwają trzy lata, przyczem corocznie ustępuje trzecia część składu tych organów według starszeństwa mandatów.

Ustępujący mogą być ponownie wybierani dopiero po upływie roku od chwili ustąpienia.

Adwokat, wybrany na członka organu adwokatury, nie może odmówić przyjęcia mandatu.

Naczelna Rada Adwokacka oraz każda izba adwokacka mają osobowość prawną.

Językiem urzędowym samorządu adwokackiego jest język polski.

Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości określą:

1)
wzór pieczęci z godłem państwowem, jakiej używać mają organy adwokatury;
2)
szczegóły stroju adwokatów przy rozprawach;
3)
wynagrodzenie adwokatów za wykonywanie czynności zawodowych.