Tytuł 3 - Środki odwoławcze. - Prawo o sądach ubezpieczeń społecznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1961.41.215 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 22 lutego 1962 r.

Tytuł  III.

Środki odwoławcze.

DZIAŁ  I.

REWIZJA.

Art.  338. 

§ 1. Od wyroków okręgowych sądów ubezpieczeń społecznych służy stronom skarga rewizyjna do Trybunału Ubezpieczeń Społecznych.

§ 2. Z wyrokami zrównane są postanowienia kończące postępowanie.

Art.  339. 

§ 1. Skarga rewizyjna nie służy organowi rentowemu, jeżeli sąd zatwierdził zaskarżoną decyzję.

§ 2. Skarga nie służy stronie, jeżeli sąd uwzględnił jej żądanie lub orzekł ponad żądanie.

Art.  340. 

§ 1. Skargę rewizyjną można oprzeć na następujących podstawach:

1) na naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie;

2) na naruszeniu istotnych przepisów postępowania -

jeżeli uchybienia te mogły wpłynąć stanowczo na wynik sprawy.

§ 2. Skargę rewizyjną można oprzeć również na zarzucie błędnego stwierdzenia utraty zdolności do wykonywania zatrudnienia, określenia grupy inwalidztwa, ustalenia daty powstania inwalidztwa lub przyczyny inwalidztwa albo śmierci.

§ 3. Strona, która nie zarzucała niewłaściwości sądu, nie może na niej oprzeć skargi rewizyjnej.

Art.  341. 

Skarga rewizyjna powinna czynić zadość ogólnym warunkom pisma procesowego, a ponadto powinna zawierać:

1) oznaczenie zaskarżonego wyroku ze wskazaniem, czy rewizja jest skierowana przeciw całemu wyrokowi, czy przeciwko jego części;

2) przytoczenie podstaw rewizyjnych oraz ich uzasadnienie;

3) wniosek o uchylenie lub zmianę wyroku w całości bądź w części (wniosek rewizyjny).

Art.  342. 

§ 1. Skargę rewizyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w terminie miesięcznym od dnia doręczenia wyroku z uzasadnieniem.

§ 2. Jeżeli orzeczenia nie doręcza się z urzędu z uzasadnieniem, a strona nie zażądała jego uzasadnienia w terminie, termin do złożenia przez nią rewizji biegnie od dnia, w którym upłynął termin do żądania uzasadnienia.

Art.  343. 

§ 1. Przewodniczący w sądzie okręgowym wydaje w razie potrzeby zarządzenia co do usunięcia w terminie dwutygodniowym braków skargi rewizyjnej.

§ 2. Jeżeli strona w terminie nie uzupełniła braków skargi albo jeżeli skarga jest spóźniona, przewodniczący zwraca ją stronie, odrzuca zaś skargę, jeżeli jest niedopuszczalna.

§ 3. Na zarządzenie zwrotu skargi lub na postanowienie odrzucające ją służy zażalenie.

Art.  344. 

§ 1. Jeżeli skarga rewizyjna odpowiada wymaganiom formalnym, przewodniczący zarządzi jej doręczenie stronom pozostałym.

§ 2. Po doręczeniu skargi okręgowy sąd ubezpieczeń społecznych niezwłocznie przedstawia Trybunałowi Ubezpieczeń Społecznych akta sprawy łącznie z aktami postępowania przed organem rentowym.

§ 3. W ciągu miesiąca od doręczenia skargi strona może wnieść odpowiedź na skargę bezpośrednio do Trybunału Ubezpieczeń Społecznych.

Art.  345. 

§ 1. Jeżeli przewodniczący w Trybunale Ubezpieczeń Społecznych uważa, że w sądzie okręgowym należało skargę rewizyjną odrzucić bądź zarządzić usunięcie jej braków, skieruje ją na posiedzenie niejawne celem odrzucenia skargi bądź zwrócenia jej sądowi okręgowemu dla usunięcia braków.

§ 2. W przeciwnym razie przewodniczący zarządzi doręczenie odpowiedzi na skargę rewizyjną pozostałym stronom.

Art.  346. 

§ 1. Trybunał Ubezpieczeń Społecznych rozpoznaje sprawę na posiedzeniu niejawnym:

1) jeżeli skarga rewizyjna oparta jest wyłącznie na naruszeniu przepisów postępowania;

2) jeżeli strony nie zażądały przeprowadzenia rozprawy w skardze rewizyjnej lub w odpowiedzi na skargę.

§ 2. Trybunał jednak może wyznaczyć rozprawę.

Art.  347. 

Poza przypadkami wymienionymi w artykule poprzedzającym przewodniczący wyznacza rozprawę.

Art.  348. 

§ 1. Rozprawa zaczyna się od sprawozdania sędziego, który w związku z podstawami i wnioskami rewizyjnymi przedstawia stan sprawy i streszcza lub odczytuje zaskarżony wyrok, jako też podaje istotną treść pism rewizyjnych.

§ 2. Z kolei zabierają głos strony: pierwszy głos należy do strony wnoszącej skargę rewizyjną, a jeżeli kilka stron wniosło te skargi - do tej spośród nich, która zaskarżyła decyzję organu rentowego.

Art.  349. 

Trybunał Ubezpieczeń Społecznych orzeka po wysłuchaniu wniosku rzecznika interesu publicznego lub po złożeniu przez niego oświadczenia, iż nie zamierza złożyć wniosku.

Art.  350. 

§ 1. Rozprawa odbywa się w granicach skargi rewizyjnej, stronom jednak wolno przytaczać nowe uzasadnienie podstaw rewizyjnych.

§ 2. Trybunał Ubezpieczeń Społecznych rozpoznaje sprawę w granicach wniosków rewizyjnych, bierze jednak z urzędu pod rozwagę, czy wyrok lub jego część zaskarżona nie zapadły z naruszeniem prawa materialnego lub z naruszeniem istotnych przepisów postępowania.

Art.  351. 

Trybunał znosi całe postępowanie lub uchyla cały wyrok, choćby skarga rewizyjna dotyczyła tylko jego części:

1) w razie niedopuszczalności postępowania przed sądami ubezpieczeń społecznych;

2) jeżeli orzekał sędzia lub ławnik, wyłączony z mocy samego prawa;

3) jeżeli o ten sam przedmiot toczy się już między stronami sprawa wcześniej wszczęta lub jeżeli sprawa została już prawomocnie osądzona;

4) jeżeli w toku postępowania przed okręgowym sądem ubezpieczeń społecznych strona wskutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możności działania lub, nie mając zdolności procesowej, nie była należycie reprezentowana.

Art.  352. 

Trybunał Ubezpieczeń Społecznych bierze również pod rozwagę te nie podlegające zaskarżeniu w drodze zażalenia postanowienia okręgowego sądu ubezpieczeń społecznych i zarządzenia przewodniczącego, które miały wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, jeżeli prawo niniejsze nie wyłącza środków odwoławczych.

Art.  353. 

Trybunał Ubezpieczeń Społecznych oddala skargę rewizyjną, jeżeli nie ma uzasadnionych podstaw rewizyjnych albo jeżeli wyrok zaskarżony, pomimo błędnego uzasadnienia, w wyniku ostatecznym odpowiada prawu.

Art.  354. 

§ 1. Jeżeli Trybunał Ubezpieczeń Społecznych uznał, że nie ma naruszenia istotnych przepisów postępowania, a zachodzi naruszenie prawa materialnego, zmienia odpowiednio zaskarżony wyrok, będąc związany stanem faktycznym, ustalonym w wyroku.

§ 2. Jeżeli skargę na decyzję organu rentowego należało odrzucić w okręgowym sądzie ubezpieczeń społecznych, Trybunał znosi całe postępowanie.

§ 3. Jeżeli Trybunał uznał, że błędnie ustalono niezdolność do wykonywania zatrudnienia, grupę inwalidztwa, datę powstania inwalidztwa albo przyczynę inwalidztwa lub śmierci, może sam tego dokonać po zasięgnięciu w miarę potrzeby opinii biegłych lub zarządzeniu oględzin.

Art.  355. 

Jeżeli Trybunał Ubezpieczeń Społecznych uznał, że zachodzi naruszenie istotnych przepisów postępowania albo że stan faktyczny sprawy wymaga uzupełnienia, wówczas uchyla zaskarżony wyrok w całości lub w części i odsyła sprawę do ponownego rozpoznania sądowi, który wydał wyrok, lub innemu sądowi. W razie odesłania sprawy, temu samemu sądowi, sąd ten rozpoznaje ją w innym składzie.

Art.  355¹.  ⁴

§ 1. W przypadku gdy przy rozpoznawaniu rewizji przez Trybunał Ubezpieczeń Społecznych powstanie zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości, Trybunał może odroczyć rozpoznanie sprawy i przekazać zagadnienie do rozstrzygnięcia Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego, która rozpoznaje sprawę w składzie trzech sędziów.

§ 2. Uchwała izby rozstrzygająca zagadnienie prawne wiąże w danej sprawie sądy niższego rzędu.

Art.  356. 

Sąd, któremu sprawa została odesłana, jest związany wykładnią prawa, zawartą w orzeczeniu Trybunału Ubezpieczeń Społecznych. Nie można opierać skargi rewizyjnej na wyrok, wydany po ponownym rozpoznaniu sprawy, na podstawach sprzecznych z wykładnią prawa, zawartą w orzeczeniu Trybunału.

Art.  357. 

§ 1. Orzeczenia Trybunału Ubezpieczeń Społecznych z uzasadnieniem doręcza się z urzędu stronom i rzecznikowi interesu publicznego.

§ 2. Po doręczeniu orzeczenia Trybunał zwraca akta okręgowemu sądowi ubezpieczeń społecznych.

Art.  358. 

Jeżeli nie ma szczególnych przepisów o postępowaniu przed Trybunałem Ubezpieczeń Społecznych, stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed okręgowym sądem ubezpieczeń społecznych.

DZIAŁ  II.

ZAŻALENIE.

Art.  359. 

Na postanowienia okręgowego sądu ubezpieczeń społecznych, jak również na zarządzenia przewodniczącego służy zażalenie do Trybunału Ubezpieczeń Społecznych w przypadkach przewidzianych w prawie niniejszym.

Art.  360. 

§ 1. Przepisy o skardze rewizyjnej stosuje się odpowiednio do zażalenia z tą zmianą, że termin do wniesienia zażalenia i odpowiedzi na zażalenie wynosi tydzień.

§ 2. Trybunał rozpoznaje zażalenie na posiedzeniu niejawnym; przed rozstrzygnięciem może zażądać wyjaśnień, a w razie potrzeby wyznaczyć rozprawę.

⁴ Art. 355¹ dodany przez art. 49 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o Sądzie Najwyższym (Dz.U.62.11.54) z dniem 22 lutego 1962 r.