Art. 6. - Prawo karne skarbowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.32.140

Akt utracił moc

Wersja od: 7 lipca 1953 r.

Art.  6.

§ 1. Nie podlega karze, kto dokonawszy występku:

1) zawiadomi o nim władzę powołaną do ścigania;

2) ujawni osoby, które z nim współdziałały w dokonaniu tego występku;

3) złoży w terminie przez władzę określonym uszczuploną należność lub połowę wartości towaru, gdy występek nie polega na uszczupleniu należności.

§ 2. Przepis § 1 stosuje się również do tego, kto w razie wniesienia środka odwoławczego od decyzji władzy skarbowej lub samorządowej, ustalającej wysokość uszczuplonej należności (art. 2 pkt 5-7) złoży na poczet tej należności zaliczkę w wysokości połowy ustalonej kwoty.

§ 3. Zawiadomienie powinno być złożone na piśmie lub ustnie do protokołu.

§ 4. Zawiadomienie nie powoduje skutków określonych w § 1, jeżeli zostało złożone w czasie:

1) dokonywania u sprawcy urzędowych czynności kontroli lub rewizji;

2) kiedy władza miała już konkretne wiadomości o przestępstwie złożone w sposób określony w § 3.

§ 5. Z bezkarności nie korzysta, kto nakłonił inną osobę do popełnienia występku z zamiarem ujawnienia go wobec władzy.