Rozdział 5 - Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe - Prawo dewizowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1994.136.703

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1997 r.

Rozdział  5

Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe

Art.  26.

W ustawie karnej skarbowej z dnia 26 października 1971 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 22, poz. 103, z 1985 r. Nr 23, poz. 100, z 1990 r. Nr 14, poz. 84 i Nr 86, poz. 503, z 1991 r. Nr 100, poz. 442 i Nr 107, poz. 458, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 68, poz. 341 oraz z 1994 r. Nr 43, poz. 160 i Nr 126, poz. 615) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 48:

a) w § 1 wyraz "wywozi" zastępuje się wyrazem "transferuje",

b) w § 2 wyraz "wywozu" zastępuje się wyrazem "transferu";

2) art. 50 otrzymuje brzmienie:

"Art. 50. Kto, będąc osobą krajową, wbrew obowiązkowi przewidzianemu w ustawie nie odprzedaje walut obcych bankowi upoważnionemu do dokonywania skupu związanego z tym obowiązkiem, a także nie przedstawia temu bankowi do skupu uzyskanych dewiz,

podlega karze grzywny do 250.000.000 złotych.";

3) w art. 52:

a) dotychczasowa treść otrzymuje oznaczenie § 1,

b) dodaje się § 2 w brzmieniu:

"§ 2. Tej samej karze podlega osoba krajowa, która bez wymaganego zezwolenia dewizowego lub wbrew jego warunkom ustanawia na rzecz osoby zagranicznej poręczenia lub gwarancje wykonania zobowiązań, których przedmiotem świadczenia są wartości dewizowe.";

4) art. 53 otrzymuje brzmienie:

"Art. 53. Kto, będąc osobą krajową, bez wymaganego zezwolenia dewizowego lub wbrew jego warunkom nabywa papiery wartościowe wystawione za granicą oraz kupony od tych papierów, a także udziały i akcje w spółkach lub przedsiębiorstwach mających siedzibę za granicą oraz inne prawa o podobnym charakterze w funduszach inwestycyjnych i powierniczych mających siedzibę za granicą,

podlega karze grzywny do 250.000.000 złotych.";

5) art. 55 otrzymuje brzmienie:

"Art. 55. § 1. Kto, będąc osobą krajową, w obrocie z zagranicą towarami, usługami i prawami na dobrach niematerialnych i wbrew obowiązkowi określonemu w ustawie nie ustala, nie dokonuje lub nie przyjmuje płatności w walucie wymienialnej albo nie dokonuje lub nie przyjmuje płatności w tej walucie za pośrednictwem banku,

podlega karze grzywny do 250.000.000 złotych.

§ 2. Jeżeli wartość przedmiotu obrotu nie przekracza 5.000.000 złotych, sprawca podlega karze pieniężnej.";

6) skreśla się art. 56;

7) art. 57 otrzymuje brzmienie:

"Art. 57. Kto, będąc osobą krajową, bez wymaganego zezwolenia dewizowego nabywa nieruchomość za granicą w drodze czynności prawnej stanowiącej obrót dewizowy,

podlega karze grzywny do 250.000.000 złotych.";

8) w art. 59 § 1 otrzymuje brzmienie:

"§ 1. Kto, będąc osobą krajową, wbrew obowiązkowi określonemu w ustawie dysponuje wartościami dewizowymi posiadanymi za granicą w sposób nie zapewniający ich niezwłocznego transferu z zagranicy,

podlega karze grzywny do 250.000.000 złotych.";

9) art. 60 otrzymuje brzmienie:

"Art. 60. § 1. Kto, jako osoba krajowa będąca podmiotem gospodarującym, wbrew obowiązkowi określonemu w ustawie dysponuje należnościami od osób zagranicznych w sposób nie zapewniający niezwłocznego transferu z zagranicy wszystkich zagranicznych środków płatniczych, na które opiewają te należności,

podlega karze grzywny do 250.000.000 złotych.",

§ 2. Tej samej karze podlega osoba krajowa, będąca podmiotem gospodarującym, która w umowach z osobami zagranicznymi ustala w sposób inny, niż to przewiduje ustawa, terminy wymagalności należności pieniężnych w obrocie z zagranicą towarami, usługami i prawami na dobrach niematerialnych.";

10) art. 61 otrzymuje brzmienie:

"Art. 61. Kto, będąc w banku odpowiedzialnym za dopełnienie przewidzianego w ustawie obowiązku odprzedaży Narodowemu Bankowi Polskiemu zagranicznych środków płatniczych, nie dopełnia tego obowiązku,

podlega karze grzywny do 250.000.000 złotych.";

11) art. 62 otrzymuje brzmienie:

"Art. 62. Kto, będąc w banku odpowiedzialnym za dopełnienie obowiązku sprzedaży osobom krajowym zagranicznych środków płatniczych na cele określone w ustawie, nie dopełnia tego obowiązku bądź sprzedaje zagraniczne środki płatnicze na inne cele, niż przewiduje to ustawa,

podlega karze grzywny do 250.000.000 złotych.";

12) w art. 63:

a) w § 2 wyrazy "przywozu z zagranicy lub wywozu za granicę" zastępuje się wyrazami "transferu z zagranicy lub transferu za granicę",

b) w § 3 na końcu skreśla się kropkę i dodaje wyrazy "oraz rachunkach zagranicznych wolnych.";

13) art. 66 otrzymuje brzmienie:

"Art. 66. § 1. Ilekroć w niniejszym rozdziale używa się określenia "ustawa", należy przez to rozumieć ustawę z dnia 2 grudnia 1994 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 136, poz. 703).

§ 2. Użyte w niniejszym rozdziale określenia "osoba krajowa", "osoba zagraniczna", "wartość dewizowa", "obrót dewizowy", "zagraniczne środki płatnicze", "waluta obca", "waluta wymienialna", "transfer za granicę", "transfer z zagranicy", "kraj", "podmiot gospodarujący", "obrót z zagranicą towarami, usługami i prawami na dobrach niematerialnych" mają znaczenie nadane im w ustawie, o której mowa w § 1."

Art.  27.

W ustawie z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz. 29 oraz 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 40 otrzymuje brzmienie:

"Art. 40. 1. Prezes Narodowego Banku Polskiego może upoważnić bank do wykonywania określonych czynności obrotu dewizowego i związanych z nimi rozliczeń, a w szczególności do:

1) przyjmowania lokat w walutach obcych od osób krajowych i zagranicznych,

2) prowadzenia rachunków w walutach obcych dla osób krajowych i zagranicznych,

3) udzielania i zaciągania kredytów i pożyczek w walutach obcych,

4) udzielania gwarancji i poręczeń w walutach obcych,

5) skupu i sprzedaży wartości dewizowych, z zastrzeżeniem ust. 2, w zakresie, w jakim Prezes Narodowego Banku Polskiego uzna, iż bank daje rękojmię należytego i bezpiecznego wykonywania tych czynności.

2. Prezes Narodowego Banku Polskiego, w porozumieniu z Ministrem Finansów, może upoważnić bank do:

1) skupu od osób krajowych walut obcych podlegających obowiązkowi odprzedaży i sprzedaży tych walut Narodowemu Bankowi Polskiemu,

2) zakupu w Narodowym Banku Polskim walut wymienialnych w celu sprzedaży osobom krajowym dla wykonania przez te osoby wymagalnych zobowiązań w tych walutach wobec osób zagranicznych,

3) pośrednictwa w dokonywaniu płatności w walutach obcych oraz pobieraniu należności pieniężnych w tych walutach przez osoby krajowe w obrocie z zagranicą towarami, usługami oraz prawami na dobrach niematerialnych.

3. Banki upoważnione na podstawie ust. 1 lub ust. 2 mają prawo do otwierania i posiadania rachunków bankowych w bankach za granicą oraz do lokowania środków dewizowych na tych rachunkach lub na rachunkach w bankach krajowych.

4. Czynności banków określone w ust. 1 i 2 podlegają kontroli Narodowego Banku Polskiego.

5. W razie stwierdzenia, że czynności, o których mowa w ust. 1 i 2, wykonywane są przez bank z naruszeniem przepisów prawa, statutu lub udzielonego upoważnienia bądź że dalsze ich wykonywanie zagrażałoby bezpieczeństwu gromadzonych w banku środków, Prezes Narodowego Banku Polskiego może zakazać bankowi dokonywania określonych czynności albo cofnąć w całości lub w określonej części udzielone upoważnienie.";

2) w art. 43 wyrazy "ust. 2 i 3" zastępuje się wyrazami "ust. 4 i 5".

Art.  28.

Banki realizują postanowienia uchwały Rady Ministrów w sprawie wykonania postanowień rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych zakazujących lub ograniczających obroty płatnicze z określonym krajem.

Art.  29.

1. Sprawy dewizowe wszczęte i nie zakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podlegają rozpatrzeniu według tej ustawy.

2. Pozostają w mocy indywidualne zezwolenia dewizowe udzielone na podstawie ustawy, o której mowa w art. 31, z tym że indywidualne zezwolenia dewizowe udzielone bankom na prowadzenie działalności określonej w art. 10 tej ustawy pozostają w mocy przez okres trzech miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

3. Banki zachowują uprawnienia do dokonywania określonych czynności obrotu dewizowego, nabyte w drodze upoważnień udzielonych im przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego w trybie art. 40 ustawy z dnia 31 sierpnia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 360, z 1993 r. Nr 6, poz. 29 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 2, Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591) oraz w trybie art. 24 ust. 1 ustawy określonej w art. 31.

4. Prowadzone w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy przez banki rachunki osób zagranicznych w walutach wymienialnych mogą na żądanie posiadaczy tych rachunków zostać przekształcone w rachunki zagraniczne wolne, w zakresie zgromadzonych na nich walut pochodzących z tytułów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 16.

5. Waluty wymienialne zgromadzone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy na rachunkach bankowych osób zagranicznych i krajowych nie podlegają odprzedaży, o której mowa w art. 6 ust. 1 niniejszej ustawy.

6. Europejskie jednostki walutowe - EURO ³² , zgromadzone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy na rachunkach bankowych osób krajowych, nie podlegają odprzedaży, o której mowa w art. 6 ust. 1 niniejszej ustawy.

Art.  30.

Do czasu wydania aktów wykonawczych przewidzianych w niniejszej ustawie, nie dłużej jednak niż przez okres trzech miesięcy od dnia jej wejścia w życie, obowiązują dotychczasowe przepisy:

1) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 marca 1989 r. w sprawie zgłaszania mienia osób krajowych znajdującego się za granicą oraz mienia osób zagranicznych znajdującego się w kraju (Dz. U. Nr 15, poz. 81),

2) rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 marca 1989 r. w sprawie zasad i trybu granicznej i pocztowej kontroli dewizowej (Dz. U. Nr 15, poz. 83 i z 1991 r. Nr 12, poz. 51),

3) zarządzenie Ministra Finansów z dnia 18 czerwca 1993 r. w sprawie ogólnego zezwolenia dewizowego (Monitor Polski Nr 32, poz. 331 i z 1994 r. Nr 66, poz. 590),

4) zarządzenie nr 69 Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 1993 r. w sprawie zezwolenia dewizowego dla podmiotów gospodarczych prowadzących działalność w zakresie transportu morskiego i śródlądowego, rybołówstwa morskiego oraz poszukiwawczo-wydobywczą na morzu, na niektóre czynności obrotu dewizowego (Dz. Urz. Ministerstwa Finansów Nr 16, poz. 72),

5) zarządzenie Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 31 marca 1990 r. w sprawie warunków prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych i na pośrednictwie w kupnie i sprzedaży tych wartości oraz maksymalnej wysokości marż pobieranych przy wykonywaniu tych czynności (Monitor Polski Nr 15, poz. 119 i z 1991 r. Nr 26, poz. 184),

6) zarządzenie Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 18 grudnia 1991 r. w sprawie stosowania kursów w złotych walut obcych, wartości dewizowych wyrażonych w walutach obcych oraz jednostek rozrachunkowych (Monitor Polski Nr 46, poz. 328),

7) zarządzenie nr 6 Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie systemu rozliczeń między Narodowym Bankiem Polskim a bankami uprawnionymi do wykonywania czynności dewizowych na podstawie przepisów ustawy o Narodowym Banku Polskim i ustawy prawo dewizowe (Dz. Urz. Narodowego Banku Polskiego Nr 5, poz. 9).

Art.  31.

Traci moc ustawa z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 6, poz. 33 i Nr 74, poz. 441 oraz z 1991 r. Nr 35, poz. 155, Nr 60, poz. 253 i Nr 100, poz. 442).

Art.  32.

Ustawa wchodzi w życie z dniem 31 grudnia 1994 r.

³² Z dniem 1 stycznia 1999 r., na podstawie art. 30 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. Prawo dewizowe (Dz.U.98.160.1063), wyraz "ECU" zastępuje się wyrazem "EURO".