Rozdział 2 - Dokonywanie obrotu dewizowego - Prawo dewizowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1994.136.703

Akt utracił moc
Wersja od: 1 lipca 1997 r.

Rozdział  2

Dokonywanie obrotu dewizowego

Art.  4.
1.
Wartości dewizowe mogą być przedmiotem własności osób krajowych w kraju i za granicą oraz osób zagranicznych w kraju.
2.
Osoby krajowe i zagraniczne mogą dokonywać obrotu dewizowego, z zastrzeżeniem ograniczeń określonych w przepisach ustawy.
Art.  5.
1.
Podmioty gospodarujące obowiązane są dysponować należnościami od osób zagranicznych w sposób zapewniający niezwłoczny transfer z zagranicy wszystkich zagranicznych środków płatniczych, na które opiewają te należności.
2.
Osoby krajowe obowiązane są dysponować wartościami dewizowymi posiadanymi za granicą w sposób zapewniający ich niezwłoczny transfer z zagranicy.
3.
Jeżeli osoba krajowa fizyczna uzyskała wartości dewizowe w czasie pobytu za granicą, jest obowiązana zapewnić ich transfer z zagranicy w terminie dwóch miesięcy od daty powrotu do kraju.
4. 10
(skreślony).
5. 11
Odstąpienie od obowiązków, o których mowa w ust. 1-3, wymaga zezwolenia dewizowego.
Art.  6. 12

 

1.
Podmioty gospodarujące, z wyjątkiem osób krajowych, o których mowa w art. 11 ust. 1, mogą sprzedawać zagraniczne środki płatnicze jedynie bankom upoważnionym do dokonywania ich skupu.
2.
Wykaz banków, o których mowa w ust. 1, ogłasza Prezes Narodowego Banku Polskiego w drodze obwieszczeń zamieszczanych w Dzienniku Urzędowym Prezesa Narodowego Banku Polskiego.
Art.  7.
1. 13
Banki określone w art. 6 ust. 1 sprzedają Narodowemu Bankowi Polskiemu zagraniczne środki płatnicze pochodzące ze sprzedaży, o której mowa w art. 6 ust. 1.
2.
Prezes Narodowego Banku Polskiego, w drodze zarządzenia, określa:
1)
przypadki, w których banki, o których mowa w art. 6 ust. 1, zwolnione są z obowiązku sprzedaży Narodowemu Bankowi Polskiemu środków, o których mowa w ust. 1,
2)
przypadki, w których banki, o których mowa w art. 6 ust. 1, upoważnione są do zakupu zagranicznych środków płatniczych w Narodowym Banku Polskim,
3)
tryb, w jakim odbywa się sprzedaż i zakup, o których mowa w ust. 1 i w ust. 2 pkt 2.
Art.  8. 14

Banki, o których mowa w art. 6 ust. 1, mogą sprzedawać zagraniczne środki płatnicze na cele określone w ustawie lub w zezwoleniu dewizowym.

Art.  9.
1.
Dokonywanie następujących czynności obrotu dewizowego wymaga zezwolenia dewizowego:
1)
transfer za granicę wartości dewizowych, z wyjątkiem:
a)
wywozu za granicę przez osoby krajowe fizyczne i osoby zagraniczne fizyczne zagranicznych środków płatniczych do wysokości określonej przez Ministra Finansów w ogólnym zezwoleniu dewizowym,
b)
przekazu za granicę przez osoby krajowe walut obcych w celu wykonania wymagalnych zobowiązań wobec osób zagranicznych z tytułu nabycia od tych osób towarów znajdujących się za granicą lub będących przedmiotem gospodarczego przywozu z zagranicy,
c)
przekazu za granicę przez osoby krajowe walut obcych w celu wykonania wymagalnych zobowiązań wobec osób zagranicznych z tytułu umów o świadczenie usług, z wyłączeniem usług wykonywanych w kraju na rzecz osób fizycznych, zaspokajających ich potrzeby osobiste,
d)
przekazu za granicę przez osoby krajowe walut obcych w celu wykonania wymagalnych zobowiązań wobec osób zagranicznych z tytułu zakupu lub ustanowienia prawa na dobrach niematerialnych,
e)
wywozu i wysyłania za granicę przez osoby zagraniczne fizyczne zagranicznych środków płatniczych zgłoszonych przy wjeździe do kraju urzędowi celnemu i uwidocznionych w imiennym zgłoszeniu, potwierdzonym przez ten urząd,
f)
przekazu za granicę przez osoby, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. a), walut obcych nabytych za walutę polską do wysokości wyniku finansowego netto ich oddziałów i przedstawicielstw, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. b), obliczonego na podstawie ksiąg rachunkowych prowadzonych zgodnie z obowiązującymi przepisami,
g)
transferu za granicę przez osoby zagraniczne walut wymienialnych pochodzących z rachunków zagranicznych wolnych tych osób oraz dewiz mających pokrycie w tych rachunkach, a także zagranicznych środków płatniczych zakupionych przez te osoby za walutę polską pochodzącą z tych rachunków,
h)
transferu za granicę na rzecz zastrzegających walut obcych pochodzących z rachunków zastrzeżonych, co do których beneficjent nie nabył prawa dysponowania na własny rachunek,
i)
wywozu i wysyłania za granicę przez osoby krajowe dewiz zakupionych w bankach, w celu wykonania zobowiązań wobec osób zagranicznych z tytułów, o których mowa w lit. b)-d),
2)
przeniesienie między osobą krajową z zagraniczną własności wartości dewizowych znajdujących się w kraju albo przeniesienie wierzytelności lub zobowiązania, których przedmiotem świadczenia są wartości dewizowe znajdujące się w kraju, z wyjątkiem:
a)
przyjmowania przez osoby krajowe darowizn wartości dewizowych od osób zagranicznych,
b)
rozporządzania wartościami dewizowymi w testamencie oraz dokonywania dyspozycji na wypadek śmierci zgodnie z przepisami prawa bankowego,
c)
zakupu zagranicznych środków płatniczych w bankach przez osoby zagraniczne za walutę polską, pochodzącą z rachunków zagranicznych wolnych tych osób,
d)
sprzedaży i kupna, o których mowa w art. 11 ust. 3,
e)
wykonywania obsługi dewizowej i walutowej ludności przez inne niż bank osoby upoważnione na podstawie przepisów o Narodowym Banku Polskim,
3) 15
udzielanie przez osoby krajowe osobom zagranicznym kredytów i pożyczek w wartościach dewizowych, a także zaciąganie przez osoby krajowe takich kredytów i pożyczek od osób zagranicznych, w tym związanych z emisją i obrotem papierami wartościowymi o charakterze dłużnym,
4) 16
ustanawianie przez osoby krajowe na rzecz osób zagranicznych poręczeń i gwarancji wykonania zobowiązań, których przedmiotem świadczenia są wartości dewizowe, z wyłączeniem poręczeń i gwarancji wykonania zobowiązań, o których mowa w pkt 1 lit. b)-d),
5) 17
ustalanie oraz dokonywanie w kraju - z wyjątkiem obrotu z zagranicą towarami, usługami i prawami na dobrach niematerialnych - płatności w wartościach dewizowych za nabywane towary i nieruchomości, prawa na dobrach niematerialnych lub świadczone usługi oraz pracę,
6)
otwarcie i posiadanie rachunku bankowego w banku za granicą przez osoby krajowe, z wyjątkiem osób fizycznych w czasie pobytu za granicą, a także osób krajowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 lit. c),
7)
nabywanie przez osoby krajowe papierów wartościowych wystawionych za granicą oraz kuponów od takich papierów, a także udziałów i akcji w spółkach lub przedsiębiorstwach mających siedzibę za granicą oraz innych praw o podobnym charakterze, w szczególności jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych i powierniczych mających siedzibę za granicą,
8)
nabywanie przez osoby krajowe w drodze czynności prawnej nieruchomości położonych za granicą,
9)
sprzedaż przez banki za krajowe środki płatnicze osobom zagranicznym zagranicznych środków płatniczych i transfer za granicę zagranicznych środków płatniczych w związku z taką sprzedażą, z zastrzeżeniem pkt 1 lit. f) i g).
2.
Do transferu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. f), stosuje się odpowiednio przepis art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. Nr 60, poz. 253, Nr 80, poz. 350 i Nr 111, poz. 480 oraz z 1993 r. Nr 134, poz. 646).
3. 18
Minister Finansów w porozumieniu z Prezesem Narodowego Banku Polskiego, w drodze zarządzenia, określa zasady przekazywania Narodowemu Bankowi Polskiemu informacji o kredytach, o których mowa w ust. 1 pkt 3.
Art.  10.

Dokonywanie wywozu lub wysyłanie za granicę wartości dewizowych wymaga posiadania dokumentów stwierdzających uprawnienie do wywozu lub wysyłania tych wartości, zgodnie z art. 23 ust. 2 pkt 2.

Art.  11.
1.
Osoby krajowe, z wyłączeniem banków, mogą prowadzić za zezwoleniem dewizowym działalność gospodarczą polegającą na kupnie i sprzedaży walut obcych oraz złota dewizowego i platyny dewizowej, a także na pośrednictwie w kupnie i sprzedaży tych wartości.
2. 19
Osoby krajowe mogą uzyskać zezwolenie oraz prowadzić działalność, o której mowa w ust. 1, pod warunkiem niekaralności za przestępstwo skarbowe, przeciwko mieniu lub inne przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
2a. 20
Czynności określone w zezwoleniu, o którym mowa w ust. 1, mogą być dokonywane tylko przez osoby posiadające fachowe przygotowanie.
3. 21
Osoby, o których mowa w ust. 1, mogą sprzedawać i kupować waluty obce oraz złoto dewizowe i platynę dewizową osobom i od osób fizycznych krajowych i zagranicznych, a także zawierać transakcje kupna-sprzedaży tych wartości dewizowych z bankami upoważnionymi do ich dokonywania.
4.
W przypadku wystąpienia zagrożeń dla równowagi bilansu płatniczego kraju, Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, ograniczyć zakres uprawnień osób zagranicznych fizycznych, o których mowa w ust. 3.
5.
Warunki określone w ust. 2 dotyczą odpowiednio osób bezpośrednio dokonujących czynności, o których mowa w ust. 1.
6.
Przepisy ust. 2 w zakresie niekaralności dotyczą również członków władz osób prawnych, prowadzących działalność, o której mowa w ust. 1.
7.
Prezes Narodowego Banku Polskiego, w drodze zarządzenia, określa:
1)
szczegółowe warunki prowadzenia działalności, o której mowa w ust. 1,
2) 22
sposób udokumentowania fachowego przygotowania, o którym mowa w ust. 2a i 5.
Art.  12.
1.
Osoby krajowe w obrocie z zagranicą towarami i usługami oraz przy ustalaniu należności za prawa na dobrach niematerialnych są obowiązane ustalać płatności w walucie wymienialnej. Dokonywanie i przyjmowanie płatności następuje za pośrednictwem banku upoważnionego do dokonywania tych czynności.
2.
Za przyjęcie płatności w walucie wymienialnej za pośrednictwem banku określonego w ust. 1 uważa się również przyjęcie dewiz opiewających na taką walutę pod warunkiem odkupienia ich przez ten bank.
3.
Płatności, o których mowa w ust. 1, mogą być ustalane, dokonywane i przyjmowane w walucie polskiej, z zastrzeżeniem, że płatności te będą dokonywane na rachunek zagraniczny wolny bądź z tego rachunku.
4.
Odstąpienie od obowiązków określonych w ust. 1 wymaga zezwolenia dewizowego.
Art.  13.
1.
Kursy waluty krajowej w stosunku do walut obcych, ogłaszane przez Narodowy Bank Polski, stosuje się w obrocie dewizowym, rozrachunkach i rozliczeniach z Narodowym Bankiem Polskim oraz w umowach, w których stroną jest Narodowy Bank Polski.
2.
Prezes Narodowego Banku Polskiego, w drodze zarządzenia, ustala sposób i szczegółowy zakres stosowania kursów, o których mowa w ust. 1.
Art.  14. 23

Prezes Narodowego Banku Polskiego w porozumieniu z Ministrem Finansów, w drodze zarządzenia, może określić maksymalne granice, w jakich kursy, o których mowa w art. 13 ust. 1, mogą odchylać się od kursu złotego ustalanego w stosunku do koszyka walut wymienialnych (kursu centralnego).

10 Art. 5 ust. 4 skreślony przez art. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 27 października 1995 r. (Dz.U.95.132.641) zmieniającej ustawę - Prawo dewizowe z dniem 10 grudnia 1995 r.
11 Art. 5 ust. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 27 października 1995 r. (Dz.U.95.132.641) zmieniającej ustawę - Prawo dewizowe z dniem 10 grudnia 1995 r.
12 Art. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 27 października 1995 r. (Dz.U.95.132.641) zmieniającej ustawę - Prawo dewizowe z dniem 10 grudnia 1995 r.
13 Art. 7 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 27 października 1995 r. (Dz.U.95.132.641) zmieniającej ustawę - Prawo dewizowe z dniem 10 grudnia 1995 r.
14 Art. 8 zmieniony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 27 października 1995 r. (Dz.U.95.132.641) zmieniającej ustawę - Prawo dewizowe z dniem 10 grudnia 1995 r.
15 Art. 9 ust. 1 pkt 3 zmieniony przez art. 1 pkt 6 lit. a) tiret pierwszy ustawy z dnia 27 października 1995 r. (Dz.U.95.132.641) zmieniającej ustawę - Prawo dewizowe z dniem 10 grudnia 1995 r.
16 Art. 9 ust. 1 pkt 4 zmieniony przez art. 1 pkt 6 lit. a) tiret drugi ustawy z dnia 27 października 1995 r. (Dz.U.95.132.641) zmieniającej ustawę - Prawo dewizowe z dniem 10 grudnia 1995 r.
17 Art. 9 ust. 1 pkt 5 zmieniony przez art. 1 pkt 6 lit. a) tiret trzeci ustawy z dnia 27 października 1995 r. (Dz.U.95.132.641) zmieniającej ustawę - Prawo dewizowe z dniem 10 grudnia 1995 r.
18 Art. 9 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 6 lit. b) ustawy z dnia 27 października 1995 r. (Dz.U.95.132.641) zmieniającej ustawę - Prawo dewizowe z dniem 10 grudnia 1995 r.
19 Art. 11 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 7 lit. a) ustawy z dnia 27 października 1995 r. (Dz.U.95.132.641) zmieniającej ustawę - Prawo dewizowe z dniem 10 grudnia 1995 r.
20 Art. 11 ust. 2a dodany przez art. 1 pkt 7 lit. b) ustawy z dnia 27 października 1995 r. (Dz.U.95.132.641) zmieniającej ustawę - Prawo dewizowe z dniem 10 grudnia 1995 r.
21 Art. 11 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 7 lit. c) ustawy z dnia 27 października 1995 r. (Dz.U.95.132.641) zmieniającej ustawę - Prawo dewizowe z dniem 10 grudnia 1995 r.
22 Art. 11 ust. 7 pkt 2 zmieniony przez art. 1 pkt 7 lit. d) ustawy z dnia 27 października 1995 r. (Dz.U.95.132.641) zmieniającej ustawę - Prawo dewizowe z dniem 10 grudnia 1995 r.
23 Art. 14 zmieniony przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 27 października 1995 r. (Dz.U.95.132.641) zmieniającej ustawę - Prawo dewizowe z dniem 10 grudnia 1995 r.
Nasza strona internetowa wykorzystuje pliki cookie. Jeśli zgadzasz się na używanie plików cookie kliknij "Zamknij" lub po prostu kontynuuj przeglądanie. Uzyskaj więcej informacji lub zmień ustawienia .