Część 2 - USTRÓJ CELNY. - Prawo celne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1961.33.166

Akt utracił moc

Wersja od: 25 lipca 1961 r.

CZĘŚĆ  II.

USTRÓJ CELNY.

Rozdział  4.

Administracja celna.

Art.  16.

1. Organami administracji celnej są:

1) Główny Urząd Ceł podległy bezpośrednio Ministrowi Handlu Zagranicznego,

2) graniczne i wewnętrzne urzędy celne podległe Głównemu Urzędowi Ceł.

2. Organizację Głównego Urzędu Ceł określa Minister Handlu Zagranicznego, a zatwierdza Prezes Rady Ministrów.

3. Minister Handlu Zagranicznego:

1) w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami tworzy i znosi urzędy celne,

2) określa organizację urzędów celnych.

Art.  17.

Zadaniem administracji celnej jest:

1) sprawowanie kontroli celnej obrotu towarowego z zagranicą,

2) wymiar i pobór należności celnych,

3) zwalczanie i ściganie przestępstw w zakresie ustalonym ustawą karną skarbową,

4) wykonywanie czynności zleconych odrębnymi przepisami.

Art.  18.

Rada Ministrów ustala wzory i zasady przydziału umundurowania funkcjonariuszy administracji celnej.

Art.  19.

1. Rada Ministrów może w drodze rozporządzenia zlecić innym organom administracji państwowej wykonywanie niektórych czynności należących do zakresu działania organów administracji celnej.

2. Organom administracji państwowej przy wykonywaniu zleconych im czynności przysługują w tym zakresie prawa i obowiązki organów administracji celnej.

Art.  20.

1. Organy administracji państwowej oraz jednostki gospodarki uspołecznionej obowiązane są współdziałać z organami administracji celnej i udzielać im pomocy w wykonywaniu ich zadań.

2. Rada Ministrów określa zasady współdziałania organów administracji celnej z innymi organami administracji państwowej oraz zakres świadczeń tych organów i określonych jednostek gospodarki uspołecznionej na rzecz organów administracji celnej.

Rozdział  5.

Kontrola celna.

Art.  21.

1. Kontrola celna obrotu towarowego z zagranicą polega na zabezpieczeniu jego zgodności z przepisami niniejszej ustawy, przepisami wydanymi na jej podstawie i przepisami odrębnymi oraz umowami międzynarodowymi.

2. Sprawując kontrolę celną, organy administracji celnej mają prawo dokonywać potrzebnych w tym zakresie czynności, a zwłaszcza:

1) nadzorować odcinki granicy państwowej, w szczególności zaś przejścia graniczne,

2) badać dokumenty przedsiębiorstw handlowych i przemysłowych, spedycyjnych i przewozowych oraz zarządów portów, dotyczące przewozu ludzi i towarów przez granicę państwową,

3) sprawdzać dochowywanie warunków, pod którymi udzielono zwolnień od ograniczeń albo ulg celnych,

4) przeprowadzać rewizję towarów przywożonych z zagranicy i wywożonych lub przeznaczonych do wywozu za granicę, a także rewizję środków służących do ich przewozu oraz pomieszczeń do ich przechowywania,

5) otwierać z udziałem organu pocztowego przesyłki listowe w razie podejrzenia, że zawierają one towar podlegający cłu albo ograniczeniu obrotu towarowego z zagranicą,

6) przeprowadzać rewizję osobistą u osób przybywających z zagranicy i udających się za granicę, w celu sprawdzenia, czy osoby te nie przewożą bezprawnie towarów, oraz doprowadzać je do Urzędu Celnego lub miejsca odprawy celnej na czas niezbędny dla kontroli celnej; rewizji osobistej wolno dokonywać tylko za pośrednictwem osoby tej samej płci.

Art.  22.

1. Kto przekracza granicę państwową, obowiązany jest zgłosić się w granicznym miejscu odprawy celnej i zarazem dostarczyć i okazać oraz zgłosić do odprawy celnej wszystkie przewożone z sobą towary, nie wyłączając przedmiotów osobistego użytku, a kto przez granicę państwową towary przewozi, obowiązany jest dostarczyć je do granicznego urzędu celnego i zarazem przedstawić dokumenty dotyczące ich przewozu (powinność celna).

2. Odprawę celną można przeprowadzać w czasie biegu środka przewozowego wewnątrz kraju lub - jeżeli umowa międzynarodowa na to zezwala - na terytorium sąsiedniego państwa. Powinność celna obowiązuje również i w tym przypadku.

Art.  23.

1. Obrót towarowy z zagranicą może odbywać się tylko drogami uznanymi i ogłoszonymi za przejścia graniczne.

2. Obrót na innych drogach wymaga zezwolenia organów administracji celnej, niezależnie od zezwoleń wymaganych odrębnymi przepisami.

Art.  24.

1. Publiczne przedsiębiorstwa przewozowe określają w porozumieniu z Głównym Urzędem Ceł czas i miejsce postoju środków przewozowych w przejściach granicznych oraz czas przekraczania granicy państwowej przez środki przewozowe.

2. Zarządy portów rzecznych, morskich i lotniczych oraz zawiadowcy granicznych stacji kolejowych obowiązani są zawiadamiać graniczne urzędy celne o czasie i miejscu wjazdu środków przewozowych na polski obszar celny oraz o czasie i miejscu ich wyjazdu z tego obszaru.

3. Zmiana miejsca postoju środka przewozowego, który przybył z zagranicy lub udaje się za granicę, oraz jego wyjazd ze stacji, wyjście z portu lub odlot nie może nastąpić bez zezwolenia organu administracji celnej.

Art.  25.

1. Od chwili wejścia na polski obszar celny do zakończenia odprawy celnej przywozowej i od zakończenia odprawy celnej wywozowej do chwili wyjścia z polskiego obszaru celnego wstęp na statek dozwolony jest tylko organom administracji celnej i ochrony granic, a innym osobom tylko za zezwoleniem organu administracji celnej.

2. Po wejściu statku do portu kapitan statku obowiązany jest zgłosić urzędowi celnemu wszystkie przywiezione towary z wyszczególnieniem towarów przeznaczonych do wyładunku, a przed wyjazdem statku z portu - wszystkie towary załadowane.

3. W portach morskich znoszenie towarów ze statku na ląd i wnoszenie ich z lądu na statek nie może odbywać się bez wiedzy organu administracji celnej.

4. Przedmioty pochodzące z awarii statku, wyrzucone przez morze i wyłowione z morza, powinny być zgłoszone najbliższemu urzędowi celnemu.

Art.  26.

1. Przelot statków powietrznych przylatujących z zagranicy i odlatujących za granicę może odbywać się tylko drogami uznanymi i ogłoszonymi za przejścia graniczne (art. 23) oraz bez lądowania i zmiany ładunku.

2. O przymusowym lądowaniu na polskim obszarze celnym statku powietrznego przelatującego przez ten obszar, przylatującego z zagranicy lub odlatującego za granicę dowódca statku obowiązany jest zawiadomić najbliższy urząd celny lub organ Milicji Obywatelskiej. Wznowienie lotu może nastąpić tylko za zezwoleniem jednego z tych organów, który może skierować statek odlatujący za granicę na wskazane lotnisko dla ponowienia odprawy celnej.

3. O zrzuceniu na polskim obszarze celnym jakiegokolwiek przedmiotu ze statku powietrznego przelatującego przez ten obszar, przylatującego z zagranicy lub odlatującego za granicę, dowódca statku obowiązany jest zawiadomić drogą radiową zarząd najbliższego portu lotniczego, a ponadto - przy pierwszym lądowaniu - najbliższy urząd celny.

4. Przepis art. 25 stosuje się odpowiednio do statków powietrznych i do pochodzących z nich przedmiotów.