Rozdział 8 - Przepisy przejściowe. - Prawo bankowe.
Dz.U.1928.34.321
Akt utracił mocVIII.
Przepisy przejściowe.
Przepisy przejściowe.
Do dalszego prowadzenia w dotychczasowej formie organizacji prawnej i w dotychczasowym zakresie działania przedsiębiorstw bankowych, istniejących prawnie w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, koncesja nie jest wymagana, a przedsiębiorstwa te uważane będą za posiadające koncesję.
Statuty spółek akcyjnych i komandytowo-akcyjnych, trudniących się wykonywaniem czynności bankowych, winny być do dnia 31 grudnia 1928 r. uzgodnione z przepisami niniejszego rozporządzenia i przedłożone Ministrowi Skarbu w celu stwierdzenia ich zgodności.
Zmiany statutu, potrzebne do osiągnięcia tej zgodności, może walne zgromadzenie uchwalić zwykłą większością głosów obecnych, bez względu na odmienne przepisy statutów.
W razie niezastosowania się władz banku do wymagań niniejszego artykułu Minister Skarbu władny będzie zarządzić likwidację banku (art. 104).
Przepisy niniejszego artykułu mają analogiczne zastosowanie do banków, istniejących w innej formie pod względem organizacji prawnej.
Banki, które na zasadzie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 grudnia 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 114, poz. 1018) winny były wykazać kapitał zakładowy do końca 1925 r. w wysokości co najmniej 500.000 zł., a do końca 1926 r. - w wysokości co najmniej 1.000.000 zł., winny wykazać kapitał zakładowy do dnia 31 grudnia 1928 r. co najmniej w wysokości, określonej w art. 14 i 40, względnie w art. 15.
Dla banków kredytu krótkoterminowego o charakterze lokalnym, istniejących w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia w miejscowościach, wskazanych w punkcie 3 art. 14, Minister Skarbu władny będzie w wyjątkowych wypadkach określić najmniejszą wysokość kapitału zakładowego poniżej norm wskazanych w art. 14, nie niżej jednak 500.000 złotych. Banki takie nie będą mogły otwierać oddziałów.
W razie, gdyby kapitał zakładowy nie osiągnął kwot odpowiednich w terminach powyżej oznaczonych, Minister Skarbu zarządzi likwidację banku (art. 104).
Akcje banków, o których mowa w art. 107, wypuszczone celem podwyższenia kapitału zakładowego, winny opiewać na kwotę nominalną co najmniej 100 złotych.
Akcje, wypuszczone już przez te banki, winny być do dnia 31 grudnia 1928 r. połączone w taki sposób, aby wartość nominalna jednej akcji odpowiadała kwocie powyżej oznaczonej.
Sposób przeprowadzenia połączenia akcyj podlega zatwierdzeniu Ministra Skarbu.
Domy bankowe i kantory wymiany, które istniały prawnie w dniu 31 grudnia 1924 r., oraz zakłady zastawnicze, które istniały prawnie w dniu 31 grudnia 1927 r., nie mogą być na podstawie art. 21 zmuszone do podwyższenia lub składania kaucyj, winny natomiast uzupełnić swój kapitał zakładowy w następujących terminach:
W razie, gdyby kapitał zakładowy nie osiagnął kwot odpowiednich w terminach powyżej oznaczonych, Minister Skarbu zarządzi likwidację (art. 104).
Banki, istniejące w chwili wejścia w życie niniejszego rozporządzenia i uprawnione w swoich statutach do wydawania dowodów wkładowych płatnych okazicielowi (art. 27), są uprawnione nadal do wydawania książeczek wkładkowych płatnych okazicielowi, pod warunkiem jednak, iż ich kapitał zakładowy wynosić będzie w terminach, określonych w art. 107, co najmniej dwa razy wyższe kwoty od oznaczonych w tymże artykule; w przeciwnym razie prawo wydawania książeczek wkładkowych płatnych okazicielowi będzie zawieszone do czasu uzupełnienia kapitału. Z uprawnień do wydawania asygnat kasowych, opiewających na okaziciela, banki te mogą korzystać pod warunkiem uzyskania ponadto osobnego zezwolenia Ministra Skarbu (art. 25).
Banki, które w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia były uprawnione do wykonywania czynności, wymienionych w art. 68 (banki hipoteczne), i których listy zastawne lub obligacje w tym dniu były jeszcze w obiegu, wolne są od ograniczeń, zawartych w art. 69, jeżeli ich statuty takich ograniczeń nie zawierają.
Bank, który na przyszłość zamierza utrzymać statutowy zakres działania w szerszym zakresie, niż to przewiduje art. 69, może wydawać listy zastawne lub obligacje jedynie do sumy 10-krotnej wpłaconych kapitałów własnych oraz rezerwy specjalnej, określonej w art. 80.
Banki, o których mowa w art. 111, winny z czystego zysku rocznego odliczać przed określeniem dywidendy 15% na kapitał zapasowy (art. 49 i 50).
Banki, które w chwili wejścia w życie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 grudnia 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 114, poz. 1018) były uprawnione do prowadzenia, obok innych czynności bankowych, handlu towarami na rachunek własny (art. 41) lub do nabywania nieruchomości ziemskich w celu prowadzenia parcelacji i osadnictwa (art. 42), winny w terminie do dnia 31 grudnia 1930 r. zlikwidować ostatecznie wszystkie interesy, wynikające z prowadzenia tych działów.
Spółdzielnie, które przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia uzyskały na podstawie dotychczasowych przepisów zezwolenie Ministra Skarbu na wykonywanie czynności, niewymienionych w art. 91, mogą czynności te nadal wykonywać bez uzyskiwania ponownego zezwolenia.
Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, trudniące się czynnościami bankowemi jako głównym przedmiotem przedsiębiorstwa, winny zlikwidować się w terminie do dnia 31 grudnia 1930 r. W razie niezastosowania się władz przedsiębiorstwa do niniejszego przepisu, Minister Skarbu władny będzie zarządzić likwidację spółki (art. 104).
Aż do wprowadzenia jednolitych przepisów, normujących licytację, tryb publicznej sprzedaży, o którym mowa w art. 47 i 48, przeprowadzać będzie w okręgach sądów apelacyjnych w Poznaniu i Toruniu tudzież sądu okręgowego w Katowicach - komornik sądowy lub notarjusz; w okręgach sądów apelacyjnych w Krakowie i Lwowie oraz sądu okręgowego w Cieszynie - urzędnik wyznaczony w tym celu przez władzę administracyjną; w okręgach sądów apelacyjnych w Warszawie, Lublinie i Wilnie - komornik sądowy na polecenie właściwego sądu pokoju, albo delegat władzy administracyjnej pierwszej instancji.
Do czasu rozpoczęcia działalności izby przemysłowo-handlowej w danym okręgu Minister Skarbu zasięga opinji (art. 10) innej odpowiedniej organizacji gospodarczej.