Rozdział 2 - Stosunek pracy oparty na podstawie mianowania - Prawa i obowiązki pracowników kolejowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1993.98.449 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 20 października 1993 r.

Rozdział  2

Stosunek pracy oparty na podstawie mianowania

§  3.

1. Pracownik może być mianowany, jeżeli:

1) posiada obywatelstwo polskie,

2) nie był karany za przestępstwo umyślne lub nie toczy się przeciwko niemu postępowanie karne,

3) posiada nienaganną opinię służbową,

4) posiada odpowiedni stan zdrowia i kwalifikacje wymagane na zajmowanym stanowisku,

5) jest zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy co najmniej 4 lata w jednostkach kolejowych na stanowisku pracy związanym bezpośrednio z wykonywaniem przewozów lub zadaniami przewozowymi,

6) w czasie przyjęcia do służby kolejowej nie przekroczył 45 roku życia.

2. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej ustala szczegółowy wykaz stanowisk, o których mowa w ust. 1 pkt 5.

3. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej może wyrazić zgodę na odstępstwo od warunków określonych w ust. 1 pkt 5 i 6.

§  4.

1. Mianowania pracownika dokonuje właściwy organ z równoczesnym wyznaczeniem go na określone stanowisko służbowe.

2. Stosunek pracy na podstawie mianowania nawiązuje się z dniem określonym w akcie nominacyjnym, a jeżeli dnia tego nie określono - z dniem doręczenia pracownikowi aktu nominacyjnego.

3. Akt nominacji powinien w szczególności określać:

1) stanowisko służbowe i miejsce pracy,

2) wysokość wynagrodzenia.

§  5.

1. Właściwy organ może wyznaczyć pracownika na inne stanowisko niż określone w akcie nominacyjnym.

2. Pracownik mianowany wyznaczony na stanowisko niższe w wyniku stwierdzenia przez kolejową komisję lekarską niezdolności do pracy na zajmowanym stanowisku zachowuje posiadaną grupę (stawkę) wynagrodzenia zasadniczego.

3. Jeżeli wyznaczenie pracownika mianowanego na inne stanowisko powoduje obniżenie wynagrodzenia, pracownik zachowuje przez okres 3 miesięcy wynagrodzenie dotychczasowe.

4. (skreślony).

§  6.

1. Właściwy organ może, za zgodą pracownika mianowanego, powierzyć mu pełnienie obowiązków na stanowisku kierowniczym przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy.

2. Pracownik, któremu powierzono pełnienie obowiązków na stanowisku kierowniczym, może być w każdym czasie zwolniony od pełnienia tych obowiązków i zatrudniony na stanowisku poprzednim lub innym równorzędnym.

3. Pracownikowi, któremu powierzono pełnienie obowiązków na wyższym stanowisku służbowym, przysługuje w czasie pełnienia tych obowiązków wynagrodzenie nie niższe od najniższego wynagrodzenia przewidzianego dla tego stanowiska.

§  7.

1. Właściwy organ może przenieść pracownika mianowanego do innej jednostki kolejowej w tej samej lub innej miejscowości bez zmiany dotychczasowego stanowiska lub na stanowisko inne, co najmniej równorzędne.

2. Pracownikowi przeniesionemu do jednostki położonej w innej miejscowości przysługują diety i inne należności na zasadach ogólnych.

3. Jeżeli wskutek przeniesienia, o którym mowa w ust. 2, czas przejazdu pracownika publicznym środkiem lokomocji łącznie z czasem powrotu do miejsca zamieszkania wynosi więcej niż 3 godziny, przysługuje mu bezpłatna kwatera do czasu uzyskania mieszkania.

4. Pracownikowi nie przysługują uprawnienia określone w ust. 2 i 3, jeżeli przeniesienia dokonano na wniosek pracownika.

5. Kobiety w ciąży lub opiekującej się dzieckiem w wieku do lat 15 nie można przenieść bez jej zgody do jednostki położonej w innej miejscowości.

§  8.

1. W przypadkach uzasadnionych potrzebami służby pracownik mianowany może być skierowany do pracy w innej jednostce kolejowej w tej samej lub innej miejscowości na okres nie przekraczający 6 miesięcy w ciągu roku kalendarzowego. Przepis § 7 ust. 2-5 stosuje się odpowiednio.

2. Właściwy organ może w razie koniecznej potrzeby uzależnić od swego zezwolenia opuszczanie przez niektórych pracowników miejsca ich zamieszkania poza godzinami pracy lub zobowiązać ich do zawiadamiania zwierzchnika służbowego o każdorazowej zmianie miejsca pobytu.

3. (skreślony).

§ 9. Stosunek pracy z pracownikiem mianowanym ulega rozwiązaniu w razie:

1) utraty obywatelstwa polskiego,

2) wymierzenia kary dyscyplinarnej zwolnienia z pracy.

§  10.

1. Stosunek pracy z pracownikiem mianowanym ulega rozwiązaniu na jego wniosek z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia lub może być rozwiązany na mocy porozumienia stron.

2. Stosunek pracy z pracownikiem mianowanym ulega rozwiązaniu z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia w razie trwałej niezdolności do pracy stwierdzonej orzeczeniem komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia.

§  11.

1. Stosunek pracy z pracownikiem mianowanym może ulec rozwiązaniu:

1) z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia w razie:

a) osiągnięcia wieku emerytalnego,

b) nieuzasadnionej odmowy poddania się badaniom lekarskim mającym na celu stwierdzenie zdolności do pracy,

c) skazania na karę pozbawienia lub ograniczenia wolności, jeżeli stosunek pracy nie został już rozwiązany wskutek usprawiedliwionej nieobecności w pracy trwającej dłużej niż 1 miesiąc z przyczyn innych niż choroba,

d) likwidacji jednostki organizacyjnej PKP lub zmian organizacyjnych połączonych ze zmniejszeniem stanu zatrudnienia, jeżeli pracownik odmówi wyznaczenia na inne stanowisko lub przeniesienia do innej jednostki organizacyjnej,

2) bez wypowiedzenia w razie:

a) nieobecności w pracy z powodu choroby, jeżeli nieobecność ta łącznie z urlopem zdrowotnym trwała dłużej niż rok,

b) usprawiedliwionej nieobecności w pracy trwającej dłużej niż 1 miesiąc, z przyczyn innych niż choroba,

c) zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.

2. Rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia nie może nastąpić w razie nieobecności pracownika z powodu opieki nad dzieckiem lub odosobnienia ze względu na chorobę zakaźną w okresie pobierania z tego tytułu zasiłku.

3. Z pracownikiem mianowanym, który w stanie po użyciu alkoholu pełnił czynności służbowe, może być rozwiązany stosunek pracy bez wypowiedzenia i przeprowadzenia postępowania dyscyplinarnego.

§ 12. Przy obliczaniu okresu niezdolności do pracy wskutek choroby, o której mowa w § 11 ust. 1 pkt 2 lit. a), stosuje się zasady przewidziane w przepisach o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

§  13.

1. Stosunek pracy z pracownikiem mianowanym wygasa w przypadkach, w których Kodeks pracy przewiduje wygaśnięcie umowy o pracę. Przepisy Kodeksu pracy o wygaśnięciu umowy o pracę stosuje się odpowiednio.

2. W razie tymczasowego aresztowania pracownika mianowanego, stosunek pracy wygasa po upływie 3 miesięcy nieobecności pracownika w pracy z powodu tymczasowego aresztowania, chyba że właściwy organ rozwiązał wcześniej stosunek pracy w wykonaniu prawomocnego orzeczenia komisji dyscyplinarnej.