Rozdział 4 - Powstanie stosunku pracy. - Praca na polskich morskich statkach handlowych w żegludze międzynarodowej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1952.25.171

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1989 r.

Rozdział  4.

Powstanie stosunku pracy.

Art.  37.

1. Stosunek pracy na statku powstaje na podstawie umowy o pracę, zawartej pomiędzy armatorem bądź kapitanem jako jego przedstawicielem a osobą, posiadającą książeczkę żeglarską.

2. Zawarcie, zmiana i wypowiedzenie umowy powinno być dokonane na piśmie.

Art.  38.

1. Książeczki żeglarskie w kraju wydaje właściwy urząd morski, a za granicą - konsul polski.

2. Książeczka żeglarska stwierdza kwalifikacje jej właściciela i przebieg jego pracy na statkach morskich.

3. 15 Wzór książeczki żeglarskiej, tryb jej wydawania oraz sposób dokonywania w niej zapisów określa Minister Żeglugi w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych po zasięgnięciu opinii Zarządu Głównego właściwego związku zawodowego.

Art.  39.

1. Umowa o pracę na statku może być zawarta:

1) na czas nie oznaczony,

2) na czas oznaczony,

3) na czas określonej podróży.

2. Umowa na czas oznaczony nie może być zawarta na okres dłuższy niż jeden rok.

3. Stosunek pracy, nawiązany na czas określonej podróży, zmienia się po upływie roku jej trwania na stosunek pracy o czasie nie oznaczonym.

Art.  40.

1. Armator lub kapitan jest obowiązany przed rozpoczęciem podróży dokonać zaciągu załogi przez przedłożenie urzędowi morskiemu, a za granicą - konsulowi polskiemu, listy załogi do zatwierdzenia.

2. Lista załogi, zatwierdzona przez urząd morski, jest dokumentem statku, określającym skład załogi oraz kwalifikacje i funkcje poszczególnych jej członków.

Art.  41.

1. Urząd morski wpisuje zatwierdzenie zaciągu do książeczki żeglarskiej członka załogi. Każda zmiana funkcji w czasie trwania zaciągu powinna być zaznaczona w liście i w książeczce żeglarskiej oraz zatwierdzona przez urząd morski.

2. Jeżeli nie można dokonać czynności zaciągu przed rozpoczęciem podróży z portu zagranicznego bez jej opóźnienia, kapitan dokona odpowiedniego zapisu w dzienniku okrętowym, a potrzebne czynności przeprowadzi w najbliższym porcie, w którym to będzie możliwe.

Art.  42.

Minister Żeglugi w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych ustala wzór listy załogi oraz tryb dokonywania zaciągu i zwalniania z niego.

Art.  43.

Jeżeli w porcie polskim armator nie może zatrudnić członka załogi, z którym nawiązał stosunek pracy na czas nie oznaczony, obowiązany jest przenieść go do rezerwy.

Art.  44.

Armator obowiązany jest zatrudnić członka załogi, pozostającego w rezerwie, w miarę możności stosownie do jego kwalifikacji. Członek załogi obowiązany jest przyjąć zaofiarowaną mu pracę, co nie pozbawia go prawa rozwiązania stosunku pracy za wypowiedzeniem.

Art.  45.

1. W okresie pozostawania w rezerwie członek załogi korzysta ze wszystkich uprawnień przewidzianych niniejszą ustawą, z tym że ma prawo do wynagrodzenia stosownie do wykonywanej pracy nie mniej jednak, niż wynosiło jego wynagrodzenie zasadnicze wraz z dodatkiem pełnomorskim (pensja podstawowa) za ostatni miesiąc pracy na statku.

2. Minister Żeglugi określi tryb przenoszenia do rezerwy oraz szczegółowe warunki pracy i płacy w czasie pozostawania w rezerwie.

¹⁵ Art. 38 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 listopada 1958 r. (Dz.U.58.68.338) zmieniającej nin. ustawę z dniem 20 listopada 1958 r.