§ 7. - Pozbawianie cech użytkowych broni innej niż broń palna i wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2015.1468

Akt utracił moc

Wersja od: 24 września 2015 r.

§  7.

1. Broń i wyroby przekazane do pozbawienia cech użytkowych poddaje się zmianom polegającym na usunięciu lub unieszkodliwieniu w sposób trwały i nieodwracalny części i zespołów istotnych z punktu widzenia funkcjonowania danego rodzaju, typu broni i wyrobu lub eliminacji cech użytkowych przesądzających o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym.

2. W przypadku występowania w broni i wyrobach broni palnej lub istotnych części broni palnej, w celu pozbawienia cech użytkowych poddaje się je zmianom zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 6a ust. 7 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. z 2012 r. poz. 576, z 2013 r. poz. 829 oraz z 2014 r. poz. 295).

3. Pozbawienie cech użytkowych broni odbywa się w taki sposób, aby broń, mimo działania sprężonych gazów, powstających na skutek spalania materiału miotającego, nie była zdolna do wystrzelenia pocisku lub substancji z lufy albo elementu ją zastępującego, a przywrócenie broni cech użytkowych bez podjęcia czynności specjalistycznych nie było możliwe.

4. Przy wykonywaniu czynności, o których mowa w ust. 1, należy w uzasadnionych przypadkach stosować:

1) usunięcie komponentów, materiałów lub bazy danych parametrów technicznych zaprojektowanych do celów wojskowych lub policyjnych, które umożliwiają wyrobom wojskowym lub policyjnym stanie się wyrobem równoważnym do cywilnej pozycji środka zaopatrzenia;

2) unieszkodliwianie, w rozumieniu przepisów o odpadach, komponentów, materiałów zaprojektowanych do celów wojskowych lub policyjnych.

5. Przy wykonywaniu czynności, o których mowa w ust. 1-3, w uzasadnionych przypadkach należy stosować:

1) zmiany konstrukcyjne, elektryczne, mechaniczne i inne, które umożliwiają wyrobom wojskowym i policyjnym stanie się wyrobem równoważnym do cywilnej pozycji środka zaopatrzenia;

2) technologie napawania materiałem twardszym niż stosowany do wykonania zasadniczego elementu istotnej części broni i wyrobów;

3) stalowe kołki zaślepiające o większej twardości niż materiał, z którego wykonano zasadnicze elementy istotnej części broni i wyrobów;

4) wiercenie mimośrodowe otworów pod kołki zaślepiające, w stosunku do zaślepianych otworów roboczych; jeżeli jest to możliwe technicznie, otwory pod kołki powinny być nieprzelotowe;

5) połączenia na wcisk, które wymagają do ich rozłączenia możliwie największych sił.