Część 8 - PRZEPISY KARNE. - Powszechny obowiązek wojskowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1950.6.46

Akt utracił moc
Wersja od: 11 sierpnia 1955 r.

CZĘŚĆ  VIII.

PRZEPISY KARNE.

1.
Kto wbrew obowiązkowi, wynikającemu z niniejszej ustawy lub przepisów, wydanych na jej podstawie, nie zgłasza się we właściwym czasie i miejscu do rejestracji lub poboru albo nie przedstawia dokumentów, których przedstawienie zostało nakazane przez władzę - podlega karze aresztu do 3 miesięcy i grzywny do 150.000 zł albo jednej z tych kar.
2.
Jeżeli sprawca nie zgłasza się do rejestracji lub poboru w zamiarze dłuższego lub trwałego uchylenia się od obowiązku wojskowego - podlega karze więzienia do lat 3.
1.
Kto uchyla się od leczenia, nakazanego przez wojskowego komendanta rejonowego na wniosek komisji rejestracyjnej lub poborowej - podlega karze aresztu do 3 miesięcy i grzywny do 150.000 zł albo jednej z tych kar.
2.
Jeżeli sprawca działa w zamiarze uchylenia się od obowiązku wojskowego - podlega karze więzienia do lat 3 lub aresztu do lat 3.

Kto w celu uzyskania dla siebie lub innej osoby zwolnienia od obowiązku wojskowego, albo odroczenia lub skrócenia służby wojskowej powoduje lub dopuszcza, aby kto inny spowodował u niego uszkodzenie zdrowia, albo powoduje uszkodzenie zdrowia innej osoby - podlega karze więzienia.

Kto używa oszukańczych zabiegów w celu uzyskania dla siebie lub innej osoby zwolnienia od obowiązku wojskowego, odroczenia lub skrócenia służby wojskowej - podlega karze więzienia do lat 5.

Kto uchyla się od przeszkolenia, nakazanego przez właściwą władzę dla przysposobienia do pomocniczej służby wojskowej - podlega karze aresztu do 3 miesięcy i grzywny do 150.000 zł albo jednej z tych kar.

Kto odmawia przyjęcia, niszczy, pozbywa się lub w inny sposób dopuszcza do utraty karty mobilizacyjnej, karty powołania albo wojskowego dokumentu osobistego - podlega karze aresztu do 3 miesięcy i grzywny do 150.000 zł albo jednej z tych kar.

Kto korzysta z cudzej karty mobilizacyjnej, karty powołania lub wojskowego dokumentu osobistego albo karty takiej lub dokumentu innej osobie w tym celu użycza - podlega karze aresztu do roku lub grzywny.

Kto przewozi, przenosi lub przesyła za granicę kartę mobilizacyjną, kartę powołania lub wojskowy dokument osobisty - podlega karze więzienia do lat 3 lub aresztu do lat 3.

1.
Kto wyjeżdża za granicę lub przebywa za granicą bez wymaganego zezwolenia władz wojskowych - podlega karze więzienia do lat 5.
2.
Jeżeli sprawca działa w zamiarze dłuższego lub trwałego uchylenia się od obowiązku wojskowego - podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 5 lub dożywotnio albo karze śmierci.
1.
Kto, będąc obywatelem polskim, przyjmuje bez zgody właściwej polskiej władzy obowiązki w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej - podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 5 lub dożywotnio albo karze śmierci.
2.
Tej samej karze podlega, kto werbuje obywateli polskich lub przebywających w Polsce obywateli obcych do służby w obcym wojsku lub w obcej organizacji wojskowej.
1.
Kto nie dopełnia obowiązków, wynikających z art. 58, 67 lub 71 - podlega karze aresztu do 3 miesięcy i grzywny do 150.000 zł albo jednej z tych kar.
2.
Jeżeli sprawca działa w zamiarze dłuższego lub trwałego uchylenia się od obowiązku wojskowego albo w zamiarze ułatwienia innej osobie dłuższego lub trwałego uchylenia się od obowiązku wojskowego - podlega karze więzienia do lat 3 lub aresztu do lat 3.

Kto w czasie mobilizacji lub wojny:

1)
przebywając za granicą, nie zgłasza niezwłocznie swego adresu w najbliższym urzędzie konsularnym lub nie spełnia wydanych przez ten urząd nakazów, dotyczących wykonania obowiązku wojskowego,
2)
korzystając z odroczenia służby wojskowej, nie zgłasza się niezwłocznie w wojskowej komendzie rejonowej -

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 5 lub dożywotnio albo karze śmierci.

Jeżeli sprawca dopuszcza się przestępstw, określonych w art. 83 ust. 2, art. 84 ust. 2, art. 85, 86, 91 ust. 1 i art. 93 ust. 2 w czasie mobilizacji lub wojny - podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 5 lub dożywotnio albo karze śmierci.

Do przestępstw, określonych w art. 83-95, nie stosuje się art. 6 kodeksu karnego.

W razie skazania na karę więzienia za przestępstwo, określone w art. 83 ust. 2, art. 84 ust. 2, art. 85, 86, 91, 92, 93 ust. 2, art. 94 i 95, sąd orzeka utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych, a jeżeli zachodzi nadużycie zawodu - nadto utratę prawa wykonywania zawodu.

W rozumieniu niniejszych przepisów karnych uważa się za służbę wojskową również wojskową służbę komunikacji.

1.
Przedawnienie ścigania i wyrokowania w sprawach o naruszeniu obowiązku, określone w art. 83 i 93 (również w razie popełnienia ich w czasie mobilizacji lub wojny) oraz w art. 94, biegnie od chwili zgłoszenia się sprawcy przed właściwą władzą lub od chwili, w której na sprawcy dany obowiązek przestał ciążyć.
2.
Przedawnienie ścigania i wyrokowania w sprawach, określonych w art. 83-95, nie biegnie w czasie przebywania sprawcy za granicą.
1.
Sprawy o przestępstwa, określone w art. 94 i 95, jak również o przestępstwa, popełnione w czasie mobilizacji lub wojny, a określone w art. 91 ust. 2 i art. 92, należą do właściwości sądów wojskowych.
2.
Sprawy o wykroczenia, określone w art. 83 ust. 1, art. 84 ust. 1, art. 87, 88 oraz w art. 93 ust. 1, należą do właściwości powiatowych władz administracji ogólnej.
6 Art. 94 zmieniony przez art. 3 dekretu z dnia 13 maja 1953 r. o zmianie niektórych przepisów Kodeksu Karnego Wojska Polskiego (Dz.U.53.27.104) z dniem 23 maja 1953 r.