Rozdział 3 - Wypłata świadczeń. - Powszechne zaopatrzenie emerytalne pracowników i ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1968.3.6

Akt utracił moc
Wersja od: 9 marca 1982 r.

Rozdział  3.

Wypłata świadczeń.

Emeryturę lub rentę wraz z dodatkami wypłaca się miesięcznie z góry w dniu ustalonym jako termin płatności określonym w decyzji organu rentownego; terminy wypłaty emerytur i rent za granicę ustalają przepisy wydane na podstawie art. 92.

1.
Emeryturę lub rentę wraz z dodatkami wypłaca się od dnia powstania prawa do tych świadczeń, jednakże za okres nie dłuższy niż trzy miesiące wstecz od dnia zgłoszenia wniosku.
2.
W razie ponownego ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości przez organ rentowy przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się od dnia, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub ich podwyższenia, jednakże za okres nie dłuższy:
  1)
niż 3 miesiące wstecz od daty zgłoszenia wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy lub od daty decyzji wydanej z urzędu,
  2)
niż 3 lata wstecz od dat wymienionych w pkt 1, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego.
3.
Przepisy ust. 2 stosuje się również w przypadkach ponownego ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości na skutek wznowienia postępowania przed organami odwoławczymi albo na skutek rewizji nadzwyczajnej, z tym że okres 3 miesięcy lub 3 lat liczy się od dnia wniesienia skargi o wznowienie postępowania lub wniesienia podania o założenie rewizji nadzwyczajnej.

Wypłatę emerytury, renty lub dodatków wstrzymuje się, jeżeli:

  1)
prawo do tych świadczeń ustało (art. 66) lub okaże się, że nie istniało,
  2)
zajdą okoliczności powodujące zawieszenie prawa do tych świadczeń (art. 32 ust. 5, art. 36 ust. 1 i art. 65),
  3)
osoba pobierająca świadczenia albo jej opiekun lub kurator, mimo pouczenia lub żądania organu rentowego, nie przedłoży dowodów stwierdzających dalsze istnienie prawa do świadczeń,
  4)
świadczenie nie mogło być doręczone z przyczyn niezależnych od organu rentowego.
1.
Wstrzymanie wypłaty emerytury, renty lub dodatków następuje:
  1)
od najbliższego terminu płatności przypadającego po upływie miesiąca od daty decyzji organu rentowego - w przypadkach niezaliczenia do żadnej grupy inwalidów,
  2)
od terminu płatności, od którego przysługiwało świadczenie nie doręczone - w przypadkach, gdy świadczenie nie mogło być doręczone z przyczyn niezależnych od organu rentowego,
  3)
od najbliższego terminu płatności przypadającego po dacie decyzji organu rentowego - w innych przypadkach niż określone w pkt 1 i 2.
2.
Jeżeli zajdą okoliczności uzasadniające obniżenie świadczeń, stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1 pkt 1 lub 3.
3.
Wypłatę świadczeń wznawia się od dnia ustania przyczyn, które spowodowały wstrzymanie wypłaty, jednak za okres nie dłuższy niż 3 miesiące wstecz od dnia zgłoszenia wniosku o wznowienie wypłaty.
4.
Jeżeli wstrzymanie wypłaty świadczeń nastąpiło na skutek błędu organu rentowego, wypłatę wznawia się za czas od daty wstrzymania, jednak za okres nie dłuższy niż 3 lata wstecz od dnia zgłoszenia wniosku o wznowienie wypłaty lub od daty decyzji o wznowieniu wypłaty z urzędu.
1.
W razie zbiegu u jednej osoby prawa do emerytury i renty albo dwóch rent przewidzianych w ustawie, wypłaca się jedno z tych świadczeń, a mianowicie wyższe wybrane przez zainteresowanego.
2.
W razie zbiegu u jednej osoby prawa do emerytury lub renty przewidzianej w ustawie z prawem do innego świadczenia o charakterze rentowym stosuje się odpowiednio przepis ust. 1, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.
3.
Przewodniczący Komitetu Pracy i Płac określa w drodze rozporządzenia, jakie świadczenie uważa się za inne świadczenie o charakterze rentowym w rozumieniu ust. 2, oraz zasady, jakie należy stosować w razie zbiegu u jednej osoby prawa do emerytury lub renty na podstawie niniejszej ustawy z prawem do renty lub innych świadczeń z instytucji zagranicznych.
1.
W razie śmierci osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia pieniężne, świadczenia należne jej do dnia śmierci wypłaca się małżonkowi oraz dzieciom, a w razie ich braku - kolejno wnukom, rodzicom, dziadkom i rodzeństwu. Osoby te mają prawo do dalszego prowadzenia nie ukończonego postępowania w celu ustalenia prawa do świadczeń.
2.
Świadczenia, o których mowa w ust. 1, wypłaca się:
  1)
małżonkowi i dzieciom osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia, zamieszkałym z nią w chwili jej śmierci,
  2)
małżonkowi i dzieciom nie spełniającym warunku określonego w pkt 1 oraz innym członkom rodziny (ust. 1), jeżeli pozostawali na utrzymaniu osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia, lub jeżeli osoba ta pozostawała na ich utrzymaniu (art. 117).
3.
Prawo do świadczeń, o których mowa w ust 1, wygasa w przypadku niewystąpienia o nie w ciągu 12 miesięcy od daty śmierci osoby, której świadczenia te przysługiwały.