Rozdział 1 - Zastępcy profesora. - Powierzenie osobom nie będącym pracownikami nauki funkcji dydaktycznych i naukowych w szkołach wyższych i w Polskiej Akademii Nauk.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1954.42.189

Akt utracił moc

Wersja od: 27 września 1954 r.

I.

Zastępcy profesora.

§ 1. Osobie, która w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia wykonuje na zasadzie umowy lub mianowania funkcje dydaktyczne i naukowe w szkole wyższej bądź funkcje naukowe w Polskiej Akademii Nauk lub podległych jej placówkach naukowych w zakresie spełnianym przez samodzielnych pracowników nauki - właściwy minister (Prezydium Polskiej Akademii Nauk) może przyznać na wniosek rektora (sekretarza wydziału, dyrektora samodzielnej placówki naukowej Polskiej Akademii Nauk) tytuł zastępcy profesora.

§ 2. Osobie, która po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia podejmie na zasadzie umowy wykonywanie funkcji dydaktycznych i naukowych w szkole wyższej bądź funkcji naukowych w Polskiej Akademii Nauk lub podległych jej placówkach naukowych w zakresie spełnianym przez samodzielnego pracownika nauki - właściwy minister (Prezydium Polskiej Akademii Nauk) może przyznać na wniosek rektora oparty o uchwałę senatu (sekretarza wydziału, dyrektora samodzielnej placówki naukowej Polskiej Akademii Nauk) tytuł zastępcy profesora jedynie wówczas, gdy osoba ta:

1) przez okres co najmniej 7 lat była nieprzerwanie pomocniczym pracownikiem nauki bądź przez okres 3 lat spełniała funkcje samodzielnego pracownika nauki w szkole wyższej lub w Polskiej Akademii Nauk albo w podległych jej placówkach naukowych, powierzone jej na czas oznaczony w trybie ustalonym w części II niniejszego rozporządzenia, wykazała się dużymi zdolnościami dydaktyczno-wychowawczymi i położyła zasługi w nauczaniu i podnoszeniu wyników nauczania studentów lub też

2) jest wybitnym specjalistą-praktykiem w dziedzinie związanej bezpośrednio z kierunkiem powierzonych zajęć dydaktycznych oraz naukowych, posiada co najmniej 10 lat pracy w tej dziedzinie oraz ukończone studia wyższe drugiego stopnia lub równorzędne bądź posiada dyplom magistra lub lekarza,

3) jest laureatem nagrody państwowej i, pomimo że nie posiada 10-letniego okresu pracy, spełnia pozostałe warunki wymienione w pkt 2,

4) jest wybitnym specjalistą-praktykiem w dziedzinie związanej z kierunkiem zajęć, powierzonych jej w wyższej szkole artystycznej.

§  3.

1. W umowie ustala się obowiązki dydaktyczne, organizacyjne i naukowe zastępcy profesora. Umowę zawiera się na czas nieoznaczony.

2. W umowie należy zastrzec, że zastępca profesora nie może bez zgody rektora szkoły wyższej bądź Prezydium Polskiej Akademii Nauk zajmować się inną pracą zarobkową oraz że prawo używania tytułu zastępcy profesora wygasa z dniem rozwiązania umowy.

3. Umowę o wykonywanie funkcji określonych w ust. 1 i 2 z osobą, której przyznano w trybie §§ 1 lub 2 tytuł zastępcy profesora, zawiera i rozwiązuje w szkole wyższej rektor, a w Polskiej Akademii Nauk i podległych jej placówkach naukowych - jej Prezydium.

4. Wymiar zajęć obowiązkowych zastępcy profesora określi odpowiednio minister, któremu podlega szkoła wyższa, lub Prezydium Polskiej Akademii Nauk.

5. Wysokość wynagrodzenia zastępcy profesora za wykonywanie czynności określonych w ust. 1 oraz zasady wynagradzania za czynności dodatkowe przekraczające wymiar zajęć obowiązkowych określają odrębne przepisy.

§  4.

1. W umowie określonej w § 3 należy zastrzec, że umowę zawartą na czas nieoznaczony można rozwiązać w każdym czasie w drodze obustronnego porozumienia lub wypowiedzieć na trzy miesiące kalendarzowe naprzód przed końcem semestru.

2. W przypadku niemożności wykonywania obowiązków z ważnych powodów pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia przez okres przysługujący pracownikowi państwowemu.

§ 5. Zastępca profesora korzysta z prawa do urlopu wypoczynkowego w wymiarze przysługującym samodzielnemu pracownikowi nauki oraz ze wszystkich innych uprawnień w zakresie przysługującym pracownikowi państwowemu.