§ 5. - Postępowanie z mieniem wydobytym z morza.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1963.34.198

Akt utracił moc

Wersja od: 13 lipca 1971 r.

§  5.

1. Urząd morski dokonuje - w razie potrzeby przy pomocy biegłego - oszacowania przejętego mienia (§ 3 ust. 1 i § 4 ust. 2).

2. Statki, łodzie, sprzęt okrętowy i rybacki oraz wraki należy oszacować z udziałem biegłego.

3. Jeżeli mienie nie przedstawia wartości użytkowej albo wysokość kosztów, wydatków i wynagrodzenia wydobywającego, ratownika lub znalazcy przekracza wartość mienia, urząd morski przyznaje mienie na własność osobie, która je wydobyła, uratowała lub znalazła, na całkowite zaspokojenie jej należności. Przyznanie następuje na wniosek lub za zgodą tej osoby. W braku takiego wniosku lub zgody mienie przechodzi na własność Państwa.

4. Sprzedaży ulega:

1) mienie nie objęte przepisem ust. 3, którego właściciel nie został ustalony albo w terminie określonym w art. 252 lub 253 nie zgłosił się w celu odbioru lub nie uiścił należności wydobywającego, ratownika, znalazcy albo poniesionych przez urząd morski kosztów zabezpieczenia,

2) mienie zatopione bądź opuszczone, znajdujące się na mieliźnie lub na powierzchni wody, utrudniające żeglugę lub pracę w porcie, na redzie lub drodze wodnej albo zagrażające żegludze, a usunięte jako przeszkoda, którego właściciel nie zgłosił się po odbiór albo nie uiścił kosztów usunięcia przeszkody (art. 248 § 2).