Art. 14. - Postępowanie uproszczone przy regulowaniu stanu hipotecznego gruntów w związku ze scaleniem w okręgach sądów apelacyjnych w Krakowie i we Lwowie.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.38.392

Akt utracił moc
Wersja od: 7 maja 1932 r.
Art.  14.
1)
Przy sporządzaniu projektu księgi gruntowej wszelkie ciężary przekazuje się na nowowydzielone działki, zgodnie, z dotychczasowym stanem hipotecznym, z zastrzeżeniem postanowień cz. 2 § 3 art. 5 oraz z tern, że właściwy sędzia (art. 1) ma prawo pominąć:
a)
długi i ciężary, wymienione w § 41 lit. d rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 maja 1924 r. o przerachowaniu zobowiązań prywatno - prawnych (Dz. U, R. P. z 1925 r. Nr. 30, poz. 213), o ile dłużnik hipoteczny uiści wierzycielowi dłużną sumę lub o ile dłużnik w przypadkach, gdy wierzyciel nieznany jest z miejsca pobytu, sumę tę złoży do depozytu sądowego; przerachowania tych wierzytelności dokona sędzia, właściwy w myśl art. 1; wierzyciel nie ma prawa odmówić przyjęcia spłaty tych wierzytelności;
b)
dożywocia na rzecz osób, które praw tych nie wykonywają przynajmniej od 10 lat i co do których będzie udowodnione, że są nieznane z miejsca pobytu;
c)
wierzytelności instytucyj i osób prawnych, nie przekraczające w kapitale sumy tysiąc (1.000) złotych, których umorzenie dłużnik hipoteczny udowodni dokumentem prywatnym, zaopatrzonym w podpis firmowy lub urzędowy; taki sam skutek ma oświadczenie o umorzeniu wierzytelności, złożone wobec sędziego przez kuratora (art. 2) wierzyciela nieobecnego w kraju lub nieznanego z miejsca pobytu, przyczem sędzia, o ile uzna to za potrzebne, stwierdzi ponadto fakt umorzenia wierzytelności zeznaniami przynajmniej jednego świadka, którego może przesłuchać także pod przysięgą;
d)
prawa zastawu, obciążające wykazy uboczne, które powstały wskutek rozpadnięcia się wykazu, głównego i na które przeniesiono ciężary z nieruchomości szczepowej; pominięcie tych praw zastawu jest niedopuszczalne w odniesieniu do wierzytelności instytucyj kredytu długoterminowego, w odniesieniu zaś do innych wierzytelności o tyle tylko, o ile właściciele gruntów, objętych wykazami ubocznemi, nie są zarazem dłużnikami, osobistymi i pod warunkiem, że nieruchomość, objęta, wykazem głównym, stanowi należyte zabezpieczenie danej wierzytelności;
e)
służebności gruntowe, które wygasły lub stały się bezprzedmiotowe.
2)
O uchwałach, powziętych na podstawie pkt. c) i d) artykułu niniejszego, należy wierzycielom doręczyć zawiadomienia. Jeżeli wierzyciel jest nieznany z miejsca pobytu, doręczenie zawiadomienia zastępują obwieszczenia, dokonywane w myśl cz. 1 art. 16.