Dział 2 - Właściwość. - Postępowanie podatkowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1963.11.60 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1973 r.

Dział  II

Właściwość.

1.
Minister Finansów określa w drodze rozporządzenia - a dla jednostek gospodarki uspołecznionej w drodze zarządzenia - właściwość rzeczową organów finansowych w sprawach danin publicznych zarówno w postępowaniu wymiarowym, jak i odwoławczym. Minister Finansów może ponadto zarządzać, że rozpatrywanie określonych środków odwoławczych w przedmiocie poszczególnych danin publicznych należeć będzie do powoływanych przez prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw) komisji odwoławczych przy organach finansowych tych prezydiów.
2.
Tryb powoływania, skład osobowy i organizację komisji odwoławczych oraz ich kadencję, jak również tryb i sposób postępowania przed tymi komisjami ustala Minister Finansów. Komisje odwoławcze powinny w czasie pełnienia swych czynności przestrzegać przepisów podatkowych.

Właściwość miejscową organów finansowych, jeżeli dalsze przepisy niniejszego działu nie określają jej odmiennie, ustala się, jak następuje:

1)
w sprawach dotyczących nieruchomości - według miejsca położenia nieruchomości,
2)
w sprawach dotyczących przedsiębiorstwa, jego zakładu lub składu - według miejsca, w którym przedsiębiorstwo, zakład lub skład są, mają być albo były prowadzone,
3)
w innych sprawach - według miejsca zamieszkania w kraju strony obowiązanej lub jednej ze stron; jeżeli żadna ze stron nie ma zamieszkania w kraju - według miejsca pobytu jednej z nich, jeżeli strony przebywają za granicą - według ostatniego wiadomego miejsca zamieszkania jednej ze stron w kraju, wreszcie według miejsca, w którym wynikła sprawa.
1.
Właściwość miejscową w sprawach podatku dochodowego osób fizycznych określa się według miejsca, w którym strona w dniu 31 grudnia roku podatkowego miała miejsce zamieszkania lub pobytu; przy opodatkowaniu małżonków mających różne miejsca zamieszkania właściwość tę określa się według miejsca zamieszkania lub pobytu męża.
2.
Jeżeli zachodzi wątpliwość co do miejsca zamieszkania lub pobytu strony bądź jeżeli strona nie ma w kraju miejsca zamieszkania ani pobytu, podatek ustala się w okręgu, w którym położone są źródła przychodów; jeżeli źródła te położone są w dwóch lub więcej okręgach, właściwy jest organ finansowy, w którego okręgu znajduje się większa część źródeł przychodów strony lub też główne źródło.
3.
Jeżeli w sposób przewidziany w ust. 1 i 2 nie można ustalić właściwości miejscowej, właściwy jest organ finansowy, w którego okręgu strona miała ostatnio miejsce zamieszkania.
4.
Dla spadków nie objętych właściwym organem jest organ finansowy ostatnio właściwy dla zmarłego.
5.
Właściwość miejscową w sprawach podatku dochodowego osób prawnych określa się według miejsca, w którym w ostatnim dniu roku podatkowego znajdowała się siedziba osoby prawnej.
1.
Właściwość miejscową w sprawach podatku od wynagrodzeń, wypłacanych przez pracodawcę, z wyjątkiem podatku od wynagrodzeń, wypłacanych przez płatników wymienionych w ust. 5, określa się według miejsca zatrudnienia pracownika; właściwość miejscową w sprawach podatku od wynagrodzeń wypłacanych przez płatników nie będących pracodawcami, określa się według miejsca wypłaty wynagrodzenia.
2.
Miejscem zatrudnienia jest stałe miejsce pracy pracownika (urząd, biuro, fabryka, warsztat, magazyn, gospodarstwo rolne, domowe itp.).
3.
Stałe miejsce pracy pozostaje miejscem zatrudnienia pracownika również w przypadku, gdy pracownik na zlecenie pracodawcy wykonywa krótkoterminowe roboty poza stałym miejscem pracy.
4.
Miejscem zatrudnienia pracownika, którego pracodawca zatrudnia przy robotach wykonywanych w coraz to innych okręgach organów finansowych, jak np. w przedsiębiorstwach budowlanych, budowy dróg, kanałów itp., jest miejsce siedziby lokalnego kierownictwa robót.
5.
Właściwość miejscową w sprawach podatku od wynagrodzeń, wypłacanych przez jednostki budżetowe, jednostki gospodarki uspołecznionej, organizacje społeczne, zawodowe i samorządu gospodarczego, organizacje i związki wyznaniowe oraz ich instytucje określa się według siedziby organu, asygnującego wynagrodzenie; jeżeli wynagrodzenie wypłacane jest za granicą - właściwość określa się według siedziby organu asygnującego wynagrodzenie w kraju.
6.
Właściwość miejscową w sprawach podatku od wynagrodzeń, wypłacanych na obszarze obcego państwa lub na obszarze eksterytorialnym podatnikowi, który posiada miejsce zamieszkania lub pobytu na obszarze Państwa Polskiego, określa się według miejsca zamieszkania podatnika w ostatnim dniu miesiąca, w którym nastąpiła wypłata wynagrodzenia.
1.
Właściwość miejscową w sprawach podatku obrotowego przedsiębiorstw sprzedaży towarów ze straganów, budek, samochodów, wozów, wózków itp. urządzeń, jeżeli sprzedaż odbywa się w różnych dniach, w różnych miejscowościach, określa się według miejsca zamieszkania lub siedziby podatnika.
2.
Właściwość miejscową w sprawach podatku obrotowego należnego z tytułu sprzedaży towarów ze straganów, budek, samochodów, wozów, wózków itp. urządzeń, jeżeli sprzedaż ta dokonywana jest przez jednostki gospodarki uspołecznionej, określa się według zakładu, którego księgowość obejmuje obroty wymienionych punktów sprzedaży.
1.
Właściwym miejscowo w sprawach opodatkowania odpłatnego nabycia praw majątkowych oraz w sprawach opłaty skarbowej jest ten organ finansowy pierwszej instancji, któremu przedstawiono deklarację lub pismo stwierdzające nabycie prawa majątkowego bądź pismo podlegające opłacie skarbowej celem ustalenia zobowiązania podatkowego.
2.
W przypadku protokolarnego ustalenia w toku oględzin, kontroli, lustracji albo badania ksiąg lub innych dokumentów, że należnego podatku albo opłaty wcale nie uiszczono lub uiszczono w niedostatecznej kwocie albo po upływie przepisanego terminu lub w sposób nieprawidłowy, jak również w przypadku nieodpłatnego nabycia praw majątkowych, z wyjątkiem przypadków wymienionych w art. 12 - właściwym jest ten organ finansowy pierwszej instancji, w którego okręgu mają miejsce zamieszkania lub pobytu podatnicy lub jeden z nich.
1.
Właściwość miejscową w sprawach opodatkowania nieodpłatnego nabycia praw majątkowych, w szczególności ze spadków, zapisów, dalszego zapisu lub polecenia testamentowego albo darowizny, określa się według miejsca położenia przedmiotu nabycia praw majątkowych, podlegającego podatkowi.
2.
Jeżeli przedmiot nabycia znajduje się w okręgach dwóch lub kilku organów finansowych, właściwym jest ten organ finansowy, w którego okręgu spadkodawca mieszkał lub przebywał w chwili śmierci, darczyńca zaś mieszkał lub przebywał w czasie dokonania wymiaru.
3.
Jeżeli właściwości organu finansowego nie da się ustalić w sposób przewidziany w ustępach poprzedzających, właściwość tę określa wspólny organ bezpośrednio przełożony nad organami wymienionymi w ust. 2, a jeżeli nie posiadają one wspólnego organu bezpośrednio przełożonego - Minister Finansów.
4.
W zakresie nieodpłatnego nabycia praw majątkowych, jeżeli nabycie dotyczy całkowicie lub częściowo rzeczy położonych za granicą lub praw podlegających wykonaniu całkowicie lub częściowo za granicą - właściwym miejscowo jest organ finansowy pierwszej instancji w Warszawie, wskazany przez Ministra Finansów.

Jeżeli według przepisów niniejszego działu nie da się ustalić właściwości miejscowej organów finansowych, o właściwości rozstrzyga Minister Finansów.

1.
Organ finansowy powinien z urzędu przestrzegać swojej właściwości rzeczowej i miejscowej.
2.
Podanie wniesione do niewłaściwego organu finansowego organ ten powinien niezwłocznie przesłać organowi właściwemu z równoczesnym zawiadomieniem o tym wnoszącego; podanie takie uważa się za wniesione do organu właściwego w dniu, w którym wpłynęło do organu niewłaściwego.
1.
Spory o właściwość rzeczową lub miejscową pomiędzy organami finansowymi, mającymi wspólny organ przełożony, rozstrzyga ten organ.
2.
Spory o właściwość pomiędzy organami finansowymi, mającymi różne organy przełożone, rozstrzyga organ przełożony nad organem finansowym, który pierwszy wszczął sprawę, w porozumieniu z drugim organem przełożonym, w przypadku zaś nieosiągnięcia porozumienia - Minister Finansów.

Gdy między organami finansowymi toczy się spór o właściwość lub gdy uzasadniona jest właściwość dwóch lub więcej organów finansowych, a zwłoka w załatwieniu sprawy może narazić na niebezpieczeństwo interes publiczny, każdy z tych organów powinien w swoim zakresie działania wykonać czynności nie cierpiące zwłoki, zawiadamiając równocześnie o tym pozostałe organy.

Minister Finansów może przekazać sprawę do załatwienia w całości lub w części innemu organowi finansowemu niż organ właściwy, jeżeli tego wymaga interes publiczny.

1.
Jeżeli sprawność postępowania podatkowego tego wymaga, Minister Finansów może ustalić dla poszczególnych podatników lub dla grup podatników właściwość miejscową organów finansowych odmiennie od przepisów niniejszego działu; odmienne ustalenie właściwości miejscowej dla grup podatników gospodarki nie uspołecznionej następuje w drodze rozporządzenia.
2.
Uprawnienia określone w ust. 1 służą również organom finansowym drugiej instancji, gdy chodzi o odmienne od przepisów niniejszego działu określenie dla poszczególnych podatników właściwości organów finansowych, działających w okręgu organu finansowego drugiej instancji.