Część 3 - ZABEZPIECZENIE. - Postępowanie egzekucyjne władz skarbowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.62.580

Akt utracił moc

Wersja od: 21 listopada 1945 r.

CZĘŚĆ  III.

ZABEZPIECZENIE.

§  119.

(1) Zabezpieczenie należności przed terminem jej płatności może nastąpić na podstawie tytułu wykonawczego (§ 14 ust. (1)) na wniosek wierzyciela, w tych wyjątkowych przypadkach, gdy istnieje niebezpieczeństwo co do otrzymania zaspokojenia w razie zwłoki.

(2) Wniosek, do którego należy dołączyć tytuł wykonawczy (§ 14 ust. (1)), powinien zawierać przyczyny, dla których wierzyciel żąda zabezpieczenia, wskazanie majątku, na którym należność ma być zabezpieczoną i uprawdopodobnienie niebezpieczeństwa w zwłoce. We wniosku może być podana wysokość kaucji, przez której złożenie zobowiązany może się uwolnić od wykonania zabezpieczenia oraz wysokość kaucji, którą wierzyciel zaofiarowuje celem zwolnienia się od obowiązku uprawdopodobnienia niebezpieczeństwa w zwłoce.

§  120.

(1) 38  Celem zabezpieczenia należności może urząd skarbowy zarządzić zajęcie i przechowanie rzeczy ruchomych zobowiązanego oraz zająć wierzytelności lub inne prawa majątkowe, niezabezpieczone na nieruchomościach.

(2)  O ile posiadane przez zobowiązanego ruchomości, niezahipotekowane wierzytelności pieniężne i inne prawa majątkowe nie dają dostatecznego zabezpieczenia, a zobowiązany posiada majątek nieruchomy, wierzytelności pieniężne lub inne prawa majątkowe, obciążające majątek nieruchomy osób trzecich, wówczas urząd skarbowy może wystąpić do sądu o zabezpieczenie należności na wspomnianych wyżej przedmiotach.

§  121.

(1) Zabezpieczenie należności przeciwko Skarbowi Państwa nie jest dopuszczalne, a przeciwko samorządowi terytorialnemu może nastąpić tylko za zezwoleniem właściwej władzy nadzorczej.

(2) Nie podlegają zabezpieczeniu rzeczy i prawa, z których egzekucja nie jest dopuszczalna oraz rzeczy ulegające szybkiemu zepsuciu.

(3) Zajęta gotówka zobowiązanego oraz jego papiery wartościowe będą wniesione do depozytu kasy urzędu skarbowego.

(4) Sprzedaż egzekucyjna nie jest dopuszczalna, chyba że sam zobowiązany zażąda takiej sprzedaży.

(5) Dłużnik wierzytelności, którą zobowiązany w myśl otrzymanego zakazu nie może rozporządzać, obowiązany jest na żądanie urzędu skarbowego, po nadejściu płatności, złożyć sumę dłużną do depozytu kasy urzędu skarbowego.

§ 122. Urząd skarbowy w zarządzeniu zabezpieczenia oznaczy należność, która ma być zabezpieczona, jej wysokość, majątek poddany zabezpieczeniu, sposób i zakres zabezpieczenia, niemniej kaucję, którą zobowiązany może złożyć w celu zapobieżenia wykonania lub uchylenia zabezpieczenia w razie jego wykonania, a ewentualnie kaucję, którą wierzyciel ma złożyć przed wykonaniem zarządzenia.

§  123.

(1) Zobowiązany może przeciwko zarządzeniu zabezpieczenia wnieść odwołanie lub umotywowany sprzeciw. O sprzeciwie rozstrzyga urząd skarbowy, który przed swą decyzją może wezwać wierzyciela do oświadczenia się oraz przeprowadzić odpowiednie dochodzenia.

(2) W decyzji swej urząd skarbowy może wydane zarządzenie zabezpieczenia w całości lub części zatwierdzić, zmienić lub uchylić, a także uzależnić wykonanie tej decyzji od złożenia kaucji przez jedną lub obie strony.

§  124.

(1) Obowiązek oraz termin złożenia kaucji, tudzież jej wysokość w przypadkach, wymienionych w §§ 122 i 123, określa urząd skarbowy według swobodnej oceny.

(2) Kaucję składa się w sposób, określony w § 27, lub przez zabezpieczenie hipoteczne na miejscu, uznanem przez urząd skarbowy za wystarczające lub w inny sposób, jaki ustali rozporządzenie Ministra Skarbu.

§ 125. Za czynności zabezpieczenia nie pobiera się kosztów egzekucyjnych, z wyjątkiem wydatków poniesionych. Do tych wydatków przepis § 58 ma odpowiednie zastosowanie.

³⁸ § 120 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 26 rozporządzenia z dnia 15 maja 1937 r. (Dz.U.37.43.340) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1937 r.