Rozdział 4 - Postępowanie przed wojewódzką komisją dyscyplinarną. - Postępowanie dyscyplinarne przeciwko adwokatom i aplikantom adwokackim.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1965.2.7

Akt utracił moc

Wersja od: 8 stycznia 1965 r.

Rozdział  4.

Postępowanie przed wojewódzką komisją dyscyplinarną.

§ 22. Komisja dyscyplinarna wszczyna postępowanie po otrzymaniu aktu oskarżenia wraz z załączonymi materiałami dochodzenia.

§  23.

1. Właściwa do rozpoznania sprawy jest wojewódzka komisja dyscyplinarna izby adwokackiej, której obwiniony jest członkiem w chwili wszczęcia postępowania dyscyplinarnego.

2. Jeżeli jest dwóch lub więcej obwinionych wpisanych na listę adwokatów w różnych izbach adwokackich, właściwa jest wojewódzka komisja dyscyplinarna, w której okręgu popełniono przewinienie; jeżeli zaś miejsca tego ustalić nie można - komisja dyscyplinarna izby, której organy wszczęły najpierw postępowanie.

3. Spory o właściwość miejscową rozstrzyga Wyższa Komisja Dyscyplinarna, do której należy ustalenie właściwości wojewódzkiej komisji dyscyplinarnej w wypadku, gdy ustalenie właściwości w myśl ust. 2 nie jest możliwe.

4. Wyższa Komisja Dyscyplinarna może w wypadkach uzasadnionych względami na dobro postępowania dyscyplinarnego przekazać sprawę innej, niż właściwa miejscowo, wojewódzkiej komisji dyscyplinarnej.

5. W sprawach, w których prowadzenie dochodzenia zostało przekazane na podstawie § 10 ust. 5 rzecznikowi dyscyplinarnemu innej rady adwokackiej, właściwa jest wojewódzka komisja dyscyplinarna izby adwokackiej, do której dochodzenie przekazano.

6. W sprawach, w których ustalono właściwość komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji na podstawie przepis w ust. 3-5, oskarżycielem jest rzecznik dyscyplinarny izby, której komisja dyscyplinarna rozpoznaje sprawę, chyba że oskarżenie objął rzecznik dyscyplinarny Naczelnej Rady Adwokackiej lub z jego upoważnienia rzecznik dyscyplinarny innej izby adwokackiej.

§ 24. Po otrzymaniu aktu oskarżenia prezes wojewódzkiej komisji dyscyplinarnej zarządza rozpisanie rozprawy; uznając, że należy uzupełnić dochodzenie lub że zachodzą okoliczności wyłączające ściganie, prezes wnosi sprawę na posiedzenie niejawne. W razie powzięcia postanowienia o uzupełnieniu dochodzenia zwraca się akta rzecznikowi dyscyplinarnemu.

§  25.

1. Prawo wyłączenia członka komisji dyscyplinarnej służy stronom w wypadkach określonych w kodeksie postępowania karnego dla wyłączenia sędziego.

2. Wniosek o wyłączenie może być złożony w terminie trzydniowym od zawiadomienia o dniu rozprawy.

3. Jeżeli po zawiadomieniu o dniu rozprawy nastąpiła zmiana składu komisji dyscyplinarnej, termin określony w ust. 2 przedłuża się do rozpoczęcia rozprawy.

§  26.

1. Na rozprawę wzywa się obwinionego, jego obrońcę i rzecznika dyscyplinarnego; nadto o terminie rozprawy zawiadamia się pokrzywdzonego, jego pełnomocnika, kierownika zespołu adwokackiego, którego obwiniony jest członkiem, i prokuratora.

2. W zawiadomieniach o rozprawie dla prokuratora, rzecznika dyscyplinarnego i obwinionego wymienia się skład orzekający komisji dyscyplinarnej.

3. Prezes komisji dyscyplinarnej zarządza wezwanie według swego uznania świadków i biegłych oraz sprowadzenie innych dowodów.

4. Udział rzecznika dyscyplinarnego w rozprawie jest obowiązkowy.

5. Niestawiennictwo obwinionego lub jego obrońcy, prawidłowo zawiadomionych o terminie, nie wstrzymuje rozpoznania sprawy, chyba że komisja dyscyplinarna uzna ich obecność za konieczną.

6. Wezwanie wysłane do obwinionego pod adresem wskazanym przezeń radzie adwokackiej lub pod adresem ostatniego miejsca zatrudnienia uznaje się za doręczone.

§  27.

1. Komisja dyscyplinarna może wzywać i przesłuchiwać świadków i biegłych. Świadkowie zamieszkali poza granicami województwa mogą być przesłuchani w trybie pomocy prawnej przez właściwą komisję dyscyplinarną.

2. Zwolnienie świadka lub biegłego od przyrzeczenia zależy od uznania komisji.

3. Przypadające świadkom i biegłym należności wypłaca się na zasadach obowiązujących w postępowaniu sądowym.

4. Karę za nie usprawiedliwione niestawiennictwo, za odmowę złożenia zeznań lub przyrzeczenia nakłada na świadka lub na biegłego na wniosek komisji dyscyplinarnej lub rzecznika dyscyplinarnego sąd powiatowy właściwy według miejsca zamieszkania świadka lub biegłego. Świadek lub biegły nie podlega karze, jeżeli nie był uprzedzony o skutkach niestawiennictwa, odmowy złożenia zeznań lub przyrzeczenia.

5. Przymusowe sprowadzenie świadka zarządza na wniosek komisji dyscyplinarnej lub rzecznika dyscyplinarnego właściwy sąd powiatowy.

§  28.

1. Rozprawę rozpoczyna odczytanie aktu oskarżenia, po czym następuje przesłuchanie obwinionego.

2. Akta postępowania sądowego i dochodzenia dyscyplinarnego mogą być bez odczytywania uznane przez komisję dyscyplinarną w całości lub w części za materiał dowodowy.

3. Komisja dyscyplinarna może zarządzić przerwę w rozprawie w celu sprowadzenia dowodów; może odroczyć rozprawę z powodu niestawiennictwa obwinionego, którego obecność uznano za konieczną (§ 26 ust. 5), jak również z powodu niestawiennictwa świadka lub biegłego albo z innej ważnej przyczyny; w razie niestawiennictwa rzecznika dyscyplinarnego odroczenie rozprawy jest obowiązkowe.

§ 29. W razie ujawnienia w toku rozprawy przewinienia dyscyplinarnego nie objętego aktem oskarżenia komisja dyscyplinarna za zgodą stron może powziąć postanowienie o rozpoznaniu sprawy w zakresie rozszerzonym o nowe zarzuty bądź odroczyć rozprawę udzielając rzecznikowi dyscyplinarnemu terminu do uzupełnienia dochodzenia i wniesienia dodatkowego aktu oskarżenia.

§ 30. W razie równoczesnego ukarania za kilka przewinień dyscyplinarnych komisja dyscyplinarna wymierza karę łączną.

§ 31. Rozprawę kończą głosy stron, pełnomocników i obrońców, przy czym ostatni głos ma obwiniony.

§ 32. Z przebiegu rozprawy sporządza się protokół.

§  33.

1. Po zamknięciu rozprawy i odbyciu narady przewodniczący ogłasza stronom podpisaną przez komplet orzekający sentencję orzeczenia, przytaczając ustne motywy. W sprawach szczególnie zawiłych komisja dyscyplinarna może odroczyć ogłoszenie sentencji orzeczenia najwyżej na trzy dni.

2. Uzasadnienie orzeczenia powinno być sporządzone na piśmie w ciągu czternastu dni, po czym odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem doręcza się stronom, a w razie ustanowienia obrońcy lub pełnomocnika strony - odpis orzeczenia doręcza się jemu zamiast stronie.

3. Ponadto odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem doręcza się Ministrowi Sprawiedliwości w sprawach, w których postępowanie dyscyplinarne było wszczęte na jego polecenie.