Art. 41. - Porozumienie w celu rewizji porozumienia o ujednostajnieniu przepisów leków silnie działających, wraz z protokółem podpisania. Bruksela.1929.08.20.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.83.647

Akt utracił moc

Wersja od: 12 czerwca 1931 r.

Art.  41.

W przypadku, gdy którakolwiek ze stron umawiających się odstąpi od niniejszego porozumienia, odstąpienie to skutkuje tylko względem niej samej i dopiero w sześć miesięcy od dnia, w którym odstąpienie to będzie notyfikowane Rządów belgijskiemu.

Na dowód czego niżej podpisani podpisali niniejsze porozumienie.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 sierpnia 1929 r. w jednym jedynym egzemplarzu, którego uwierzytelniony odpis będzie wydany każdemu i Rządów podpisujących.

Za Belgję:

(p.) Paul HYMANS

za Bułgarję:

(p.) D. HODJEFF

za Danję:

(p.) O. KRAG

za Egipt:

(p.) S. WAHBA

za Francję:

(p.) Maurice HERBETTE

za Grecję:

(p.) P. CAPSAMBELLIS

za Włochy:

(p.) G. BORDONARO

za Łotwę:

(p.) J. LASDIN

za Norwegję:

(p.) W. M. JOHANNESSEN

za Holandję:

(p.) O. van NISPEN TOT SEVENAER

za Rumunję:

(p.) AL TELEMAQUE

za Królestwo Serbów, Kroatów i Słoweńców:

(p.) P. PECHITCH

za Szwecję;

(p.) M. de HALLENBORG

za Szwajcarję:

(p.) BORSINGER

PROTOKÓŁ PODPISU.

Niżej podpisani, należycie upoważnieni, zebrali się w dniu 20 sierpnia 1929 r. w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Belgji w celu przystąpienia do podpisania aktu, mającego nadać sankcję dyplomatyczną uchwałom, przyjętym przez Konferencję, jaka się zebrała w Brukseli w miesiącu wrześniu 1925 r. w celu rewizji porozumienia o ujednostajnieniu przepisów leków, silnie działających, podpisanego w Brukseli w dniu 29 listopada 1906 r.

W chwili położenia podpisów pod wzmiankowanym aktem, przedstawiciele Bułgarji, Danji, Egiptu, Francji, Włoch, Norwegji, Holandji, Szwecji i Szwajcarji poczynili każdy w imieniu swego Rządu następujące zastrzeżenia:

Zastrzeżenia, poczynione przez Rząd bułgarski:

1. Rząd bułgarski, oświadcza, że zastrzega sobie prawo poczynienia w przepisach niniejszego porozumienia zmian w szczegółach, jakie postępy nauk lekarskiej i farmaceutycznej mogłyby od czasu do czasu uczynić koniecznemi.

2. Mianownictwo, używane obecnie w Bułgarji, to jest mianownictwo farmakopei rosyjskiej VI, będzie utrzymane do chwili wypracowania nowej farmakopei bułgarskiej.

Zastrzeżenia, poczynione przez Rząd duński:

Rząd duński zastrzega sobie prawo poczynienia w przepisach niniejszego porozumienia, zmian w szczegółach, jakie postępy nauk lekarskiej i farmaceutycznej mogłyby od czasu do czasu uczynić koniecznemi.

Wobec tego, że konwencie międzynarodowe, dotyczące mianownictwa botanicznego, zostały przyjęte przez Kongresy botaniczne w Wiedniu z r. 1905 (Przepisy międzynarodowo o mianownictwie botanicznem, szczególnie roślin naczyniowych) i w Brukseli z r. 1910 (Akty III-go Międzynarodowego Kongresu Botaniki, Bruksela 1910, tom I) i wobec tego, że konwencje te nie są mianownictwem, przyjętem w Indeksie Kew, Rząd duński nie może zgodzić się na przyjcie Indeksu Kew przy mianownictwie botanicznem farmakopei.

Rząd duński zastrzega sobie prawo używania zwykłych terminów farmaceutycznych, mimo iż będą mogły być powodem nieporozumień wobec używania tych nazw w Danji lub gdzie indziej dla produktów spożywczych.

Zastrzeżenia, poczynione przez Rząd Królestwa Egiptu:

Rząd Królestwa Egiptu oświadcza, ze zastrzega sobie prawo poczynienia w przepisach niniejszego porozumienia zmian w szczegółach, jakie postępy w naukach lekarskiej i farmaceutycznej mogłyby od czasu do czasu uczynić koniecznemi.

Zastrzeżenia, poczynione przez Rząd francuski:

Rząd francuski oświadcza, że zastrzega sobie prawo poczynienia w przepisach niniejszego porozumienia zmian w szczegółach, jakie postępy w naukach lekarskiej i farmaceutycznej mogłyby od czasu do czasu uczynić koniecznemi.

Zastrzeżenia, poczynione przez Rząd włoski:

1. Rząd włoski oświadcza, że zastrzega sobie prawo poczynienia w przepisach niniejszego porozumienia zmian w szczegółach, jakie postępy w naukach lekarskiej i farmaceutycznej mogłyby od czasu do czasu uczynić koniecznemi.

2. Rząd włoski oświadcza prócz tego, że:

a) co do art. 2 porozumienia: przypadki, przewidziane w tym artykule, dotyczące możliwości przygotowywania nalewek przez rozpuszczanie oficynalnego wyciągu o ustalonem mianie, winny być interpretowane jako odnoszące się wyłącznie do wyciągów, w których dawkowanie składników działających, w nich zawartych, może być dokonane sposobami znanemi i powszechnie przyjętemi,

b) nie może przyjąć zobowiązań, omawianych w art. 5 porozumienia,

c) przyjmuje laki wykaz leków, silnie działających, jaki wynika z Protokółu Końcowego ze zmianą następującą, dotyczącą "Extractum Belladonnae" (str. 6 Protokółu Końcowego): wyciąg winien zawierać przynajmniej 1,25 (jeden i dwadzieścia pięć) procent całych alkaloidów (miano tymczasowe) zamiast 1,30 procent, wskazanych w tym wykazie,

d) w oficjalnej Farmakopei Królestwa Włoch, obecnie obowiązującej, następujące nazwy, pomieszczone w wymienionym wykazie, są opuszczone: Acidum Hydrocianicum Dilutum, Solutio Phenoli, Oxymel Scyllae.

Zastrzeżenia, poczynione przez Rząd norweski:

1. Rząd norweski oświadcza, że zastrzega sobie prawo poczynienia w nowej farmakopei norweskiej zmian w szczegółach, jakie postępy w naukach lekarskiej i farmaceutycznej mogłyby uczynić pożądanemi.

2. Wobec tego, że konwencje międzynarodowe, odnoszące się do mianowania botanicznego, zostały zawarte na kongresach botanicznych w Wiedniu w r. 1905 i w Brukseli w r. 1910 i że konwencje te ustalają mianownictwo, które nie jest zupełnie zgodne z mianownictwem, przewidzianem w Indeksie Kew, Rząd norweski uważa, że winien utrzymać mianownictwo, ustalone przez te kongresy.

3. Rząd norweski zastrzega sobie prawo zastosowania obecnego mianownictwa jako podtytułu w nowem wydaniu farmakopei norweskiej, będącego w stadjum przygotowania.

4. Przepisy obecnego porozumienia wejdą w życie, o ile dotyczą Norwegji, dopiero w chwili ogłoszenia nowego wydania farmakopei.

5. Przypuszcza się, że przepisy, odnoszące się do utworzenia międzynarodowego Sekretarjatu, będą zastąpione przez utworzenie wymiany sprawozdań między komisjami farmakopei (str. 50 protokółów). Przyjmuje się, że utworzenie takiej wymiany spowoduje tylko nieznaczne koszty.

6. Co do wykazu dawek najwyższych Rząd norweski powołuje się na memorandum, zakomunikowane Rządowi belgijskiemu i zawierające uwagi norweskiej Komisji farmakopei.

Zastrzeżenia, poczynione przez Rząd Holandji:

Rząd Holandji oświadcza, że zastrzega sobie prawo wprowadzenia do farmakopei holenderskiej, o ile okaże się potrzeba, wina leczniczego, przygotowanego na podstawie leków, silnie działających.

Zastrzeżenia, poczynione przez Rząd szwedzki:

1. Rząd szwedzki oświadcza, że zastrzega sobie prawo poczynienia w przepisach niniejszego porozumienia zmian w szczegółach, jakie postępy w naukach lekarskiej i farmaceutycznej mogłyby od czasu do czasu okazać się koniecznemi.

2. Rząd szwedzki zastrzega sobie prawo utrzymania wina leczniczego Vinum Glycyrrhizae Opiatum.

3. Ponieważ konwencje międzynarodowe, odnoszące, się do mianownictwa botanicznego zostały zawarte na kongresach botanicznych w Wiedniu w roku 1905 (Przepisy międzynarodowe o mianownictwie botanicznem szczególnie roślin naczyniowych) i w Brukseli w r. 1910 (Akty III-go Międzynarodowego Kongresu Botaniki, Bruksela 1910, tom I) i ponieważ konwencje te ustalają mianownictwo niezupełnie zgodne z mianownictwem, przyjętem w Indeksie Kew, Rząd szwedzki nie uważa, aby był zmuszony przyjąć Indeks Kew dla mianownictwa gatunków roślin.

Zastrzeżenia, poczynione przez Rząd szwajcarski:

1. Wszystkie zawartości składników działających, wspomnianych w porozumieniu, o ile dotyczą leków, winny być uznane jako wskazówki tymczasowe bez charakteru nakazu; winny one być poddane rewizji przez Komisję, powołaną ad hoc przez Konferencję, z dołączeniem wzmianki o sposobie, użytym przy ich określaniu.

2. Co do mianownictwa, przyjmuje się, że zgodnie z artykułem 12 porozumienia, każdy kraj może zachować własne mianownictwo, podpisując pod każdem mianem nazwę odpowiednią farmakopei międzynarodowej (P. I).

Na dowód czego niżej podpisani sporządzili niniejszy protokół.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 sierpnia 1929 r. w jednym jedynym egzemplarzu, którego uwierzytelniony odpis będzie wydany każdemu z Rządów podpisujących.

Za Belgję:

(p.) Paul HYMANS

za Bułgarję:

(p.) D. HODJEFF

za Danję:

(p.) O. KRAG

za Egipt:

(p.) S. WAHBA

za Francję:

(p.) Maurice HERBETTE

za Grecję:

(p.) P. CAPSAMBELLIS

za Włochy:

(p.) G. BORDONARO

za Łotwę:

(p.) J. LASDIN

za Norwegję:

(p.) W. M. JOHANNESSEN

za Holandję:

(p.) O. van NISPEN TOT SEVENAER

za Rumunję:

(p.) AL. TELEMAQUE

za Królestwo Serbów, Kroatów i Słoweńców:

(p.) P. PECHITCH

za Szwecję:.

(p.) M. de HALLENBORG

za Szwajcarję:

(p.) BORSINGER