Rozdział 1 - Pomoc i zasiłki dla rodzin żołnierzy Wojska Polskiego. - Pomoc i zasiłki dla rodzin żołnierzy Wojska Polskiego oraz zdemobilizowanych żołnierzy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1945.34.202

Akt utracił moc

Wersja od: 19 września 1945 r.

Rozdział  I.

Pomoc i zasiłki dla rodzin żołnierzy Wojska Polskiego.

Art.  1.

Prawo do pomocy i zasiłków służy członkom rodzin żołnierzy pełniących służbę wojskową niezawodowo, a w czasie wojny lub mobilizacji i zawodowo.

Art.  2.

§ 1. Za członków rodziny żołnierza uprawnionych do pomocy i zasiłków uważa się:

a) małżonka,

b) osobę, nie będącą małżonkiem, a żyjącą we wspólności małżeńskiej,

c) dzieci ślubne, uprawnione, uznane, przysposobione oraz nieślubne, których ojcostwo zostało stwierdzone,

d) pasierbów,

e) w braku wymienionych pod lit. a), b), c) i d) - rodziców,

f) w braku wymienionych pod lit. a), b), c), d) i e) - rodzeństwo.

§ 2. Osoby, wymienione w § 1 lit. a) i b), mają obowiązek w ciągu miesiąca od dnia powstania uprawnienia zarejestrować się w urzędzie zatrudnienia celem otrzymania pracy. Jeżeli wysokość zaofiarowanego wynagrodzenia jest co najmniej równa kwocie zasiłku, mają one obowiązek podjęcia pracy, w przeciwnym razie tracą prawo do zasiłku.

§ 3. Od obowiązku, wymienionego w § 2, zwolniona jest żona, która ma na swoim utrzymaniu co najmniej jedno dziecko w wieku do lat 14, lub członka rodziny wymagającego opieki spośród osób wymienionych w § 1.

Art.  3.

Prawo do pomocy i zasiłków służy członkom rodziny żołnierza zamieszkałym w kraju i jeżeli bezpośrednio przed odejściem żołnierza do służby wojskowej byt ich był zależny od dochodów jego pracy najemnej lub samodzielnej pracy zarobkowej; w tym ostatnim przypadku o tyle, o ile nastąpiła utrata lub znaczne zmniejszenie dochodu wskutek odejścia żołnierza do służby wojskowej lub okoliczności wynikłych podczas pełnienia tej służby.

Art.  4.

§ 1. Prawo do pomocy i zasiłków nie służy członkom rodziny żołnierza:

a) żyjącym w czasie jego powołania do służby wojskowej we wspólnym gospodarstwie, jeżeli jeden z członków tej rodziny otrzymał odroczenie służby wojskowej, jako jedyny jej żywiciel,

b) wymienionym w art. 2 lit. c), d) i f), jeżeli ukończyli 18 lat życia, chyba że udowodnią, iż uczęszczają do zakładu naukowego lub pobierają naukę w zawodzie praktycznym, a nie otrzymują wynagrodzenia wystarczającego na utrzymanie. W tych przypadkach prawo do pomocy i zasiłków służy im do chwili ukończenia nauki, nie dłuższej jednak niż do dnia, w którym ukończą 24 rok życia,

c) wymienionym w art. 2 § 1 lit. e), jeżeli nie ukończyli 60 roku życia.

§ 2. Prawo do pomocy i zasiłków służy członkom rodziny mimo istnienia warunków, uzasadniających w myśl postanowień paragrafu poprzedniego wyłączenie tego prawa, jeżeli udowodnią urzędowym świadectwem lekarskim, że są niezdolni do pracy zarobkowej.

Art.  5.

Rodzina, której więcej niż jeden członek odbywa służbę wojskową, uzasadniającą prawo do pomocy i zasiłków, jest uprawniona do pomocy i zasiłku tylko za jedną osobę.

Art.  6.

Członkowie rodziny żołnierza, którzy nie ukończyli 18 roku życia, bądź przekroczyli 60 rok życia, oraz niezdolni czasowo lub trwale do pracy zarobkowej, mają prawo w okresie reglamentacji wyżywienia do przydziałów, przewidzianych dla rodzin pracowników państwowych.

Art.  7.

Na wniosek Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego lub Ministra Obrony Narodowej może Rada Ministrów przyznać rodzinom żołnierzy szczególnie zasłużonych spośród wymienionych w art. 1 jednorazowy zasiłek specjalny.

Art.  8.

§ 1. Członkowie rodzin żołnierzy, wymienionych w art. 1, uprawnieni do pomocy i zasiłków, mają pierwszeństwo do umieszczania swych dzieci w żłobkach, dziecińcach i przedszkolach, utrzymywanych z funduszów publicznych oraz do bezpłatnej pomocy lekarskiej. Pomocy tej udzielają na koszt Państwa ubezpieczalnie społeczne albo zakontraktowani w tym celu lekarze cywilni lub prywatne zakłady lecznicze.

§ 2. Członkom tych rodzin przysługuje prawo pierwszeństwa przy równych kwalifikacjach w przyjmowaniu do pracy, zakładów leczniczych, zakładów naukowych, w otrzymywaniu stypendiów, koncesji i przydziałów mieszkaniowych.

Art.  9.

Niezawiniony przez żołnierza pobyt w niewoli uprawnia jego rodzinę do pomocy i zasiłków przez czas pobytu w niewoli. Uprawnienie to ustaje po upływie sześciu miesięcy od dnia, ustalonego rozporządzeniem Ministra Administracji Publicznej w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej.

Art.  10.

§ 1. Prawo członków rodziny żołnierza do pomocy i zasiłków powstaje z dniem zgłoszenia się żołnierza do czynnej służby wojskowej.

§ 2. W przypadku zmiany warunków, powodujących zmianę wysokości zasiłku, przysługuje nowy wymiar tegoż od dnia, w którym warunki uległy zmianie.

Art.  11.

W wypadku gdy osoby, uprawnione do pomocy (art. 1-4), nie będą mogły wykonać pilnych robót przy uprawie roli i zbioru plonów z powodu braku sprzężaju, narzędzi lub ludzkiej siły roboczej, zarząd gminy nakaże udzielenie im bezpłatnej pomocy w drodze świadczeń rzeczowych i osobistych.

Art.  12.

Prawo do pomocy i zasiłków gaśnie z dniem następującym po dniu:

a) zwolnienia żołnierza ze służby wojskowej,

b) opuszczenia przez żołnierza swej jednostki wojskowej w zamiarze trwałego uchylania się od służby,

c) śmierci osoby uprawnionej do pomocy i zasiłków,

d) ustania warunków uzasadniających uprawnienie do pomocy i zasiłków,

e) zawinionego dostania się żołnierza do niewoli,

f) opuszczenia przez osobę uprawnioną do pomocy i zasiłków granic Państwa Polskiego,

g) skazania osoby uprawnionej do pomocy i zasiłków prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności powyżej sześciu miesięcy bez zawieszenia wykonania kary,

h) skazania żołnierza prawomocnym wyrokiem na dodatkową karę utraty praw publicznych.

Art.  13.

Nie wypłaca się zasiłków za okres pozbawienia żołnierza wolności prawomocnym wyrokiem sądowym lub odbywania przez niego służby w oddziale karnym.