Dział 1 - Ogólne zasady opodatkowania. - Podatek obrotowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1950.49.449

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1967 r.

Dział  I.

Ogólne zasady opodatkowania.

1.
Obowiązkowi podatkowemu według zasad niniejszego dekretu podlegają:
1)
osoby fizyczne,
2)
spadki nieobjęte,
3)
nie będące podmiotami gospodarki uspołecznionej:
a)
osoby prawne,
b)
stowarzyszenia nie posiadające osobowości prawnej.
2.
Jeżeli świadczenia są wykonywane przez spółki jawne, spółki komandytowe oraz spółki nie będące spółkami handlowymi, obowiązkowi podatkowemu podlegają wymienione spółki.
1.
Przedmiotem opodatkowania są cywilnoprawne zawodowe i odpłatne świadczenia rzeczy lub usług, wykonywane na obszarze Państwa Polskiego, oraz wartość towarów w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i 3.
2.
Obowiązek podatkowy istnieje niezależnie od tego, czy wykonywanie świadczeń odbywa się z zachowaniem warunków prawem przepisanych.
1.
Wolne od podatku są:
1)
nauczanie w zakładach naukowych oraz praca zawodowa nauczycieli i wychowawców młodzieży;
2)
twórczość lub działalność naukowa, oświatowa, artystyczna, literacka i publicystyczna, nie połączona z prowadzeniem przedsiębiorstwa ani z wydawnictwem własnego nakładu;
3)
świadczenia gospodarstw rolnych z wyjątkiem świadczeń polegających na sprzedaży wytworów własnego lub dzierżawionego gospodarstwa rolnego, dokonywanej w utrzymywanych w tym celu stałych miejscach sprzedaży poza obrębem własnych lub dzierżawionych gruntów, oraz na sprzedaży wymienionych wytworów przerobionych sposobem przemysłowym;
4)
świadczenia, spełniane za wynagrodzeniem, do którego mają zastosowanie przepisy o podatku od wynagrodzeń, oraz świadczenia, do których mają zastosowanie przepisy o podatku targowym;
5)
towary, o których mowa w art. 9 ust. 1, które są przywożone z zagranicy na potrzeby przedstawicieli państw obcych i ich otoczenia podczas ich pobytu na polskim obszarze celnym, przedstawicielstw dyplomatycznych państw obcych misji zagranicznych oraz członków tych przedstawicielstw i misji zagranicznych - pod warunkiem wzajemności.
2.
Minister Finansów w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego i zainteresowanymi ministrami może w drodze rozporządzeń:
1)
zwalniać od podatku całkowicie lub częściowo poszczególne rodzaje świadczeń (towarów) w całym państwie lub na poszczególnych jego obszarach tudzież określać warunki tego zwolnienia;
2)
obniżać stawki podatku oraz określać warunki obniżki;
3)
zmieniać stawki podatku, jeżeli chodzi o towary, określone w art. 9 ust. 1, oraz towary, na które rozciągnięte zostaną przepisy art. 7 ust. 2 i 3;
4)
podwyższać w granicach liczby 10 określone w art. 8 ust. 1 pkt 2), 3) i 4-a) stawki podatku od obrotów towarowych z konsumentami, jeżeli objęte tymi obrotami towary nie podlegają stawkom z art. 9 ust. 1 lub nie są wprowadzone do obrotu wewnętrznego przez podmioty gospodarki uspołecznionej.
1.
Podstawę opodatkowania stanowi obrót (art. 7 i 11).
2.
Obrotem jest odpłata za świadczenie będące przedmiotem podatku poza przypadkami wymienionymi w art. 12.
3.
Jeżeli jednak w przypadku wykonania częściowego umowa o świadczenie nie zawiera danych umożliwiających określenie należności za spełnione świadczenia, obrót stanowi zapłata rzeczywiście w roku podatkowym otrzymana; przy świadczeniach, polegających na wykonywaniu robót budowlanych - w przypadku wystawiania rachunków zaliczkowych - przejściowych - obrotem jest suma wynikająca z tych rachunków.
4.
Przy świadczeniach, związanych z wykonywaniem zajęć zawodowych adwokatów, obrońców sądowych, notariuszy, inżynierów, architektów, techników, lekarzy weterynarii, lekarzy dentystów, uprawnionych techników dentystycznych, techników dentystycznych felczerów, położnych i pielęgniarek, obrót stanowi zapłata rzeczywiście w roku podatkowym otrzymana.
5.
Wyłącza się z obrotu po udowodnieniu prawidłowo prowadzonymi księgami koszty przewozu i ubezpieczenia towarów wyłożone za nabywcę, wartość zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont, sumę odsetek prolongacyjnych pobranych przy świadczeniach rzeczy, a przy świadczeniach, polegających na wykonywaniu robót budowlanych - również kwoty skreśleń z rachunków, dokonanych przez zleceniodawcę, jeżeli zwrot towaru, udzielenie bonifikaty lub skonta pobranie odsetek prolongacyjnych albo skreślenie z rachunku dotyczy świadczeń dokonanych w tym samym roku podatkowym, w którym powstał obrót, lub w roku poprzedzającym rok podatkowy.
1.
Jeżeli podatnik wykonuje świadczenia kilku rodzajów, podlegające różnym stawkom wymienionym w art. 8, 9 i 13, do każdego rodzaju świadczeń stosuje się stawkę właściwą dla tego rodzaju świadczenia.
2.
Jeżeli przerabiający lub zużywający używa nabytego towaru niezgodnie z przeznaczeniem, które było podstawą zastosowania niższej stawki podatku lub nabycia towaru po niższej cenie, obowiązany jest uiścić tytułem podatku dopłatę do najwyższej stawki podatku lub do najwyższej ceny towaru.
3.
Towary wydawane tytułem deputatów pracowniczych oraz pobrane do konsumpcji własnej, a nadto ubytki i braki towarów - zarówno pochodzenia krajowego, jak i zagranicznego (art. 7 ust. 2, 3 i 4) we wszelkich fazach produkcji, przerobu i zużycia, począwszy od półwyrobu, podlegają najwyższej stawce podatku, przewidzianej dla danego towaru.
4.
W przypadkach, gdy podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg handlowych, księg szczególnego typu lub ksiąg podatkowych, ksiąg tych w ogóle nie prowadzą, albo też księgi te nie zostaną uznane za dowód lub zostaną pominięte przy ustalaniu podstawy opodatkowania, podwyższa się stawki podatku: przewidziane w art. 8 ust. 1 i w art. 13 ust. 1 pkt 1)-3) i pkt 7) - o 50%, a w art. 13 ust. 1 pkt 4)-6) - o liczbę 5. W przypadku rozpoczęcia prowadzenia ksiąg w ciągu roku podatkowego podwyżka stawek ustaje z końcem miesiąca, w którym rozpoczęto prowadzenie ksiąg.
5.
Przepis zdania pierwszego ust. 4 nie ma zastosowania w przypadkach przewidzianych w art. 12 ust. 4.
6. 1
W przypadkach:
1)
gdy podatnicy wykonują bez zezwolenia działalność gospodarczą lub zawodową, na której wykonywanie zgodnie z obowiązującymi przepisami obowiązani są posiadać zezwolenie, lub wykonują inny rodzaj działalności niż określony w zezwoleniu - podwyższa się stawki podatku o 50%, nie więcej jednak niż o liczbę 5,
2)
gdy podatnicy wykonują bez uprawnień działalność gospodarczą lub zawodową, na której wykonywanie, zgodnie z obowiązującymi przepisami, nie ma obowiązku uzyskania zezwolenia, a wystarczy uprawnienie innego rodzaju (np. karta rzemieślnicza, potwierdzenie zgłoszenia działalności w organie przemysłowym rady narodowej), lub wykonują inny rodzaj działalności niż określony w uprawnieniu - podwyższa się stawki podatku o 20%.

Podwyżka stawek ustaje z końcem miesiąca, w którym przedłożono organowi finansowemu odpowiednie zezwolenie (pkt 1) bądź dowód uprawnienia (pkt 2).

7. 2
Przepisu ust. 6 nie stosuje się do działalności gospodarczej organizacji politycznych, społecznych i zawodowych.
8. 3
W razie zbiegu okoliczności, o których mowa w ust. 4 i 6, przewidziane w tych przepisach podwyżki stawek stosuje się niezależnie od siebie.
1.
Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą rozpoczęcia wykonywania świadczeń podlegających podatkowi (art. 2) bądź z chwilą powstania okoliczności określonych w art. 7 ust. 2 i 3 oraz w rozporządzeniach wydanych przez Ministra Finansów na podstawie art. 7 ust. 4.
2.
Obowiązek podatkowy kończy się z upływem roku podatkowego, w ciągu którego zaprzestano dokonywania świadczeń podlegających podatkowi lub ukończono rozrachunek z tytułu dokonanych świadczeń (art. 4 ust. 3 i 4), bądź z upływem roku podatkowego, w ciągu którego ustały okoliczności określone w art. 7 ust. 2, 3 i 4.
1 Art. 5 ust. 6 dodany przez art. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 1962 r. (Dz.U.62.66.327) zmieniającej nin. dekret z dniem 1 stycznia 1963 r.
2 Art. 5 ust. 7 dodany przez art. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 1962 r. (Dz.U.62.66.327) zmieniającej nin. dekret z dniem 1 stycznia 1963 r.
3 Art. 5 ust. 8 dodany przez art. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 1962 r. (Dz.U.62.66.327) zmieniającej nin. dekret z dniem 1 stycznia 1963 r.