Część 5 - POSTANOWIENIA KARNE. - Podatek majątkowy.
Dz.U.1923.94.746
Akt utracił mocCZĘŚĆ V.
POSTANOWIENIA KARNE.
POSTANOWIENIA KARNE.
Przepisy materjalne.
Przepisy materjalne.
Osoby, wchodzące w skład zarządów gminnych, miejskich i wiejskich, są odpowiedzialne za ścisłe i terminowe wykonanie obowiązków, nałożonych na nie na zasadzie niniejszej ustawy i wydanych na jej podstawie zarządzeń.
Winni naruszenia tych obowiązków ulegną, karze porządkowej do kwoty, odpowiadającej tysiącowi franków złotych.
Kto nie złoży w terminie wyznaczonym zeznania o majątku, wymaganego w myśl art. 2. 5, względnie uzupełnienia podług art. 30, ulegnie karze grzywny do kwoty, odpowiadającej tysiącowi franków złotych.
Kara ta może być powtarzana.
Kara ta może być powtarzana.
Osoby, winne naruszenia przepisów artykułów 36 i 38, nie działające w charakterze urzędowym, ulegną karze grzywny do kwoty, odpowiadającej 500 frankom złotym, działające zaś w tym charakterze będą odpowiadały w drodze dyscyplinarnej.
Kto osób, uprawnionych w myśl art. 34 część trzecia do dokonywania oględzin, nie dopuści do wykonania tych czynności, lub przeszkodzi ich wykonaniu - ulegnie karze pozbawienia wolności do 3 miesięcy, albo karze grzywny do kwoty, odpowiadającej 2.000 franków złotych - o ile czyn tego rodzaju nie podlega karze surowszej w myśl istniejących przepisów.
Kto w celu uchylenia od ustawowej powinności podatkowej osoby własnej lub przez siebie zastępowanej, świadomie złoży nieprawdziwe zeznania lub wyjaśnienia, które przyczynić się mogą. do udaremnienia wymiaru, lub uszczuplenia ustawowo należącego się podatku - niezależnie od obowiązku uiszczenia należności podatkowej - ulegnie karze grzywny od jednokrotnej do dwudziestokrotnej sumy niewymierzonego lub uszczuplonego, względnie narażonego na zmniejszenie lub uszczuplenie podatku, o ile dany czyn nie ulega karze surowszej, a w razie okoliczności obciążających - nadto karze pozbawienia wolności do sześciu miesięcy.
Członkowie komisji, podkomisji, ich zastępcy, znawcy, jakoteż urzędnicy i inni funkcjcnarjusze, uczestniczący w posiedzeniach komisji, podkomisji, członkowie urzędów gminnych (magistratu), winni ujawnienia wiadomości, o których mowa w art. 19 - ulegną karze grzywny do kwoty, odpowiadającej 5.000 franków złotych, o ile w myśl istniejących przepisów nie podlegają surowszym postanowieniom karnym.
Jeżeli wykroczenia dokonano w celu zaszkodzenia kredytowi lub czci osoby, której dotyczy wiadomość ujawniona - winny ulegnie nadto karze pozbawienia wolności na czas do 6 miesięcy.
Kto jako znawca lub świadek złoży władzy podatkowej, [komisji lub podkomisji świadomie nieprawdziwe zeznanie lub świadectwo, w zamiarze udaremnienia wymiaru podatku, lub spowodowania mylnego obliczenia tegoż podatku - ulegnie karze grzywny do kwoty, odpowiadającej 5.000 franków złotych, a w razie okoliczności obciążających - nadto karze pozbawienia wolności do 6 miesięcy.
Winni kilku wykroczeń przeciwko przepisom niniejszej ustawy podlegają karze grzywny za każde z tych wykroczeń z osobna. Co do kary pozbawienia wolności należy stosować odnośne przepisy ustaw karnych powszechnych.
Przepisy formalne.
Przepisy formalne.
Wszczynanie spraw o przekroczenia przepisów niniejszej ustawy należy, bez naruszenia kompetencji innych właściwych organów, do tej władzy podatkowej, względnie do tej komisji, która ujawniła odnośne przekroczenia.
Kary porządkowe z mocy art. 69 nakłada właściwa władza administracyjna; Na skutek wniesionego zażalenia osoby ukaranej może władza bezpośrednio przełożona zniżyć nałożoną karę porządkową, lub zwolnić od niej.
Orzecznictwo co do naruszeń niniejszej ustawy, zagrożonych grzywną z mocy artykułów 70 i 71, należy do właściwych komisji, względnie do izb skarbowych.
Orzecznictwo w sprawach o przestępstwa, zagrożone, choćby obok innej kary, karą pozbawienia wolności (art. 72, 73, 74 i 75), należy do powszechnych sądów karnych (powiatowych, pokoju).
O orzeczeniach (art. 78 część druga) władza orzekająca zawiadamia obwinionego pisemnie.
Obwiniony może wnieść w terminie 30 dni, Ucząc od dnia następnego po doręczeniu orzeczenia, na ręce władzy, która wydała orzeczenie, bądź odwołanie do władzy administracyjno-skarbowej Ii instancji, bądź też żądanie rozpatrzenia sprawy przez sąd.
W pierwszym wypadku rozstrzygnięcie należy do komisji odwoławczej.
Orzeczenia komisji odwoławczej są ostateczne i nie mogą być zaskarżone do Najwyższego Trybunału Administracyjnego.
W drugim wypadku właściwy sąd powiatowy (pokoju) przeprowadza postępowania tak, jakby orzeczenia karno-skarbowego nie wydano.
Na obszarze mocy obowiązującej ustawy postępowania karnego z dnia 1 lutego 1877 r. stosuje się przepisy §§ 459 - 469 ustawy o postępowaniu karnem.
Obwiniony, który wybierze drogę odwołania do władz skarbowych, traci drogę odwołania do sądu.
Odwołania do władz skarbowych i do sądu nie wstrzymują wykonania kary, z wyjątkiem pozbawienia wolności.
Przez karę pozbawienia wolności, o której mowa w art. 72, 73, 74 i 75, rozumieć należy areszt, (art. 21 ros. k. k. z r. 1903, § 18 niem. ust. k. z r. 1871, § 244 austr. u. k. z r. 1852), o ile orzeczono karę, nie przenoszącą 6 tygodni pozbawienia wolności; zresztą zaś na obszarze mocy obowiązującej ros. k. k. z r. 1903 i niem. k. k. z r. 1871 - więzienie (art. 3 ustąp 3 przech. przep. do ros. kod. kar. z 7 sierpnia 1917 r., § 16 niem. u. k. z r. 1871), na obszarze zaś mocy obowiązującej austrjackiej ustawy karnej z r. 1852 - ścisły areszt (§ 245 austr. u. k. z r. 1852).
Na obszarze mocy obowiązującej austr. ustawy karnej można zawsze wnieść odwołanie z powodu orzeczenia o karze.
Grzywny, orzeczone przez sądy, w razie niemożności ich ściągnięcia, ulegają zamianie na kary pozbawienia wolności stosownie do ogólnych przepisów dzielnicowych ustaw karnych jednak nie wyżej 6 miesięcy.
Odpowiedzialność za przestępstwa z art. 69 - 75 gaśnie w przeciągu 5 lat, licząc od dnia popełnienia czynu przestępnego.
Karygodność czynu, wymienionego w art. 73 i 75, gaśnie, gdy winny sprostuje lub uzupełni swoje zeznanie lub wyjaśnienie wobec właściwej władzy, zanim przeciw niemu wpłynie doniesienie do władzy, powołanej do orzeczenia o karze.
Grzywny, nałożone za przekroczenia postanowień niniejszej ustawy w drodze administracyjno-skarbowej, winny być uiszczone w terminie 3-tygodniowym, licząc od dnia następnego po doręczeniu orzeczenia karnego (art. 79).
Grzywny, nie wpłacone w terminie, wskazanym w części pierwszej niniejszego artykułu, nie ulegają zamianie na areszt i uważane są za zaległość podatkową.
Grzywny, nałożone za naruszenie przepisów niniejszej ustawy, winny być uiszczone w markach według kursu franka złotego, ustalonego dla piętnastodniowego okresu zapłaty. Grzywny mogą. być zabezpieczone na majątku obwinionego przez władze podatkowe nawet przed wydaniem orzeczenia karnego.