Rozdział 3 - Obowiązek stawienia się do poboru. - Pobór i odroczenia zasadniczej służby wojskowej oraz uznawanie żołnierzy za jedynych żywicieli rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1963.39.220

Akt utracił moc

Wersja od: 10 kwietnia 1968 r.

Rozdział  3.

Obowiązek stawienia się do poboru.

§  32.

1. Obowiązkowi sławienia się do poboru głównego podlegają mężczyźni, którzy:

1) w danym roku kalendarzowym kończą 19 lat życia (poborowi rocznika podstawowego) oraz starsi, którzy dotychczas z jakichkolwiek powodów nie stawali do poboru, a nie przekroczyli 50 lat życia,

2) w dniu ogłoszenia poboru korzystają z odroczenia zasadniczej służby wojskowej,

3) byli w poprzednich latach zaliczeni do ponadkontyngentu, jeżeli zostali wezwani do poboru,

4) zostali w poprzednim roku kalendarzowym zwolnieni z zasadniczej służby wojskowej z powodu uznania ich za jedynych żywicieli rodzin.

2. Do stawienia się przed powiatową komisją poborową podczas poboru głównego lub dodatkowego mogą być wzywani:

1) poborowi przeznaczeni w poprzednich latach do odbycia zasadniczej służby wojskowej, nie powołani do tej służby,

2) żołnierze odbywający zasadniczą służbę wojskową w kilku okresach lub w systemie obrony terytorialnej,

3) osoby, u których zachodzi potrzeba zmiany orzeczeń o zdolności do służby wojskowej, w przypadkach przewidzianych w ustawie.

§ 33. Studenci szkół wyższych, w których prowadzone jest wojskowe szkolenie studentów, kończący w roku przyjęcia na studia 18 lat życia, podlegają obowiązkowi stawienia się do poboru dodatkowego (rozdział 6).

§  34.

1. Poborowi obowiązani są stawić się do poboru w miejscu i w czasie wskazanych w obwieszczeniu lub w wezwaniu imiennym.

2. Poborowi zgłaszający się do poboru po raz pierwszy obowiązani są przedstawić powiatowej komisji poborowej:

1) dowód osobisty,

2) dokumenty stwierdzające:

a) wykształcenie,

b) zawód (specjalność w zawodzie),

c) odbyte przysposobienie wojskowe, kursy zawodowe (specjalistyczne),

3) zaświadczenie o zgłoszeniu się do rejestracji przedpoborowych,

4) fotografię o wymiarach 3 X 4 cm bez nakrycia głowy.

3. Poborowi, którzy stawali już do poboru (§ 32 ust. 1 pkt 2-4 i ust. 2), przedstawiają w czasie stawienia się przed komisją poborową: książeczkę wojskową, dowód osobisty oraz dokumenty stwierdzające zmiany w wykształceniu i zawodzie, jeżeli powstały one w okresie od poprzedniego poboru.

§  35.

1. Poborowi, którzy są trwale niezdolni do osobistego stawienia się do poboru wskutek kalectwa, ułomności lub ciężkiej, nieuleczalnej choroby, obowiązani są wnieść do powiatowej komisji poborowej podanie o zwolnienie ich od tego obowiązku i o przeprowadzenie w stosunku do nich poboru zaocznie. Podanie takie należy wnieść najpóźniej w dniu, w którym poborowy obowiązany był stawić się przed komisją.

2. W stosunku do poborowych przebywających w zakładach leczniczych wnioski o zwolnienie ich od obowiązku osobistego stawienia się do poboru i o przeprowadzenie w stosunku do nich poboru zaocznie wnoszą kierownicy tych zakładów.

3. W podaniu (wniosku) o zwolnienie od obowiązku osobistego stawienia się do poboru i o przeprowadzenie poboru zaocznie należy podać nazwisko, imię, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, wykształcenie i zawód, numer i serię dowodu osobistego oraz nazwę i siedzibę organu, który go wystawił, dołączając jednocześnie:

1) zaświadczenie z zakładu społecznego służby zdrowia, stwierdzające rodzaj kalectwa, ułomności lub ciężkiej, nieuleczalnej choroby i niezdolność do osobistego stawienia się do poboru,

2) zaświadczenie o zgłoszeniu się do rejestracji przedpoborowych,

3) fotografię o wymiarach 3 X 4 cm, bez nakrycia głowy.

4. Jeżeli komisja poborowa uzna zaświadczenie wymienione w ust. 3 pkt 1 za wystarczające do wydania orzeczenia, zwalnia poborowego od osobistego stawienia się oraz wydaje zaocznie orzeczenie o jego zdolności do służby wojskowej. W przeciwnym razie przewodniczący powiatowej komisji poborowej zarządza zbadanie poborowego w miejscu jego pobytu przez lekarzy-członków komisji lub wezwanie poborowego do osobistego stawienia się przed komisją.

§  36.

1. Poborowi obowiązani są stawić się przed komisją poborową właściwą ze względu na ich miejsce pobytu stałego (zamieszkania).

2. Jeżeli poborowi zameldowani na pobyt czasowy trwający nie dłużej niż 2 miesiące nie mogą z wyjątkowo ważnych przyczyn uczynić zadość obowiązkowi stawienia się do poboru w miejscu swego pobytu stałego (zamieszkania), obowiązani są stawić się bez osobnego wezwania przed powiatową komisją poborową właściwą ze względu na miejsce ich pobytu czasowego.

§  37.

1. Poborowi, którzy w czasie od dnia ogłoszenia do dnia rozpoczęcia poboru zmienili miejsce pobytu stałego (zamieszkania), obowiązani są stawić się do poboru w miejscu i w czasie wyznaczonych przez właściwy do spraw wewnętrznych organ prezydium powiatowej rady narodowej właściwej ze względu na ich nowe miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące.

2. Poborowi, którzy po rozpoczęciu poboru głównego na danym terenie zamierzają zmienić miejsce pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące, obowiązani są stawić się do poboru przed opuszczeniem miejsca dotychczasowego pobytu.

§ 38. O opuszczeniu miejsca pobytu stałego (zamieszkania) lub pobytu czasowego trwającego ponad 2 miesiące poborowi wymienieni w § 37 ust. 1 powinni zawiadomić ustnie lub pisemnie listem poleconym najpóźniej w 3 dni po opuszczeniu miejsca pobytu właściwy do spraw wewnętrznych organ prezydium powiatowej rady narodowej, której obszar opuszczają, niezależnie od meldunków składanych innym organom administracji w wykonaniu obowiązku meldunkowego.

§ 39. Poborowy, który w okresie przeprowadzania poboru odbywa karę pozbawienia wolności lub pozostaje w areszcie tymczasowym, obowiązany jest niezwłocznie po zwolnieniu z zakładu karnego zgłosić się do właściwego do spraw wewnętrznych organu prezydium powiatowej rady narodowej, który wyznaczy mu miejsce i termin zgłoszenia się do poboru.

§ 40. Poborowy przebywający w okresie przeprowadzania poboru czasowo za granicą obowiązany jest niezwłocznie po powrocie do kraju zgłosić się do właściwego do spraw wewnętrznych organu prezydium powiatowej rady narodowej właściwej ze względu na jego miejsce zamieszkania przed wyjazdem za granicę, który wskaże mu termin i miejsce stawienia się do poboru.

§  41.

1. Poborowi, którzy z jakichkolwiek innych przyczyn niż wymienione w §§ 35-39 nie mogą stawić się do poboru we właściwym czasie i miejscu, obowiązani są zawiadomić o tym właściwy do spraw wewnętrznych organ prezydium powiatowej rady narodowej najpóźniej w dniu, w którym obowiązani byli stawić się do poboru, dołączając jednocześnie dokumenty usprawiedliwiające niestawiennictwo.

2. Poborowi wymienieni w ust. 1 obowiązani są niezwłocznie po ustaniu przeszkody stawić się do poboru w czasie urzędowania komisji poborowej, a jeżeli komisja ta już nie urzęduje - zgłosić się do właściwego do spraw wewnętrznych organu prezydium powiatowej rady narodowej, który wskaże im nowy termin i miejsce stawienia się do poboru (głównego lub dodatkowego).

§  42.

1. Jeżeli poborowy nie stawi się do poboru we właściwym czasie i miejscu i nie usprawiedliwi swego niestawiennictwa, przewodniczący powiatowej komisji poborowej zarządza ustalenie miejsca jego pobytu i przyczyn niestawienia się do poboru.

2. Wykaz poborowych, których miejsce pobytu jest nieznane, właściwy do spraw wewnętrznych organ prezydium powiatowej rady narodowej przekazuje organowi Milicji Obywatelskiej w celu wszczęcia poszukiwań.

§  43.

1. W razie ustalenia, że poborowy przebywa w danej miejscowości i uchyla się od poboru, przewodniczący prezydium powiatowej rady narodowej zarządza przymusowe doprowadzenie poborowego przez organy Milicji Obywatelskiej do powiatowej komisji poborowej.

2. Koszty związane z przymusowym doprowadzeniem ponosi poborowy.