Płatne urlopy dodatkowe dla pracowników zatrudnionych w niektórych zakładach pracy podległych Ministrowi Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1981.24.130

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1985 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 14 września 1981 r.

w sprawie płatnych urlopów dodatkowych dla pracowników zatrudnionych w niektórych zakładach pracy podległych Ministrowi Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego.

Na podstawie art. 160 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141, z 1975 r. Nr 16, poz. 91 i z 1981 r. Nr 6, poz. 23) po porozumieniu ze związkami zawodowymi zarządza się, co następuje:

§  1.

1. 1 Pracownikom zatrudnionym w kontakcie z ołowiem lub kadmem, w zakładach wymienionych w załączniku do rozporządzenia, przysługują płatne urlopy dodatkowe w wymiarze sześć, dziewięć lub dwanaście dni roboczych, w zależności od stopnia zagrożenia zdrowia związkami ołowiu lub kadmu.

2. Minister Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych ustali wymiar urlopów dla poszczególnych stanowisk lub rodzajów prac w zakładach, o których mowa w ust. 1.

§  2.

1. 2 Prawo do pierwszego urlopu dodatkowego pracownik nabywa po przepracowaniu jednego roku bezpośrednio w przetwórstwie ołowiu lub kadmu.

2. Urlop dodatkowy nie może być dzielony na części.

3. Urlopu dodatkowego udziela się, zależnie od wskazań lekarza, łącznie z urlopem wypoczynkowym lub oddzielnie.

4. Urlop dodatkowy powinien być wykorzystany w tym roku, w którym pracownik nabył do niego prawo.

§ 3. W razie zastosowania urządzeń ochronnych lub wprowadzenia takich zmian w warunkach produkcji, które usuną szczególnie szkodliwe dla zdrowia lub uciążliwe warunki pracy, Minister Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego po uzgodnieniu z właściwymi statutowo organami związków zawodowych wystąpi do Rady Ministrów o ograniczenie lub cofnięcie uprawnienia do płatnych urlopów dodatkowych.

§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK  ³

WYKAZ ZAKŁADÓW, W KTÓRYCH PRZYSŁUGUJĄ PŁATNE URLOPY DODATKOWE

1. Zjednoczone Zakłady Elektrochemiczne w Poznaniu.

2. Zakład Akumulatorowy w Piastowie.

3. Fabryka Akumulatorów w Bielsku-Białej,

4. Zakład Doświadczalny Centralnego Laboratorium Akumulatorów i Ogniw w Poznaniu.

5. Zakład Remontu i Dozoru Akumulatorów w Warszawie,

6. Zakład Elektrochemiczny w Raciborzu,

7. Zakład Wytwórczy Ogniw i Baterii we Wrocławiu,

8. Zakład Wytwórczy Ogniw i Baterii w Starogardzie Gdańskim,

9. (skreślony),

10. (skreślony).

¹ § 1 pkt 1 zmieniony przez § 7 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 lipca 1985 r. w sprawie płatnych urlopów dodatkowych dla pracowników zatrudnionych w kontakcie z pyłem azbestu (Dz.U.85.37.176) z dniem 1 lipca 1985 r.

² § 2 ust. 1 zmieniony przez § 7 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 lipca 1985 r. 1985 r. w sprawie płatnych urlopów dodatkowych dla pracowników zatrudnionych w kontakcie z pyłem azbestu (Dz.U.85.37.176) z dniem 1 lipca 1985 r.

³ Załącznik zmieniony przez § 7 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 lipca 1985 r. 1985 r. w sprawie płatnych urlopów dodatkowych dla pracowników zatrudnionych w kontakcie z pyłem azbestu (Dz.U.85.37.176) z dniem 1 lipca 1985 r.