§ 3. - Plan udzielania statkom znajdującym się w niebezpieczeństwie schronienia na polskich obszarach morskich.
Dziennik Ustaw
Dz.U.2007.178.1260
Akt utracił moc Wersja od: 27 września 2007 r.
§ 3.
1.
Dyrektor urzędu morskiego właściwego ze względu na miejsce, w którym znajduje się statek, podejmuje decyzję w zakresie udzielenia schronienia dla statku, biorąc pod uwagę:1)
stopień zagrożenia związanego z typem statku i przewożonego na nim ładunku;2)
warunki pogodowe;3)
inne okoliczności, powodujące zagrożenie dla bezpieczeństwa żeglugi i ochrony środowiska morskiego.2.
Dyrektor właściwego urzędu morskiego w celu podjęcia decyzji, o której mowa w ust. 1, w przypadkach wymagających szczegółowej analizy, może powołać zespół doradczy ekspertów w sprawie udzielenia statkowi miejsca schronienia.3.
Dyrektor urzędu morskiego, o którym mowa w ust. 1, o udzieleniu miejsca schronienia dla statku informuje niezwłocznie:1)
ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej;2)
dyrektora urzędu morskiego właściwego ze względu na miejsce planowanego schronienia statku za pośrednictwem Służby VTS;3)
wojewodę właściwego ze względu na miejsce planowanego schronienia statku;4)
wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska właściwego ze względu na miejsce planowanego schronienia statku;5)
armatora i kapitana statku, znajdującego się w niebezpieczeństwie;6)
pion operacyjny Służby SAR;7)
komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej właściwego ze względu na miejsce planowanego schronienia statku;8)
Centrum Operacji Morskich Marynarki Wojennej;9)
komendanta oddziału Straży Granicznej właściwego ze względu na miejsce planowanego schronienia statku;10)
Służbę VTS.4.
Wymiana informacji pomiędzy podmiotami, o których mowa w ust. 3, odbywa się przy użyciu środków komunikacji elektronicznej, w tym Systemu Wymiany Informacji Bezpieczeństwa Żeglugi, którym jest elektroniczny system, wykorzystywany przez administrację morską oraz służby współpracujące w celu:1)
monitorowania ruchu statków oraz automatycznej wymiany informacji dotyczących bieżącej sytuacji nawigacyjnej na polskich obszarach morskich;2)
wczesnego ostrzegania o potencjalnych zagrożeniach;3)
wspierania akcji ratowniczych, kryzysowych oraz ochrony statków i obiektów portowych.5.
W celu elektronicznej wymiany informacji pomiędzy podmiotami wymienionymi w ust. 3 a wyznaczonymi organami morskimi państw członkowskich Unii Europejskiej, w zakresie bezpieczeństwa i ochrony żeglugi oraz ochrony środowiska morskiego, stosuje się system SafeSeaNet, który jest Wspólnotowym Systemem Wymiany Informacji Morskiej, utworzonym przez Komisję Europejską we współpracy z państwami członkowskimi.