Rozdział 8 - Przepisy końcowe. - Państwowy podatek przemysłowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.58.412

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1925 r.

Rozdział  VIII.

Przepisy końcowe.

Art.  121.

Minister Skarbu może uwolnić od podatku przemysłowego te przedsiębiorstwa, których bezpośrednie zadanie stanowi popieranie celów publicznych, dobroczynnych lub ogólnie użytecznych, jeżeli obrót tych przedsiębiorstw jest stosunkowo nieznaczny.

Art.  122.

Upoważnia się Ministra Skarbu do odraczania wszystkich terminów, w ustawie niniejszej wyznaczonych.

Art.  123.

Dla uniknięcia podwójnych opodatkowań, względnie uzyskana traktowania, odpowiadającego zasadom wzajemności (reciprocitas), jako też celem przeprowadzenia zarządzeń odwetowych (retorsji), Prezydent Rzeczypospolitej jest władny na przedstawiony mu przez Radę Ministrów wniosek Ministra Skarbu zawierać umowy, oparte na zasadach, odmiennych od postanowień niniejszej ustawy, oraz wydawać w tym przedmiocie zarządzenia odwetowe.

Art.  124.

Jeżeli przeciętne ceny hurtowe w Państwie za pierwsze dziewięć miesięcy roku, poprzedzającego rok podatkowy, będą wyższe, albo niższe od przeciętnych cen za pierwsze 9 miesięcy roku 1922, to wszelkie kwoty, oznaczone zarówno w ustawie niniejszej, jak i w załączonej do niej taryfie, podwyższa się, względnie zniża, w tym stosunku, w jakim pozostawać będą do siebie wyżej oznaczone przeciętne ceny hurtowe.

Wykładnik podwyżki, względnie zniżki, w myśl części pierwszej niniejszego artykułu w postaci liczby całej lub conajwyżej z jednym znakiem dziesiętnym, ustala Minister Skarbu w miesiącu październiku roku, poprzedzającego rok podatkowy, na podstawie danych dostarczonych przez Główny Urząd Statystyczny.

Postanowienia niniejszego artykułu obowiązują, poczynając od roku podatkowego 1924.

Art.  125.

Ustawa niniejsza obowiązuje na całym obszarze Rzeczypospolitej, z wyjątkiem górnośląskiej' części województwa śląskiego, poczynając od roku podatkowego 1923.

Od tegoż terminu traci moc obowiązującą:

a) ustawa o państwowym podatku przemysłowym (Dz. U. R. P. z r. 1922 № 17 poz. 140), z wyjątkiem art. 159;

b) art. 3 do 7, 9 i 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1921 r. o zasileniu finansów miejskich i karach, nakładanych przez gminy miejskie za fałszywe zeznania podatkowe na obszarach b. zaboru rosyjskiego i austrjackiego (Dz. U. R. P. z r. 1922 № 2 poz. 6);

c) ustawa niemiecka o podatku obrotowym (Umsatzsteuer) z dnia 26 lipca 1918 r. (Dz. Ust. str. 779), z wyjątkiem postanowień tej ustawy, dotyczących podatku od przedmiotów zbytku; Minister Skarbu ma prawo w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu zmienić lub uzupełnić spis przedmiotów zbytku, zawarty w § 8 powołanej ustawy.

Kwoty, wpłacone na rok podatkowy 1923 na podstawie przepisów, wymienionych w ustępach a), b) i c) niniejszego artykułu, zalicza się na poczet należności, przypadających w myśl przepisów ustawy niniejszej.

Reszta podatku przemysłowego (art. 7 lit. b), przypadająca za czas od dnia 1 stycznia 1923 r. do dnia ogłoszenia niniejszej ustawy, zostanie rozłożona na raty do końca 1923 r.

Przy przedpłacie, przypadającej na r. 1923 z mocy niniejszej ustawy (art. 7 lit. a), będą pobrane na rzecz związków samorządowych dodatki do wszystkich świadectw przemysłowych w wysokości 25% Ceny tych świadectw, podlegające zaliczeniu na poczet podatku, przypadającego związkom samorządowym z mocy art. 119 niniejszej ustawy.

Art.  126.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się. Ministrowi Skarbu.