§ 2. - Państwowa pomoc lekarska dla urzędników i państwowych funkcjonarjuszów niższych w służbie podlegającej Ministrowi Kolei, ich rodzin, emerytów oraz etatowych pracowników państwowych kolei żelaznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.104.947

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 1929 r.

§ 2. Państwowa pomoc lekarska obejmuje:

1) poradę lekarską, do której należą również najniezbędniejsze zabiegi chirurgiczne, zabiegi w zakresie chorób gardła, oczu, nosa, uszu i inne, zabiegi ginekologiczne, chirurgiczno-akuszeryjne; pomoc położniczą; ponadto pomoc dentystyczną w zakresie, który ustali Minister Kolei w porozumieniu z Ministrem Skarbu;

2) dostarczanie niezbędnych lekarstw i środków opatrunkowych za opłatą 25% ich ceny według taksy urzędowej; odnośnie do osób wymienionych w § 1, p. 1) w wyjątkowych wypadkach dostarczanie okularów służących do poprawienia refrakcji, pasków przepuklinowych za opłatą 25% ich ceny; środki opatrunkowe zużywane do doraźnego opatrunku oraz proste leki w ilościach nie większych, jak dawka jednodniowa, wydawane odręcznie w ambulatoriach kolejowych przez lekarzy kolejowych nie podlegają opłacie;

3) leczenie w szpitalach za opłatą 25% taksy szpitalnej;

4) odnośnie do osób wymienionych w § 1, pp. 1) i 3) kąpiele i zabiegi balneoterapeutyczne za pół ceny, w państwowych zakładach zdrojowych;

5) odnośnie do osób wymienionych w § 1, pp. 1) i 2) w wyjątkowych wypadkach zapomogi pieniężne na leczenie w uzdrowiskach.