Organizacja władz górniczych i określenie granic okręgów górniczych w b. Królestwie Polskiem.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.80.722

Akt utracił moc

Wersja od: 28 września 1922 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

z dnia 19 września 1922 r.

w sprawie organizacji władz górniczych i określenia granic okręgów górniczych w b. Królestwie Polskiem.

Na zasadzie art. 10 i 37 ustawy górniczej rosyjskiej (ros. Zb. Praw t. VII, wydanie r. 1912 Księga I, Dział I, Rozdział I i II), zarządza się co następuje:

§ 1. Wszystkie funkcje, przepisane rosyjską ustawą górniczą dla Zachodniego Zarządu Górniczego, przewidziane w art. 46 i następnych, do art. 103 ustawy górniczej rosyjskiej, Księga I, Dział II i Rozdział II wraz z dopełnieniami i rozporządzeniami, sprawuje Wyższy Urząd Górniczy w Warszawie.

§ 2. Wyższemu Urzędowi Górniczemu w Warszawie podlegają następujące okręgi górnicze:

1) okrąg sosnowicki, w skład którego wchodzą następujące gminy powiatu będzińskiego: Mierzęcice (Sulików), Ożarowice, Bobrowniki, Wojkowice Kościelne, część zachodnia gminy Gzichów, północno-zachodni skrawek gminy olkusko-siewierskiej i południowo - zachodnia część gminy górniczej.

2) okrąg dąbrowski, w skład którego wchodzą z powiatu będzińskiego: pozostałe części gmin Gzichowa, Górniczej i Olkusko - Siewierskiej i gmina Łosień, a z powiatu olkuskiego gminy: Sławków, Bolesław, Kidów, Pilica, Żarno wiec, Wolbrom, Jangrot, Rabsztyn, Sułoszowa, Minoga i Cianowice, wreszcie cały po wiat miechowski. Dokładna granica między okręgami dąbrowskim a sosnowickim biegnie jak następuje: z punktu położonego na granicy województwa śląskiego w tym miejscu gdzie się schodzą granice nadań górniczych: "Hr. Renard" № 165 i "Maurycy" № 56 linja ta biegnie ku północy granicą pomiędzy nadaniami: Tow. Sosnowickiego i Hr. Renarda, obchodzi ku zachodowi północną granicę nadania "Fanny" № 162, idzie dalej ku północy wschodnią granicą nadania "Luiza" № 199, obchodzi ku zachodowi północną granicę tegoż nadania, idzie dalej na północ między nadaniem "Małobądź" № 209, a nadaniem "Środula" № 140 i biegnie wzdłuż wschodnich granic nadań "Nadzieja" № 210 i "Anna" № 211, następnie okrąża od zachodu i północy nadanie "Aurora" № 834, idzie granicą nadań "Gzichów" № 212, "Inocenty" № 213 i "Aniela" № 214 i trzymając się tej granicy biegnie korytem rzeki Przemszy Czarnej do punktu, w którym stykają się nadania "Alma" № 245, "Aniela" № 214 i "Kazimierz" № 134. Dalej biegnie ku północy pomiędzy nadaniami "Mima" № 245 i "Kazimierz" № 134 do punktu zetknięcia się nadań "Alma" № 245, "Kazimierz" № 134 i "Piekło" № 646, od którego to punktu zwraca się na wschód między nadaniami "Piekło" № 646 i "Kazimierz" № 134 aż do zetknięcia się z nadaniem "Legnice" T-wa Lagisza i od tego punktu idzie, dalej granicą nadań T-wa Lagisza i Twa Flora aż do drogi kolei żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej, a trzymając się tej linji dochodzi do granicy gminy Rokitno, wchodzącej w skład okręgu częstochowskiego.

3) okrąg częstochowski, który obejmuje województwa: warszawskie, łódzkie i z województwa kieleckiego cały powiat częstochowski oraz z powiatu będzińskiego gminy: Rudnik Wielki, Choroń, Żarki, Niegowa, Włodowice, Kromałów, Rokitno, Siewierz, Poręba Mrzygłodzka, Pińczyce i Koziegłowy.

4) okrąg radomski, obejmujący województwa: lubelskie, białostockie i kieleckie za wyjątkiem powiatów: częstochowskiego, będzińskie go, miechowskiego i olkuskiego, które włączone zostały do wyżej wymienionych okręgów górniczych.

§ 3. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 października 1922 r.; jednocześnie traci moc obowiązującą rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu w przedmiocie podziału b. Królestwa Kongresowego na okręgi górnicze z dnia 2 kwietnia 1919 roku (Monitor Polski № 81 z dnia 9 kwietnia 1919 r.).