Rozdział 8 - Organizacja pracy. - Organizacja więziennictwa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.68.457

Akt utracił moc

Wersja od: 2 sierpnia 1939 r.

Rozdział  8.

Organizacja pracy.

Art.  37.

W więzieniach i aresztach prowadzi się roboty pożyteczne celem nauczenia i przyzwyczajenia skazanych do pracy oraz zmniejszenia wydatków na ich utrzymanie.

Art.  38.

1. Pozbawieni wolności, zatrudnieni w więzieniach i aresztach, nie otrzymują za pracę wynagrodzenia.

2. Naczelnik więzienia przedstawia do warunkowego zwolnienia skazanych, którzy poza wzorowym zachowaniem okazali w pracy pilność i sumienność. Minister Sprawiedliwości może zaliczyć dwa dni pracy za trzy dni kary pozbawienia wolności skazanym, zatrudnionym w więzieniach ruchomych ośrodkach pracy co najmniej w ciągu trzech miesięcy, a pracującym pilnie i wydajnie.

3. Skazanym, pozbawionym środków utrzymania, mogą być wypłacane w chwili zwolnienia zasiłki pieniężne w wysokości, zależnej od rodzaju wykonywanej pracy i ilości przepracowanych dni.

Art.  39.

1. Osoby, skazane na karę więzienia, obowiązane są do pracy według wskazań naczelnika więzienia.

2. Osoby, skazane na areszt, obowiązane są do pracy według własnego wyboru; jeżeli praca wybrana narusza wewnętrzny porządek aresztu lub aresztant żadną pracą zająć się nie chce, naczelnik wyznacza mu pracę odpowiednią.

3. Tymczasowo aresztowani mogą być za ich zgodą zatrudnieni po uzyskaniu zezwolenia władz, do których rozporządzenia pozostają.

Art.  40.

1. Skazanych zatrudnia się:

1) w warsztatach więzień i aresztów;

2) w gospodarstwach rolnych i ogrodniczych więzień i aresztów;

3) przy robotach społecznie użytecznych, organizowanych i administrowanych przez władze państwowe i samorządowe;

4) przy robotach gospodarczych, niezbędnych w więzieniach i aresztach.

2. Do wykonywania robót gospodarczych w obrębie więzień i aresztów obowiązani są również tymczasowo aresztowani.

3. Skazani, posiadający kwalifikacje do pracy biurowej, nauczycielskiej, technicznej i sanitarnej, mogą być zatrudniani w charakterze sił pomocniczych w odpowiednich działach służby więzień i aresztów.

4. Przy zatrudnianiu pozbawionych wolności stosuje się niezbędne urządzenia, chroniące ich od chorób, okaleczeń i śmierci.

Art.  41.

1. Naczelnik więzienia lub aresztu na podstawie opinii lekarza więziennego rozstrzyga o niezdolności skazanych do pracy w ogóle lub też do poszczególnych rodzajów pracy.

2. Skazani mogą być zatrudniani na robotach społecznie użytecznych z wyjątkiem tych, którzy zostali uznani za niezdolnych do pracy fizycznej przez lekarza więziennego.

3. Nieletni sprawcy czynów przestępnych w wieku do lat 17, osadzeni w specjalnych oddziałach przy więzieniach, nie mogą być zatrudniani ciężką pracą fizyczną.

4. Kobiety wolne są od pracy w okresie 6-tygodniowym czasu przed i po rozwiązaniu.