Rozdział 12 - Kary dyscyplinarne, ulgi i nagrody. - Organizacja więziennictwa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.68.457

Akt utracił moc
Wersja od: 2 sierpnia 1939 r.

Rozdział  12.

Kary dyscyplinarne, ulgi i nagrody.

1.
Pozbawieni wolności podlegają za przekroczenia rygoru i porządku, ustalonego w regulaminie dla więzień i aresztów, karom dyscyplinarnym w zależności od stopnia winy, okoliczności czynu i indywidualnych cech charakteru sprawcy.
2.
Sprawca podlega ponadto karze według zasad ogólnych, jeżeli przekroczenie ma znamiona przestępstwa.
3.
Skazanym, wyróżniającym się swoim sprawowaniem, pracą i postępami w szkole, mogą być udzielane ulgi i nagrody.
1.
Karami dyscyplinarnymi są:
1)
nagana;
2)
pozbawienie ulg;
3)
pozbawienie prawa korzystania z książek na czas do dwóch tygodni;
4)
pozbawienie prawa komunikowania się osobistego i listownego na czas najwyżej do trzech miesięcy;
5)
pozbawienie prawa otrzymywania przesyłek żywnościowych na czas do trzech miesięcy;
6)
post o chlebie i wodzie nie częściej niż co drugi dzień; ogólna liczba dni postu, wymierzonych jednorazowo, nie może przekraczać dni siedmiu;
7)
pozbawienie pościeli (twarde łoże) na czas do dwóch tygodni;
8)
odosobnienie w celi na to przeznaczonej na czas do dwóch tygodni;
9)
zamknięcie w ciemnej celi na czas do dni trzech; przy karach ponad sześć miesięcy więzienia czas ten może być na skutek zarządzenia prokuratora nie zaliczony na poczet kary, wyznaczonej przez sąd;
10)
przeniesienie do niższego stopnia uspołecznienia;
11)
przeniesienie do więzienia izolacyjnego.
2.
Kary, wskazane w ust. 1 pkt 4) - 9), mogą być podwojone w stosunku do recydywistów, przestępców zawodowych i z nawyknienia oraz wszystkich kategorii skazanych, umieszczonych w więzieniach izolacyjnych.

Naczelnik więzienia lub aresztu potrąca z sum, posiadanych przez pozbawionych wolności w depozycie, koszt naprawy rozmyślnie zniszczonych i uszkodzonych przez nich rzeczy skarbowych.

1.
Naczelnik więzienia lub aresztu wymierza kary dyscyplinarne i udziela ulg i nagród.
2.
Przed wykonaniem kar, wymienionych w art. 54 ust. 1 pkt 6), 8) i 9), należy zasięgnąć opinii lekarza więziennego co do stanu zdrowia pozbawionego wolności.
3.
Nie stosuje się kar, wymienionych w art. 54 ust. 1 pkt 6) - 9) do kobiet brzemiennych i karmiących.
1.
Przeciw decyzji o nałożeniu kary dyscyplinarnej pozbawieni wolności mogą wnieść zażalenie, które naczelnik niezwłocznie przedstawia prokuratorowi sądu okręgowego.
2.
Prokurator orzeka niezwłocznie i ostatecznie.
3.
Zażalenie nie wstrzymuje wykonania kary.

Nałożenie kajdan może być stosowane tylko jako szczególny środek zapobiegawczy za zezwoleniem prokuratora, a w przypadkach nagłych na zarządzenie naczelnika więzienia, który o tym niezwłocznie zawiadamia prokuratora.