Rozdział 11 - Komunikowanie się skazanych i tymczasowo aresztowanych ze światem zewnętrznym. - Organizacja więziennictwa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.68.457

Akt utracił moc

Wersja od: 2 sierpnia 1939 r.

Rozdział  11.

Komunikowanie się skazanych i tymczasowo aresztowanych ze światem zewnętrznym.

Art.  50.

Skazanym i tymczasowo aresztowanym wolno przyjmować w granicach, zakreślonych przez regulamin, odwiedziny oraz prowadzić korespondencję na podstawie zezwolenia właściwych władz sądowych, prokuratorskich i więziennych. Prawa tego można ich pozbawić czasowo tylko tytułem kary dyscyplinarnej, a tymczasowo aresztowanych ponadto na zlecenie władz, do których rozporządzenia pozostają.

Art.  51.

1. W toku dochodzenia i śledztwa zezwoleń, wymienionych w artykule poprzedzającym, udzielają właściwe władze śledcze, zaś od czasu przekazania tymczasowo aresztowanego do rozporządzenia sądu, aż do uprawomocnienia się wyroku, właściwy sąd lub prokurator.

2. Zezwolenie takie w stosunku do uwięzionych osób wojskowych, w przypadkach osadzenia ich w więzieniu lub w areszcie, w myśl przepisu art. 7 pkt 1) ustawy niniejszej, wydają właściwe władze wojskowe, sądowe lub prokuratorskie, do których rozporządzenia pozostają.

3. Właściwe władze śledcze, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, mogą do wydawania takich zezwoleń upoważnić naczelników więzień lub aresztów, w których przebywają tymczasowo aresztowani.

4. Wszystkim skazanym zezwoleń takich udziela naczelnik więzienia lub aresztu.

Art.  52.

Pozbawieni wolności mają prawo swobodnego składania pism, próśb, zażaleń i środków odwoławczych do władz sądowych i administracyjnych.