Rozdział 7 - Przesyłki listowe. - Ordynacja pocztowa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1986.32.157

Akt utracił moc

Wersja od: 15 stycznia 1991 r.

Rozdział  7

Przesyłki listowe.

§  40.

1. Za przesyłkę listową uważa się każdą przesyłkę pocztową, która nie została przyjęta do przewozu jako list wartościowy lub paczka.

2. Przesyłki listowe o wymiarach przewidzianych dla kartek pocztowych nie wymagają opakowania, jeśli masa tych przesyłek nie przekracza najniższej kategorii wagowej ustalonej w krajowej taryfie pocztowej; przesyłkami tymi mogą być w szczególności:

1) kartki pocztowe, widokowe i okolicznościowe,

2) druki, druki bezadresowe, druki-ulotki i ankiety - wykonane z jasnego sztywnego kartonu,

3) listy, jeśli wykonane zostały na papierze, który po złożeniu ma format kartki pocztowej lub znormalizowanej koperty, oraz posiadają wyodrębnioną stronę adresową, a ich brzegi są zabezpieczone klejem lub podgumowaną taśmą samoprzylepną.

3. Przesyłki listowe nie mogą zawierać pieniędzy, papierów wartościowych na okaziciela oraz przedmiotów mających wartość rynkową, z wyjątkiem książek.

§  41.

1. Opakowanie przesyłek listowych mogą stanowić:

1) koperty,

2) papier przewiązany sznurkiem,

3) opaska adresowa z papieru - w odniesieniu do druków.

2. Do zamknięcia przesyłek listowych nie mogą być użyte przedmioty metalowe, w szczególności zszywki, spinacze lub drut.

§  42.

1. Listy, z zastrzeżeniem § 40 ust. 2, przesyła się w opakowaniu, które stanowi znormalizowana koperta.

2. Listy:

1) o większej masie lub objętości - mogą być nadawane w pakietach lub rulonach opakowanych w papier i zabezpieczonych sznurkiem lub taśmą samoprzylepną,

2) mogą być przesyłane w kopertach z polem przezroczystym, jeśli zawartość jest w nich unieruchomiona, a odczytanie adresu nie sprawia trudności,

3) nie mogą być przesyłane w kopertach: z wykrojem otwartym, całkowicie przezroczystych lub wielokrotnie używanych.

§  43.

1. Przesyłki listowe, których masa, wymiary, forma lub opakowanie nie odpowiadają warunkom określonym w § 38 i 39 (przesyłki niestandardowe), mogą być dopuszczone do przewozu, pod warunkiem uiszczenia przez nadawcę opłaty przewidzianej w taryfie dla przesyłek niestandardowych.

2. Nadawca wysyłający jednorazowo większą liczbę przesyłek niestandardowych jest obowiązany nadawać je uporządkowane w pakiety kierunkowe, zgodnie z pocztowymi numerami adresowymi oraz wskazówkami placówki nadawczej.

3. W razie nieuiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 1, placówka oddawcza pobiera ją od adresata.

§  44.

1. Przesyłki listowe zwykłe, z zastrzeżeniem ust. 2, nadaje się przez włożenie do skrzynki pocztowej lub wręczenie doręczycielowi wiejskiemu.

2. W placówce pocztowej nadaje się przesyłki listowe zwykłe:

1) opłacone przy nadaniu gotówką lub w formie skredytowanej i zryczałtowanej,

2) których ze względu na wymiary nie można włożyć do skrzynki pocztowej,

3) listy dworcowe,

4) opłacone z użyciem maszyny do frankowania.

3. Znalezione w skrzynce pocztowej przesyłki wymienione w ust. 2 pkt 1, 3 i 4 zwraca się nadawcy; w razie niemożności zwrotu nadawcy, listy i kartki pocztowe przesyła się do placówki oddawczej, przy czym przesyłki wymienione w ust. 2 pkt 1 i 4 uważa się za nie opłacone.

§ 45. Przy nadaniu zwykłych przesyłek listowych wymienionych w § 44 ust. 2 pkt 1 nadawca jest obowiązany doręczyć placówce nadawczej odpowiednie zestawienie.

§ 46. Przesyłkę listową zwykłą lub poleconą, nie przyjętą do przewozu, zwraca się nadawcy wraz z naklejonymi na niej znaczkami pocztowymi lub też uiszczoną w gotówce opłatą pocztową. Nadawca może wymienić opakowanie ze skasowanymi lub nie skasowanymi znaczkami na znaczki ważne w trybie określonym w § 29.

§ 47. Za list uważa się przesyłkę listową nadawaną w stanie zamkniętym i zawierającą korespondencję, pisma, informacje, dokumenty, książki oraz drobne przedmioty nie mające wartości rynkowej.

§ 48. Za kartkę pocztową uważa się przesyłkę listową bez opakowania, wykonaną ze sztywnego jasnego papieru.

§ 49. Za druki uważa się odbitki na papierze wykonane sposobem chemicznym, drukarskim lub innym mechanicznym oraz wydruki komputerowe, z wyjątkiem odbitek wykonanych za pomocą stempli, maszyny do pisania lub kalki.

§  50.

1. Druk nie może zawierać dodatkowo wykonanych napisów, uzupełnień, poprawek lub innych zmian, z tym że dopuszcza się stosowanie w treści druku wskazania za pomocą napisów: nazwiska i imienia, tytułu naukowego, stanowiska, zawodu, firmy i adresu nadawcy oraz adresata, miejscowości i daty wysłania, podpisu, numeru telefonu, numeru wywoławczego, telexu z nazwą centrali, adresu telegraficznego, numeru rachunku w Narodowym Banku Polskim (Powszechnej Kasie Oszczędności) oraz liter i numerów porządkowych lub odnoszących się do sposobów księgowania.

2. Do druku można dołączyć:

1) kartkę pocztową lub kopertę listową ze znaczkiem pocztowym lub bez znaczka,

2) blankiet przekazu pocztowego lub blankiet wpłaty na rachunek w Narodowym Banku Polskim (Powszechnej Kasie Oszczędności).

3. Na przedmiotach, o których mowa w ust. 2, można podać adres, a ponadto na kartkach pocztowych - wydrukowany tekst odpowiedzi, na przekazach zaś i blankietach wpłaty - kwotę oraz numery albo litery odnoszące się do zarachowania.

4. Nadawca powinien umieścić na stronie adresowej druku napis "druk" oraz informację o sposobie uiszczenia opłaty i postępowaniu w razie niedoręczalności.

§  51.

1. Druki można przesyłać w opakowaniu umożliwiającym łatwe skontrolowanie zawartości przesyłki albo bez opakowania, jeżeli to nie utrudni czynności placówek pocztowych.

2. Druki mogą być opakowane w koperty, a jeżeli druk ma formę rulonu - w papier przewiązany sznurkiem lub w opaskę adresową z papieru.

§ 52. Druki bezadresowe i druki-ulotki powinny odpowiadać warunkom ustalonym dla druków, z tym że:

1) zamiast adresu umieszcza się napis:

a) na druku-ulotce - "Dla wszystkich",

b) na druku bezadresowym - określający odbiorców lub ich rodzaj w sposób umożliwiający doręczenie go bez trudności,

2) liczba nadawanych jednorazowo druków bezadresowych lub druków-ulotek powinna wynosić co najmniej 1.000 identycznych egzemplarzy, z których jeden (egzemplarz okazowy) pozostawia się w placówce nadawczej,

3) 6 nadaje się je w placówkach nadawczych wyznaczonych przez dyrekcję wojewódzką PPTT.

§  53.

1. Za ankietę w rozumieniu ordynacji pocztowej uważa się wypełniony formularz ankietowy lub pismo zawierające odpowiedzi na pytania ankietowe, przesyłane pod adresem organu władzy i administracji państwowej, organizacji społecznej lub jednostki gospodarki uspołecznionej.

2. Ankieta powinna być nadana w kopercie lub w formie określonej w § 40 ust. 2 pkt 2 i 3.

3. 7 Podmioty określone w ust. 1 zgłaszają pisemnie zamiar przeprowadzenia badań ankietowych wraz z jednym egzemplarzem formularza ankietowego do dyrekcji wojewódzkiej PPTT, za pośrednictwem właściwych terenowo placówek pocztowych.

4. 8 Dyrekcja wojewódzka PPTT może nie wyrazić zgody na badania ankietowe za pośrednictwem placówek pocztowych, jeżeli autor ankiety w objaśnieniach sposobu jej wypełnienia nie umieści informacji dotyczącej zwrotu wypełnionej ankiety.

5. Na stronie adresowej ankiety nadawca jest obowiązany umieścić napis "Ankieta".

6. 9 Opłaty uiszcza odbiorca przy odbiorze ankiet. W uzasadnionych przypadkach, za zgodą dyrekcji wojewódzkiej PPTT, opłaty za ankiety mogą być uiszczone po zakończeniu badań ankietowych, w formie skredytowanej.

⁶ § 52 pkt 3 zmieniony przez § 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Transportu, Żeglugi i Łączności z dnia 7 sierpnia 1989 r. zmieniającego niektóre rozporządzenia wydane na podstawie ustawy o łączności (Dz.U.89.50.301) z dniem 15 września 1989 r.

⁷ § 53 ust. 3 zmieniony przez § 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Transportu, Żeglugi i Łączności z dnia 7 sierpnia 1989 r. zmieniającego niektóre rozporządzenia wydane na podstawie ustawy o łączności (Dz.U.89.50.301) z dniem 15 września 1989 r.

⁸ § 53 ust. 4 zmieniony przez § 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Transportu, Żeglugi i Łączności z dnia 7 sierpnia 1989 r. zmieniającego niektóre rozporządzenia wydane na podstawie ustawy o łączności (Dz.U.89.50.301) z dniem 15 września 1989 r.

⁹ § 53 ust. 6 zmieniony przez § 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Transportu, Żeglugi i Łączności z dnia 7 sierpnia 1989 r. zmieniającego niektóre rozporządzenia wydane na podstawie ustawy o łączności (Dz.U.89.50.301) z dniem 15 września 1989 r.