Część 1 - PRZEPISY OGÓLNE. - Opłaty za czynności urzędów miar.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.39.415

Akt utracił moc

Wersja od: 20 kwietnia 1927 r.

CZĘŚĆ  I

PRZEPISY OGÓLNE.

§ 1. Opłaty zasadnicze, wyszczególnione w Części II niniejszego rozporządzenia, pobiera się za sprawdzanie narzędzi mierniczych, zgłaszanych do legalizowania, bez względu na to, czy przedmiot okazał się godnym cechowania lub nie, t. j. zarówno w wypadku zalegalizowania, jak i zbrakowania narzędzi mierniczych.

§ 2. 1 Jeżeli jednak już przy oględzinach powierzchownych okaże się, że zgłoszone narządzie miernicze jest nielegalne, to opłat, wyszczególnionych w części II niniejszego rozporządzenia, nie pobiera się wówczas nawet, jeżeli istniejąca na narzędziu mierniczem cecha zostanie skasowana.

§ 3. 2 O ile legalizowanie odbywa się poza urzędem, pobiera się oprócz opłaty zasadniczej jeszcze opłatę dodatkową, wynoszącą 20% opłaty zasadniczej. Ta opłata dodatkowa nie może wynosić mniej, jak 8 złotych od każdego zgłoszenia.

Przepis ten nie ma zastosowania przy sprawdzaniu wzorców objętości niewłaściwych do płynów (Cz. II § 26 p. 1 - 4), oraz przy sprawdzaniu przepływomierzy wody (Cz. II § 29 p. 2) i liczników elektryczności (Cz. II § 32) w wypadkach, gdy sprawdzanie dokonywane jest przez urząd miar, nie posiadający własnego urządzenia do sprawdzania takich przyrządów mierniczych.

Przy wtórnej legalizacji przyrządów mierniczych do płynów poza urzędem, na miejscu ich stałego użycia, opłatą dodatkową pobiera się w rzeczywistej wysokości 20% od opłaty zasadniczej bez stosowania wymienionego w ustępie pierwszym minimum tej opłaty.

§ 4. Jeżeli urzędnik delegowany do legalizowania poza urzędem, nie mógł przystąpić do sprawdzania z powodu, że wszystkie zgłoszone narzędzia miernicze już przy oględzinach powierzchownych okazały się nieodpowiednio przygotowanemi lub oczyszczonemi, albo nielegalnemi, jak również z powodu, ze nie zostały dostarczone do dyspozycji potrzebne środki i pomoc, czy też z powodu innych okoliczności, wynikających z winy zgłaszającego, to pobiera się opłatę w wysokości 8 złotych.

§ 5. Niezależnie od opłat powyższych, każdy zgłaszający .narzędzia miernicze do legalizowania poza urzędem opłaca 3 ziole wynagrodzenia dla urzędnika za każde rozpoczęte 3 godziny czynności w siedzibie urzędu lub za każdy rozpoczęty dzień pracy urzędnika poza siedzibą urzędu, a zgłaszający w urzędzie lotnym opłaca tytułem wynagrodzenia dla funkcjonariuszy tego urzędu 2% od ogólnej należności za narzędzia dostarczone.

Wypłaty z funduszów, pochodzących z opłat wskazanych w. par. niniejszym, uskutecznia się według rozkładu, ustanowionego osobnem zarządzeniem Ministra Przemyślu i Handlu.

§ 6. 3 O ile miejsce sprawdzania znajduje się w odległości od urzędu większej niż 2 kilometry, zgłaszający obowiązany jest do zwrotu rzeczywistych kosztów przejazdu wydelegowanego urzędnika do miejsca sprawdzania i z powrotem. Jeżeli podczas legalizacyj objazdowych urzędnik korzysta z własnych środków lokomocji pomiędzy czasową siedzibą urzędu lotnego a miejscem sprawdzania, to zgłaszający uiszcza opłatę kilometrową w wysokości 40 groszy za każdy rozpoczęty kilometr odległości, przebytej w ten sposób przez urzędnika.

Przy sprawdzaniach poza siedzibą urzędu obciążają zgłaszającego diety urzędnika w wysokości 10 złotych dziennie; ponadto zgłaszający ponosi koszty noclegów urzędnika albo obowiązany jest dostarczyć urzędnikowi na nocleg oddzielnego pokoju z czystą pościelą. Diety urzędnika nie są pobierane, jeśli cała delegacja (sprawdzanie poza siedzibą urzędu rniar wraz z podróżą) trwała mniej niż 6 godzin.

Diety i koszty podróży funkcjonarjuszów niższych zgłaszający opłaca według przepisów ogólnych o należnościach za podróże służbowe i delegacje funkcjonarjuszów państwowych.

§ 7. W razie, jeżeli zgłaszający narzędzie miernicze do legalizacji poza urzędem nie posiada narzędzi .normalnych lub środków pomocniczych i przedmioty te zostaną mu wypożyczone przez urząd, zgłaszający ponosi wszelkie koszty przewozi! tam i z powrotem tych przedmiotów i opłaca za ich wypożyczenie według taryfy, ustanawianej przez Główny Urząd Miar. Prócz tego zgłaszający wpłaca kaucję w wysokości, oznaczonej przez kierownika właściwego urzędu miar, oraz przyjmuje na siebie odpowiedzialność za całość wypożyczonych narzędzi mierniczych i zobowiązują się do zwrotu kosztów naprawy tychże narzędzi na wypadek ich uszkodzenia. W razie niezwrócenia do urzędu tych narzędzi w terminie umówionym, wypożyczający ponosi opłatę za przetrzymanie w wysokości 7 zł. za dobę.

§ 8. W wypadkach, kiedy urzędnik, delegowany do legalizowania poza siedzibą urzędu, sprawdza narzędzia miernicze, zgłoszone przez kilku oddzielnych zgłaszających w jednej miejscowości, opłaty, wymienione w § § 6 i 7, pobiera się jak od jednego zgłoszenia. W uiszczeniu tych opłat zgłaszający uczestniczą w równych częściach.

§ 9. W wypadku, kiedy za zgodą kierownika urzędu sprawdzanie poza urzędem odbywa, się przy pomocy mniejszej od normalnej ilości narzędzi do sprawdzania lub środków pomocniczych, pobiera się dodatkową opłatę według taryfy, ustanawianej przez Główny Urząd Miar.

§ 10. Za poprawki, których dokonywanie przez urzędy miar jest dozwolone przez Główny Urząd Miar, pobiera się dodatkową opłatę, której wysokość określi Główny Urząd Miar.

§ 11. Za poprawki, dokonywane przez zgłaszającego w czasie czynności sprawdzania poza urzędem, w celu doprowadzenia zgłoszonego narzędzia do stanu godnego cechowania, pobiera się opłatą dodatkową, wynoszącą 20% opłaty zasadniczej za sprawdzanie. Poprawki te jednak mogą być tylko nieznaczne, nie wymagające dużej straty czasu dla urzędnika legalizacyjnego i mogą być wykonane jedynie za jego zgodą. Opłatę dodatkową pobiera się za każde dokonane przez urzędnika sprawdzenie poprawionego narzędzia mierniczego i oblicza się za każdym razem od sumy wszystkich opłat zasadniczych, należnych za całą przepisaną czynność sprawdzenia narzędzia mierniczego.

§ 12. Za wykonanie przepisanego oznaczenia pobiera się opłatę w wysokości 15 groszy od każdego oznaczenia lub jego części. Za wykonanie oznaczeń pojemności i tary na beczkach nie pobiera się opłaty.

§ 13. Za ekspertyzy dla sądów i urzędów w sprawach karnych i wszystkie te, przy których określa się liczbowo stopień nierzetelności narzędzia, opłaty zasadnicze, wyszczególniona w Części II niniejszego rozporządzenia, powiększa się o 20%.

Opłaty dodatkowe stosuje się w myśl niniejszych przepisów.

Za dokonania ekspertyzy narzędzi mierniczych legalizowanych (posiadających niewygasłą cechą), zatrzymanych u ich właścicieli, które po sprawdzeniu okazały się rzetelnemi, opłaty nie pobiera się.

Za wydanie świadectwa ekspertyzy lub uwierzytelnienia pobiera się 50 groszy.

§ 14. Od opłat za sprawdzanie bez cechowania narzędzi mierniczych legalizowanych (posiadających niewygasłą cechą), dostarczonych do urzędu miar w celu ustalenia rzetelności narzędzia, udziela się zniżki, wynoszącej 90% odnośnych opłat zasadniczych, wyszczególnionych w Części II niniejszego rozporządzenia. Zniżka ta nie stosuje się w wypadku, kiedy zgłaszający żąda piśmiennego stwierdzenia (świadectwa ekspertyzy) dokładności względnie rzetelności narzędzia mierniczego z przytoczeniem jego cech charakterystycznych.

Postanowienia niniejszego par. nie dotyczą liczników elektryczności.

§ 15. Od opłat za legalizowanie narządzi mierniczych, zgłoszonych przez instytucje dobroczynne i kulturalno-społeczna, i w innych wypadkach, zasługujących na szczególne uwzględnienie, może być udzielona zniżka, nie przewyższająca 50% odnośnych opłat zasadniczych, wyszczególnionych w Części II niniejszego rozporządzenia. O udzieleniu zniżki każdorazowo decyduje Główny Urząd Miar.

§ 16. 4 Od opłat za legalizowanie narządzi mierniczych, posiadających niewygasłą cechę legalizacyjną, które pozostały na składzie u wytwórców lub sprzedawców narzędzi mierniczych i bez dokonania jakiejkolwiek przeróbki zgłoszone zostały przez nich do ponowienia legalizacji, udziela się zniżki, wynoszącej 80% odnośnych opłat zasadniczych, Wyszczególnionych w Części II niniejszego rozporządzenia.

§ 17. Opłaty za czynności sprawdzania i uwierzytelniania, oprócz wypadków, przewidzianych w Części II niniejszego rozporządzenia, opłaty za specjalne prace Głównego Urzędu Miar, jako też opłaty za legalizowanie narzędzi mierniczych, dopuszczonych tytułem próby do obrotu publicznego, ustanawiane będą przez Główny Urząd Miar.

§ 18. 5 (skreślony).

¹ § 2:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 12 lipca 1924 r. (Dz.U.24.63.623) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 lipca 1924 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 18 lutego 1925 r. (Dz.U.25.19.144) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 marca 1925 r.

² § 3 zmieniony przez obwieszczenie z dnia 7 czerwca 1924 r. w sprawie sprostowania błędów w rozporządzeniu z dnia 25 kwietnia 1924 r. o opłatach za czynności urzędów miar. (Dz.U.24.50.521) z dniem 18 czerwca 1924 r.

³ § 6 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 18 lutego 1925 r. (Dz.U.25.19.144) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 marca 1925 r.

⁴ § 16:

- zmieniony przez obwieszczenie z dnia 7 czerwca 1924 r. w sprawie sprostowania błędów w rozporządzeniu z dnia 25 kwietnia 1924 r. o opłatach za czynności urzędów miar. (Dz.U.24.50.521) z dniem 18 czerwca 1924 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 18 lutego 1925 r. (Dz.U.25.19.144) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 marca 1925 r.

⁵ § 18 skreślony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 18 lutego 1925 r. (Dz.U.25.19.144) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 marca 1925 r.