§ 3. - Okresy zatrudnienia na obszarze Państwa Polskiego i za granicą oraz zasady udzielania świadczeń rentowych z tytułu tego zatrudnienia.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1979.29.174
Akt utracił moc Wersja od: 1 stycznia 1983 r.
§ 3.
1.
Za okresy zatrudnienia za granicą, uwzględniane przy ustalaniu prawa do świadczeń na podstawie ustawy, uważa się okresy zatrudnienia wykonywanego przez obywateli polskich:1)
w polskich przedstawicielstwach dyplomatycznych i urzędach konsularnych, w stałych przedstawicielstwach przy Organizacji Narodów Zjednoczonych i innych misjach lub misjach specjalnych, a także w innych polskich placówkach, instytucjach lub przedsiębiorstwach, do których zostali oddelegowani lub skierowani albo w których podjęli zatrudnienie w czasie pobytu za granicą jako członkowie rodziny pracownika, który został tam oddelegowany lub skierowany,2)
w międzynarodowych organizacjach, instytucjach lub komisjach, do których zostali oddelegowani.2.
Przy ustalaniu prawa do świadczeń na podstawie ustawy uwzględnia się również, z zastrzeżeniem § 4 ust. 2 i 3, okresy zatrudnienia za granicą wykonywanego przez obywateli polskich w zagranicznych instytucjach i zakładach pracy innych niż wymienione w ust. 1 pkt 2:1)
do których zostali skierowani w ramach współpracy międzynarodowej,2)
w których wykonywali zatrudnienie za zgodą właściwych instytucji polskich, jeżeli po powrocie z zagranicy zatrudnieni byli co najmniej przez połowę okresu wymaganego do uzyskania prawa do renty inwalidzkiej lub rodzinnej, a co najmniej przez 5 lat, gdy chodzi o emeryturę; zgoda instytucji polskiej na wykonywanie zatrudnienia za granicą nie jest wymagana od pracowników, którzy wyjechali za granicę przed dniem 9 maja 1945 r.3.
Okresy zatrudnienia za granicą wymienione w ust. 1 oraz w ust. 2 pkt 1 uwzględnia się również przy ustalaniu wzrostu świadczeń z tytułu zatrudnienia w Polsce Ludowej, jeżeli przypadają one po dniu 22 lipca 1944 r.