Rozdział 3 - Zasady użycia środków przymusu bezpośredniego oraz broni palnej przez pododdziały odwodowe Straży Granicznej - Określenie warunków i sposobu użycia środków przymusu bezpośredniego i użycia broni palnej przez funkcjonariuszy Straży Granicznej oraz warunków i sposobu użycia środków przymusu bezpośredniego, a także zasad użycia broni palnej przez pododdziały odwodowe Straży Granicznej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1998.27.153

Akt utracił moc

Wersja od: 30 czerwca 2010 r.

Rozdział  3

Zasady użycia środków przymusu bezpośredniego oraz broni palnej przez pododdziały odwodowe Straży Granicznej

§  24.

1. Pisemne polecenie użycia środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w § 3, przez pododdziały odwodowe Straży Granicznej, zwane dalej "pododdziałami", wydaje komendant oddziału Straży Granicznej, zwany dalej "komendantem".

2. Polecenie, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane, gdy zwłoka groziłaby niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także bezpośrednim zamachem na nienaruszalność granicy państwowej.

3. Użycie środków przymusu bezpośredniego następuje na polecenie dowódcy pododdziału odwodowego Straży Granicznej, zwanego dalej "dowódcą".

4. Dowódca, przed wydaniem polecenia użycia środków przymusu bezpośredniego, jest obowiązany:

1) wezwać do zachowania zgodnego z prawem, a zwłaszcza porzucenia broni lub niebezpiecznych narzędzi, zaniechania bezprawnych działań lub stosowania przemocy,

2) uprzedzić o użyciu środków przymusu bezpośredniego.

5. Przepisu ust. 4 nie stosuje się w sytuacji, o której mowa w ust. 2.

§ 25. Komendant jest obowiązany każdorazowo zbadać zasadność, warunki i sposób zastosowania środków przymusu bezpośredniego przez podległe pododdziały.

§  26.

1. Pododdziały mają prawo użycia broni palnej w przypadkach, o których mowa w art. 24 ust. 1 ustawy.

2. Użycie broni palnej w działaniach granicznych pododdziału może nastąpić tylko na polecenie dowódcy, po uprzednim otrzymaniu pisemnego polecenia komendanta.

3. Pisemne polecenie komendanta nie jest wymagane, gdy wszelka zwłoka groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia ludzkiego.

4. Dowódca, przed wydaniem polecenia użycia broni palnej przez pododdział, jest obowiązany:

1) wezwać do zachowania zgodnego z prawem, a zwłaszcza porzucenia broni lub niebezpiecznych narzędzi, zaniechania bezprawnych działań lub stosowania przemocy,

2) uprzedzić o użyciu środków przymusu bezpośredniego,

3) ponowić wezwanie do zachowania zgodnego z prawem,

4) zagrozić użyciem broni palnej,

5) wydać polecenie oddania strzałów ostrzegawczych w sposób nie zagrażający życiu lub zdrowiu ludzkiemu.

5. Przepisu ust. 4 pkt 1-4 nie stosuje się w sytuacji, o której mowa w ust. 3.

6. Przepis § 20 stosuje się.

§ 27. Przerwanie użycia środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej przez pododdziały następuje na polecenie dowódcy natychmiast po osiągnięciu celu, do którego ich użyto, lub na polecenie komendanta.

§  28.

1. 15 Jeżeli wskutek użycia środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej nastąpiło zranienie osoby, dowódca jest obowiązany spowodować natychmiastowe udzielenie osobie poszkodowanej pierwszej pomocy oraz podjęcie wobec niej medycznych działań ratowniczych, w rozumieniu przepisów o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, oraz gdy w wyniku użycia środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej nastąpiła śmierć osoby albo szkoda w mieniu, dowódca jest obowiązany do niezwłocznego zabezpieczenia wszelkich śladów i dowodów na miejscu zdarzenia.

3. Jeżeli wskutek użycia środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej nastąpiła śmierć lub zranienie osoby, dowódca niezwłocznie zawiadamia o tym bezpośredniego przełożonego.

§ 29. W razie rozproszenia pododdziału i niemożności nawiązania przez funkcjonariusza kontaktu z dowódcą, funkcjonariusz ma prawo użycia broni palnej w przypadkach, o których mowa w art. 24 ust. 1 ustawy, z zachowaniem wymogów, o których mowa w § 18-22.

§ 30. 16  

1. Każdy przypadek zastosowania środków przymusu bezpośredniego lub użycia broni palnej dowódca dokumentuje w książce działań granicznych, a po zakończeniu działań granicznych sporządza pisemny raport do przełożonego.

2. Raport, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1) stopień służbowy, imię i nazwisko dowódcy,

2) określenie liczebności pododdziału, czasu i miejsca zastosowania środka przymusu bezpośredniego lub użycia broni palnej,

3) szczegółowe powody oraz rodzaj zastosowanego środka przymusu bezpośredniego lub użytej broni palnej ze wskazaniem trybu wydania polecenia zastosowania tego środka lub użycia broni palnej,

4) opis postępowania poprzedzającego zastosowanie środków przymusu bezpośredniego lub użycia broni palnej,

5) skutki zastosowania środka przymusu bezpośredniego lub użycia broni palnej,

6) w razie potrzeby określenie sposobu realizacji przepisów § 24 lub 26 oraz 28,

7) inne ważne okoliczności zdarzenia,

8) dane ustalonych świadków zdarzenia,

9) podpis dowódcy.

§ 31. Komendant jest obowiązany:

1) niezwłocznie zawiadomić bezpośredniego przełożonego o każdym przypadku użycia środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej przez pododdział, a jeżeli w wyniku ich użycia nastąpiła śmierć lub zranienie osoby - również prokuratora,

2) zbadać, czy użycie środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej nastąpiło zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

¹⁵ § 28 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 23 sierpnia 2005 r. (Dz.U.05.182.1527) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 października 2005 r.

¹⁶ § 30 zmieniony przez § 1 pkt 10 rozporządzenia z dnia 23 sierpnia 2005 r. (Dz.U.05.182.1527) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 października 2005 r.