Rozdział 2 - Postępowanie przy użyciu broni palnej - Określenie warunków i sposobu użycia środków przymusu bezpośredniego, a także postępowanie przy użyciu broni palnej przez funkcjonariuszy Straży Granicznej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1991.51.220

Akt utracił moc

Wersja od: 17 czerwca 1991 r.

Rozdział  2

Postępowanie przy użyciu broni palnej

§  16.

1. Funkcjonariusze mają prawo użycia broni palnej w przypadkach określonych w art. 24 ust. 1 ustawy.

2. Przy podejmowaniu decyzji o użyciu broni palnej funkcjonariusze są obowiązani postępować ze szczególną rozwagą, traktując broń palną jako ostateczny środek działania.

§  17.

1. Funkcjonariusze przed użyciem broni palnej są obowiązani:

1) wezwać osobę do zachowania zgodnego z prawem, a w szczególności do natychmiastowego porzucenia broni lub niebezpiecznego narzędzia, zaniechania ucieczki, odstąpienia od bezprawnych działań lub użycia przemocy,

2) wezwać osobę do zatrzymania się, wołając "Stój - Straż Graniczna",a w razie niezatrzymania się osoby - zagrozić użyciem broni palnej, wzywając "Stój - bo strzelam",

3) oddać strzał ostrzegawczy w górę, jeżeli wezwania sprecyzowane w pkt 1 i 2 okażą się bezskuteczne,

4) uprzedzić osobę konwojowaną przed rozpoczęciem konwoju, że w razie podjęcia próby ucieczki, zostanie użyta broń palna.

2. Przepisów ust. 1 pkt 2 i 3 nie stosuje się w przypadku, gdy wszelka zwłoka groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia ludzkiego.

3. Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać do pozbawienia jej życia, a także narażać na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia innych osób.

4. Użycie broni przez oddanie strzału nie może spowodować ostrzelania terytorium państwa sąsiedniego.

5. W razie prowadzenia bezpośredniego pościgu za sprawcą nielegalnego przekroczenia granicy państwowej na terytorium państwa sąsiedniego, można używać broni tylko w obronie koniecznej.

§ 18. Broni palnej nie używa się w przypadkach określonych w art. 24 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy w stosunku do kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, starców oraz osób o widocznym kalectwie.

§  19.

1. Jeżeli wskutek użycia broni palnej nastąpiło zranienie osoby, funkcjonariusz jest obowiązany natychmiast udzielić tej osobie pierwszej pomocy, a także zapewnić pomoc lekarską.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, oraz gdy w wyniku użycia broni palnej nastąpiła śmierć osoby lub szkoda w mieniu, funkcjonariusze są obowiązani do:

1) zabezpieczenia śladów na miejscu zdarzenia i niedopuszczenia na to miejsce osób postronnych,

2) w miarę możliwości, ustalenia świadków zdarzenia.

§  20.

1. W każdym przypadku użycia broni palnej funkcjonariusz jest obowiązany niezwłocznie powiadomić o tym dyżurnego właściwej terytorialnie komendy oddziału Straży Granicznej, swojego przełożonego oraz sporządzić pisemny raport.

2. Dyżurny właściwej terytorialnie komendy oddziału Straży Granicznej jest obowiązany niezwłocznie spowodować zabezpieczenie wszelkich śladów i dowodów związanych z użyciem broni palnej oraz udzielić funkcjonariuszowi pomocy w niezbędnym zakresie.

§ 21. Do obowiązków przełożonego należy:

1) zbadanie, czy użycie broni palnej nastąpiło zgodnie z obowiązującymi przepisami,

2) niezwłoczne zawiadomienie o każdym przypadku użycia broni palnej wyższego przełożonego, a jeżeli w wyniku użycia broni nastąpiła śmierć lub zranienie człowieka - również prokuratora.

§ 22. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.